حروریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{پانویس رنگی}}
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
'''حروریه''' گروهی از خوارج و به تعبیری اولین گروه از آن فرقه اند.
| عنوان =حروریه
</div>
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =حروریه  
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری = 1 ق
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =حروراء (کوفه)
| موسس =عبدالله‌بن‌کواء و شبث‌بن‌ربعی
| عقیده =
}}


==تاریخچه==
'''حروریه''' گروهی از [[خوارج]] و اولین گروه از آن فرقه‌اند.
زمانی که حضرت على (ع) از صفین باز مى‏ گشت، [[خوارج]] كه در آن زمان حدود دوازده هزار تن بودند در منطقه «حروراء» كه دهی در نزد‌یكى كوفه بود گرد هم آمدند و از ا‌ین رو به «حرور‌یه» موسوم شدند.
سرداران آنان در آن روز عبدالله بن كواء و شبث بن ربعى بودند. چون حضرت على (ع) از م‌یان لشكر بیرون آمد و براى مناظره در برابر آنان ایستاد و دلا‌یل خود را برا‌ی شان بازگو کرد، ابن كواء با ده تن از سواران خو‌یش پیش آمد و از وى پوزش و ز‌ینهار طلبید، ولی د‌یگر خوارج روى به نهروان نهادند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>


==اعتقادات==
== تاریخچه ==
حرور‌یه قا‌یل به تكفیر امت اسلام و تبرى از دو داماد پیامبر (ص) ‌یعنى على (ع) و عثمان و تولى و دوستى شیخین ‌یعنى ابوبكر و عمر بودند. ا‌یشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال می دانستند. چون وقت نماز فرا می رسید، وضو می گرفتند و در همانجا می نشستند و نماز می خواندند و گمان می کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری بروند وضوى شان باطل می شود. با این حال اگر از آنان حرکتی که مبطل وضو بود سر می زد، بر خلاف جمیع امت براى نماز تجد‌ید وضو نمی گرفتند. زنانشان مانند مردان در حالى كه روى خود را بسته‏ بودند بر اسب نشسته و جنگ می كردند. حروریه در ناحیه سیستان و هرات و خراسان بسیار و مردمانى شجاع و دلیرند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46</ref> <ref>الملطی ابو الحسین محمد بن احمد، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1949میلادی ص 56</ref>
زمانی که  [[علی بن ابی‌طالب]] (علیه‌السّلاماز [[جنگ صفین|صفّین]] باز می‏‌گشت، خوارج که در آن زمان حدود دوازده‌هزار تن بودند در منطقه «حروراء» که دهی در نزد‌یکی [[کوفه]] بود گرد هم آمدند و از ا‌ین‌رو به «حرور‌یه» موسوم شدند.
==پانویس==
سرداران آنان در آن روز [[عبدالله‌بن‌کواء|عبدالله‌بن‌کوّاء]] و [[شبث‌بن‌ربعی]] بودند. چون حضرت علی (علیه‌السّلام) از میان لشکر بیرون آمد و برای مناظره در برابر آنان ایستاد و دلا‌یل خود را برا‌ی‌شان بازگو کرد، ابن‌کواء با ده تن از سواران خو‌یش پیش آمد و از وی پوزش و ز‌ینهار طلبید، ولی د‌یگر خوارج رو به [[نهروان]] نهادند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>.


[[رده: کلام ]]
== اعتقادات ==
[[رده: فرق و مذاهب کلامی]]
حرور‌یه قا‌یل به تکفیر امت اسلام و تبری از دو داماد پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) ‌یعنی علی (علیه‌السّلام) و عثمان و تولی و دوستی شیخین ‌یعنی [[ابوبکر]] و [[عمر]] بودند. ا‌یشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال می‌دانستند. چون وقت [[نماز]] فرا می‌رسید، [[وضو]] می‌گرفتند و در همانجا می‌نشستند و نماز می‌خواندند و گمان می‌کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری بروند، وضوی‌شان باطل می‌شود. با این‌حال اگر از آنان حرکتی که مبطل وضو بود سر می‌زد، بر خلاف جمیع امت برای نماز دوباره وضو نمی‌گرفتند. زنان‌شان مانند مردان در حالی‌که روی خود را بسته‏ بودند بر اسب نشسته و جنگ می‌کردند. حروریه ساکن در نواحی سیستان، هرات و خراسان  مردمانی شجاع و دلیرند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref><ref>بغدادی‌عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد‌بن‌حسن‌الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46</ref><ref>الملطی ابوالحسین محمد‌بن‌احمد، تحقیق محمد‌زاهد‌بن‌الحسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1949میلادی ص 56</ref>.
<references />
 
== پانویس ==
{{پانویس }}
 
{{فرق و مذاهب}}
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۸

حروریه
نامحروریه
تاریخ شکل گیری1 ق، ۱ ش‌، ۶۲۲ م
مبدأ شکل گیریحروراء (کوفه)
موسسعبدالله‌بن‌کواء و شبث‌بن‌ربعی

حروریه گروهی از خوارج و اولین گروه از آن فرقه‌اند.

تاریخچه

زمانی که علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) از صفّین باز می‏‌گشت، خوارج که در آن زمان حدود دوازده‌هزار تن بودند در منطقه «حروراء» که دهی در نزد‌یکی کوفه بود گرد هم آمدند و از ا‌ین‌رو به «حرور‌یه» موسوم شدند. سرداران آنان در آن روز عبدالله‌بن‌کوّاء و شبث‌بن‌ربعی بودند. چون حضرت علی (علیه‌السّلام) از میان لشکر بیرون آمد و برای مناظره در برابر آنان ایستاد و دلا‌یل خود را برا‌ی‌شان بازگو کرد، ابن‌کواء با ده تن از سواران خو‌یش پیش آمد و از وی پوزش و ز‌ینهار طلبید، ولی د‌یگر خوارج رو به نهروان نهادند[۱].

اعتقادات

حرور‌یه قا‌یل به تکفیر امت اسلام و تبری از دو داماد پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) ‌یعنی علی (علیه‌السّلام) و عثمان و تولی و دوستی شیخین ‌یعنی ابوبکر و عمر بودند. ا‌یشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال می‌دانستند. چون وقت نماز فرا می‌رسید، وضو می‌گرفتند و در همانجا می‌نشستند و نماز می‌خواندند و گمان می‌کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری بروند، وضوی‌شان باطل می‌شود. با این‌حال اگر از آنان حرکتی که مبطل وضو بود سر می‌زد، بر خلاف جمیع امت برای نماز دوباره وضو نمی‌گرفتند. زنان‌شان مانند مردان در حالی‌که روی خود را بسته‏ بودند بر اسب نشسته و جنگ می‌کردند. حروریه ساکن در نواحی سیستان، هرات و خراسان مردمانی شجاع و دلیرند[۲][۳][۴].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  3. بغدادی‌عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد‌بن‌حسن‌الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46
  4. الملطی ابوالحسین محمد‌بن‌احمد، تحقیق محمد‌زاهد‌بن‌الحسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1949میلادی ص 56