خاصه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «خاصه اصطلاحی است براى شیعه در برابر اصطلاح عامه که شامل اهل سنت و جماعت می شو...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
خاصه اصطلاحی است براى شیعه در برابر اصطلاح عامه که شامل اهل سنت و جماعت می شود. <ref>مشکور  محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر  آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 176 با اقتباس</ref> <ref>محدثی جواد، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف سال ۱۳۹۲شمسی، ص۳۷۷.</ref>
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =خاصه 
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =خاصه  
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =1 ق 
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =
| عقیده = 
}}
'''خاصّه''' اصطلاحی است برای شیعه در برابر اصطلاح عامّه که شامل [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و جماعت می‌شود<ref> محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 176، با اقتباس.</ref><ref>جواد محدثی، ''فرهنگ غدیر''، قم، انتشارات معروف، سال ۱۳۹۲ ش، ص ۳۷۷.</ref>.


==وجه نامگذاری خاصه==
==وجه نام‌گذاری خاصه==
به گفته برخی از بزرگان، دلیل نامیده شدن «شیعه» به «خاصه» این است که اولاً شیعیان خودشان را برای نامیده شدن به این نام سزاوارتر از دیگران می‌دانند و ثانیاً شیعیان در میان عموم گروه‌های فراوان مسلمانان، گروهی خاص‌اند.<ref>امین سید محسن، اعیان الشیعه، بیروت، نشر دار التعارف للمطبوعات، سال ۱۴۱۸ ق و 1998 میلادی، ج۱، ص۲۴.</ref>
به گفته برخی از بزرگان، دلیل نامیده شدن «[[مذهب شیعه|شیعه]]» به «خاصه» این است که اولاً شیعیان خود را سزاوارتر از دیگران به این نام می‌دانند و ثانیاً شیعیان در میان عموم گروه‌های فراوان مسلمان، خاص‌ و محدودند<ref>سید محسن امین، ''اعیان‌الشیعة''، بیروت، انتشارات دار التعارف للمطبوعات، سال ۱۴۱۸ ق،  ج ۱، ص ۲۴.</ref>.
در مباحث مربوط به سند احادیث، اگر راویان حدیث از اهل سنت باشند گفته می‌شود که از «طرق عامه» به ما رسیده است و اگر راویان حدیث شیعه باشند، از تعبیر «طرق خاصه» استفاده می‌شود. <ref>محدثی جواد، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف، سال ۱۳۹۲شمسی، ص۳۷۸.
</ref>


==وجه نامگذاری عامه==
==وجه نام‌گذاری عامه==
دلیل نامگذاری اهل سنت به عامه این است که چون در سه قرن اول هجری قمری یعنی دوران زندگی امامان شیعه، اهل سنت حاکم بودند و تقریبا همه امکانات حکومتی، قضایی و علمی در اختیار آنان بود، <ref>محدثی جواد، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف، سال ۱۳۹۲شمسی، ص۳۷۷.</ref> از این جهت تعبیر «عامه» درباره آنان به کار می رفته و حتی این تعبیر در احادیث امامان شیعه نیز بیان شده است. <ref>محدثی، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف، سال ۱۳۹۲ شمسی، ص۳۷۷.</ref> مثلا در مقبوله عمر بن حنظلة از امام صادق(ع) از این تعبیر استفاده شده است. کلینی محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، نشر دار الکتب الاسلامیه، سال 1369 شمسی، ج۱، ص۶۸.  
دلیل نام‌گذاری [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] به عامه این است که چون در سه قرن اول هجری قمری یعنی دوران زندگی امامان شیعه، اهل‌سنت حاکم بودند و تقریبا همه امکانات حکومتی، قضایی و علمی در اختیار آنان بود، از این‌جهت تعبیر «عامه» درباره آنان به‌کار می‌رفته و حتی این تعبیر در احادیث امامان شیعه نیز دیده شده است<ref>جواد محدثی، ''فرهنگ غدیر''، قم، انتشارات معروف، سال ۱۳۹۲ ش، ص ۳۷۷. </ref>. مثلا در مقبوله عمر‌بن‌حنظلة از امام صادق (علیه‌السّلام)؛ از این تعبیر استفاده شده است<ref>شیخ کلینی، ''الکافی''، تهران، انتشارات دار الکتب الاسلامیة، سال 1369 ش، ج ۱، ص ۶۸.</ref>.  


==پانویس==
و اما در مباحث مربوط به سند احادیث، اگر راویان حدیث از اهل‌سنت باشند، گفته می شود که روایت مذکور از «طرق عامه» به‌دست ما رسیده است و اگر راویان حدیث شیعه باشند، گفته می شود که روایت از «طرق خاصه» به‌دست ما رسیده است.<ref>جواد محدثی، ''همان''، ص 378.
</ref>.


[[رده: کلام ]]
==پانویس==
[[رده: مذاهب کلامی ]]
{{پانویس}}
 
{{فرق و مذاهب}}
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۵۲

خاصه
نامخاصه

خاصّه اصطلاحی است برای شیعه در برابر اصطلاح عامّه که شامل اهل‌سنت و جماعت می‌شود[۱][۲].

وجه نام‌گذاری خاصه

به گفته برخی از بزرگان، دلیل نامیده شدن «شیعه» به «خاصه» این است که اولاً شیعیان خود را سزاوارتر از دیگران به این نام می‌دانند و ثانیاً شیعیان در میان عموم گروه‌های فراوان مسلمان، خاص‌ و محدودند[۳].

وجه نام‌گذاری عامه

دلیل نام‌گذاری اهل‌سنت به عامه این است که چون در سه قرن اول هجری قمری یعنی دوران زندگی امامان شیعه، اهل‌سنت حاکم بودند و تقریبا همه امکانات حکومتی، قضایی و علمی در اختیار آنان بود، از این‌جهت تعبیر «عامه» درباره آنان به‌کار می‌رفته و حتی این تعبیر در احادیث امامان شیعه نیز دیده شده است[۴]. مثلا در مقبوله عمر‌بن‌حنظلة از امام صادق (علیه‌السّلام)؛ از این تعبیر استفاده شده است[۵].

و اما در مباحث مربوط به سند احادیث، اگر راویان حدیث از اهل‌سنت باشند، گفته می شود که روایت مذکور از «طرق عامه» به‌دست ما رسیده است و اگر راویان حدیث شیعه باشند، گفته می شود که روایت از «طرق خاصه» به‌دست ما رسیده است.[۶].

پانویس

  1. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 176، با اقتباس.
  2. جواد محدثی، فرهنگ غدیر، قم، انتشارات معروف، سال ۱۳۹۲ ش، ص ۳۷۷.
  3. سید محسن امین، اعیان‌الشیعة، بیروت، انتشارات دار التعارف للمطبوعات، سال ۱۴۱۸ ق، ج ۱، ص ۲۴.
  4. جواد محدثی، فرهنگ غدیر، قم، انتشارات معروف، سال ۱۳۹۲ ش، ص ۳۷۷.
  5. شیخ کلینی، الکافی، تهران، انتشارات دار الکتب الاسلامیة، سال 1369 ش، ج ۱، ص ۶۸.
  6. جواد محدثی، همان، ص 378.