زیانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    '''زیانیه''' شاخه‏ اى از طریقه [[صوفیه|صوفیه]] «[[شاذلیه|شاذلیه]]» هستند كه [[ذكر]] ایشان با ذكر طریقه «شاذلیه» اختلاف دارد.
    {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
    | عنوان = زیانیه
    | تصویر =
    | توضیح تصویر =
    | نام =زیانیه
    | نام رایج =
    | تاریخ شکل گیری =
    | قرن شکل گیری =  قرن 12 میلادی
    | مبدأ شکل گیری =
    | موسس =محمد‌بن‌عبدالرحمن ابی‌زیان
    | عقیده =
    }}


    ==موسس==
    '''زیانیه''' شاخه‏‌ای از طریقت صوفیه [[شاذلیه]] هستند که ذکر ایشان با ذکر طریقت «شاذلیه» اختلاف دارد.  
    رییس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد بن عبد الرحمن ابى زیان متوفای سال 1145 میلادی بود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214
    </ref>


    ==شرح حال موسس==
    == موسس ==
    محمد بن عبد الرحمن در ثاثا نزدیك قناذى (در جنوب شرقى فجوج) از اعمال مراكش متولد شد و در سجلماسه تحصیل علم كرد و به فرمان پادشاه مراكش با تهمت جادوگرى از فاس رانده شد و به (تافیلالت) گریخت و به فرقه شاذلیه در آمد و به حج رفت و پس از بازگشت در قناذى كه مركز آن طایفه بود زاویه‏اى (خانقاه) بنا كرد و چندین چاه آب، حفر نمود.چندى بعد شهرت كرامات او در شمال افریقا زبان زد مردم شد و گروهى از دزدان و راهزنان نیز به وى گرویدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214</ref>
    رئیس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد‌بن‌عبدالرحمن ابی‌زیان متوفای سال 1145 میلادی بود<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 214  
    .</ref>.


    ==توصیفات==
    == شرح حال موسس ==
    زیانیه صوفیه‏ اى هستند كه کارشان  اختصاص به نگهداری و حفظ کاروان ها و تجار از راهزنان بوده است. به طوری که هیچ کاروان و  تاجری نمی توانست بدون حمایت سواران زیانیه سفر امنی داشته باشد. آن ها با خود نامه ای را كه به مهر شیخ طایفه رسیده بود حمل مى ‏كردند. از این جهت دزدان به احترام نامه شیخ از غارت كاروان خوددارى مى ‏كردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات</ref>  
    محمد‌بن‌عبدالرحمن در یکی از مناطق مربوط به کشور [[مراکش]] متولد شد و در شهری به نام سجلماسه تحصیل علم کرد و به فرمان پادشاه مراکش با تهمت جادوگری از فاس (یکی از شهرهای مراکش) رانده شد و به تافیلالت (پهناورترین واحه‌های زمین) گریخت و به فرقه شاذلیه در آمد و به حج رفت و پس از بازگشت در قناذی که مرکز آن طایفه بود زاویه‌‏ای (خانقاه) بنا کرد و چندین چاه آب حفر نمود. چندی بعد شهرت کرامات او در شمال آفریقا زبانزد مردم شد و گروهی از دزدان و راهزنان نیز به وی گرویدند<ref>''همان''.</ref>.


    ==حیطه جغرافیایی==
    == توصیفات ==
    زیانیه بیشتر در شمال آفریقا بسر می بردند و در کشوهای الجزایر و مراکش ساکن بودند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات</ref> <ref>دائرة المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ج 10، ص 477- 478.</ref>
    زیانیه صوفیه‏‌ای هستند که کارشان اختصاص به نگهداری و حفظ کاروان‌ها و تجار، از خطر حمله راهزنان بوده است. به‌طوری که هیچ کاروان و تاجری نمی‌توانست بدون حمایت سواران زیانیه سفر امنی داشته باشد. آنها با خود نامه‌ای را که به مهر شیخ طایفه رسیده بود حمل می‌‏کردند. از این جهت، دزدان به احترام نامه شیخ از غارت کاروان خودداری می‌‏کردند<ref>''همان''، ص 213، با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات.</ref>.  


    ==پانویس==
    == حیطه جغرافیایی ==
    زیانیه بیشتر در شمال آفریقا زندگی می‌کردند و همچنین در کشوهای الجزایر و مراکش سکونت داشتند.<ref>''همان.''</ref><ref>جمعی از نویسندگان، ''دائرة المعارف الاسلامیة''، چ اول، ج 10، ص 477- 478.</ref>.


    [[رده: صوفی ]]
    == پانویس ==
    [[رده: طریقت صوفیه ]]
    {{پانویس}}
    [[رده:فرق و مذاهب]]
    [[رده:صوفیه]]
     
    {{فرق و مذاهب}}

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۲۳

    زیانیه
    نامزیانیه
    موسسمحمد‌بن‌عبدالرحمن ابی‌زیان

    زیانیه شاخه‏‌ای از طریقت صوفیه شاذلیه هستند که ذکر ایشان با ذکر طریقت «شاذلیه» اختلاف دارد.

    موسس

    رئیس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد‌بن‌عبدالرحمن ابی‌زیان متوفای سال 1145 میلادی بود[۱].

    شرح حال موسس

    محمد‌بن‌عبدالرحمن در یکی از مناطق مربوط به کشور مراکش متولد شد و در شهری به نام سجلماسه تحصیل علم کرد و به فرمان پادشاه مراکش با تهمت جادوگری از فاس (یکی از شهرهای مراکش) رانده شد و به تافیلالت (پهناورترین واحه‌های زمین) گریخت و به فرقه شاذلیه در آمد و به حج رفت و پس از بازگشت در قناذی که مرکز آن طایفه بود زاویه‌‏ای (خانقاه) بنا کرد و چندین چاه آب حفر نمود. چندی بعد شهرت کرامات او در شمال آفریقا زبانزد مردم شد و گروهی از دزدان و راهزنان نیز به وی گرویدند[۲].

    توصیفات

    زیانیه صوفیه‏‌ای هستند که کارشان اختصاص به نگهداری و حفظ کاروان‌ها و تجار، از خطر حمله راهزنان بوده است. به‌طوری که هیچ کاروان و تاجری نمی‌توانست بدون حمایت سواران زیانیه سفر امنی داشته باشد. آنها با خود نامه‌ای را که به مهر شیخ طایفه رسیده بود حمل می‌‏کردند. از این جهت، دزدان به احترام نامه شیخ از غارت کاروان خودداری می‌‏کردند[۳].

    حیطه جغرافیایی

    زیانیه بیشتر در شمال آفریقا زندگی می‌کردند و همچنین در کشوهای الجزایر و مراکش سکونت داشتند.[۴][۵].

    پانویس

    1. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 214 .
    2. همان.
    3. همان، ص 213، با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات.
    4. همان.
    5. جمعی از نویسندگان، دائرة المعارف الاسلامیة، چ اول، ج 10، ص 477- 478.