سیابیه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «سيابيه از فرق كلامى شيعه و اصحاب عبد الرحمن بن سيابه كوفى بجلى كه از موالى و...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سیابیه''' شاخه‌ای از فرقۀ کلامی [[شیعه]] و از اصحاب ''عبدالرحمن بن سیابه کوفی بجلی'' بودند. وی بزّاز و از [[موالی|موالیان]] بود. | |||
==شرح حال موسس== | == شرح حال موسس == | ||
عبدالرحمن بن سَیابه کوفی بجلی از موالی و از شاگردان امام صادق | عبدالرحمن بن سَیابه کوفی بجلی از موالی و از شاگردان [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیه‌السّلام)]] بوده و به شغل بزّازی اشتغال داشته است. وی دارای توثیق روشنی در متون رجالی شیعه نیست<ref>خویی ابوالقاسم؛ معجم رجال الحدیث؛ ج 9، ص 332.</ref><ref>اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین؛ ج 1، ص 111.</ref>. برادر او ''عبدالله بن سیابه'' نیز از شاگردان امام صادق (علیه‌السّلام) دانسته شده است. | ||
==اعتقادات== | == اعتقادات == | ||
سیابیه | سیابیه دربارۀ صفات [[خداوند]] قائل به توقف بودند؛ یعنی این که درباره صفات خداوند همچون عالم، حی، قادر، سمیع و بصیر نباید سخن گفت و تنها باید به آنچه امام صادق (علیه‌السّلام) اعتقاد دارد - هرچه می‌خواهد باشد- ایمان داشت و وارد جزئیات مباحث نشد<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 246.</ref>،<ref>اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین؛ مصر، سال 1950 میلادی؛ ج 1، ص 107.</ref>،<ref>رجال کشی؛ ص 338.</ref>،<ref>رجال تفرشی؛ ص 185.</ref>. | ||
نباید سخن گفت و تنها باید به | |||
<ref>مشکور محمد | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده: مذاهب | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۱
سیابیه شاخه‌ای از فرقۀ کلامی شیعه و از اصحاب عبدالرحمن بن سیابه کوفی بجلی بودند. وی بزّاز و از موالیان بود.
شرح حال موسس
عبدالرحمن بن سَیابه کوفی بجلی از موالی و از شاگردان امام صادق (علیه‌السّلام) بوده و به شغل بزّازی اشتغال داشته است. وی دارای توثیق روشنی در متون رجالی شیعه نیست[۱][۲]. برادر او عبدالله بن سیابه نیز از شاگردان امام صادق (علیه‌السّلام) دانسته شده است.
اعتقادات
سیابیه دربارۀ صفات خداوند قائل به توقف بودند؛ یعنی این که درباره صفات خداوند همچون عالم، حی، قادر، سمیع و بصیر نباید سخن گفت و تنها باید به آنچه امام صادق (علیه‌السّلام) اعتقاد دارد - هرچه می‌خواهد باشد- ایمان داشت و وارد جزئیات مباحث نشد[۳]،[۴]،[۵]،[۶].
پانویس
- ↑ خویی ابوالقاسم؛ معجم رجال الحدیث؛ ج 9، ص 332.
- ↑ اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین؛ ج 1، ص 111.
- ↑ مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 246.
- ↑ اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین؛ مصر، سال 1950 میلادی؛ ج 1، ص 107.
- ↑ رجال کشی؛ ص 338.
- ↑ رجال تفرشی؛ ص 185.
