فارقیه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «فارقيه معتقدند که «ايمان» غير از علم است و «علم» غير از ايمان. یعنی ممکن اس...» ایجاد کرد) |
(←عقاید) |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''فارقیه ''' از جمله فرقه‌های اسلامی کلامی هستند. | |||
= | ==عقاید== | ||
'''فارقیه''' معتقدند که «[[ایمان|ایمان]]» غیر از علم است و «علم» غیر از ایمان. یعنی ممکن است فردی علم داشته باشد، اما ایمان نداشته باشد، یا ایمان داشته باشد، ولی علم نداشته باشد؛ زیرا این دو با هم ملازمه‌ای ندارد. شاهدش این آیه از [[قرآن]] است که می‌فرماید: {{متن قرآن|ما کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتابُ وَ لَا الْإِیمانُ|سوره = شورى|آیه = 52}}؛ «تو پیش از این نمیدانستی کتاب و ایمان چیست». در این آیۀ شریفه، به عطف ایمان بر کتاب اشاره شده است و معطوف غیر از معطوف علیه خواهد بود<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 349 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>،<ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب؛ کتابى بینام مربوط به قرن ششم هجری قمری، با تصحیح دکتر محمد جواد مشکور؛ تهران، سال 1341 هجری شمسی؛ ص 33.</ref>،<ref>دبستان المذاهب؛ به اهتمام رضا زاده ملک؛ تهران؛ ج 2، ص 102.</ref>. | |||
== پانویس == | |||
[[رده: مذاهب | {{پانویس}} | ||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۳
فارقیه از جمله فرقه‌های اسلامی کلامی هستند.
عقاید
فارقیه معتقدند که «ایمان» غیر از علم است و «علم» غیر از ایمان. یعنی ممکن است فردی علم داشته باشد، اما ایمان نداشته باشد، یا ایمان داشته باشد، ولی علم نداشته باشد؛ زیرا این دو با هم ملازمه‌ای ندارد. شاهدش این آیه از قرآن است که می‌فرماید: 
ما کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتابُ وَ لَا الْإِیمانُ [شورى–52] 
؛ «تو پیش از این نمیدانستی کتاب و ایمان چیست». در این آیۀ شریفه، به عطف ایمان بر کتاب اشاره شده است و معطوف غیر از معطوف علیه خواهد بود[۱]،[۲]،[۳].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 349 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب؛ کتابى بینام مربوط به قرن ششم هجری قمری، با تصحیح دکتر محمد جواد مشکور؛ تهران، سال 1341 هجری شمسی؛ ص 33.
- ↑ دبستان المذاهب؛ به اهتمام رضا زاده ملک؛ تهران؛ ج 2، ص 102.