دکینیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'می رود' به 'می‌رود') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''دکینیه''' از | {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | ||
</ref> | | عنوان =دکینیه | ||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =دکینیه | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری =2 ق | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری =کوفه | |||
| موسس = فضل‌بن‌دکین | |||
| عقیده = | |||
}} | |||
'''دکینیه''' شاخه‌ای از فرقه [[زیدیه]] و از یاران فضل‌بن‌دکین بودند. کنیه وی ابونعیم، حافظ، محدث و اهل [[کوفه]] بود و از بزرگان شیوخ بخاری به‌شمار می‌رفت. مذهبش [[امامیه|امامی]] بود و طایفه دکینیه به او منسوب‌اند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 198 </ref><ref>خوارزمی محمد بن احمد بن یوسف، مفاتیح العلوم، طبع لیدن سال 1895 میلادی، ص 21</ref>. | |||
==شرح حال== | == شرح حال == | ||
ابونعیم | ابونعیم فضل‌بن‌دکین یا فضل‌بن‌عمرو بن‌حماد، از موالی آل طلحة‌بن‌عبدالله و از محدثین بزرگ قرن دوم و سوم هجری قمری بود. وی در سال 130 هجری قمری متولد و با لقب شیخ‌الاسلام نیز شناخته شده و به‌واسطه شغل خویش که فروش مُلَأ (نوعی لباس) در کوفه بوده است، به مُلایی معروف شده است. ابونعیم گرایشات شیعی داشته، ولی در تراجم اهل سنت به‌طور کامل توثیق شده است. وی در سال 219 هجری‌قمری از دنیا می‌رود<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج 12، ص 346</ref><ref>ذهبی محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج8، صفحات 448 تا 457</ref><ref>عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج9، ص42</ref><ref>ذهبی محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج3، ص350</ref>. | ||
<ref>عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج9، ص42</ref> | |||
==نظر اهل سنت | == نظر اهل سنت درباره فضل بن دکین == | ||
وی استاد [[محمد بن اسماعیل بخاری|بخاری]]، در [[صحیح بخاری|صحیح]] بوده است. ذهبی نوشته: فضل‌بن‌دکین حافظ و حجت بوده و تنها عیبش تشیع است. نویسندگان [[کتاب‌های شش‌گانه اهل‌سنت|صحاح سته]] به احادیث او استدلال کرده‌اند، بخاری بدون واسطه و [[مسلم بن حجاج نیشابوری|مسلم]] با واسطه از او حدیث نقل کرده‌اند. ابن‌سعد گفته است که او فردی موثق، مورد اطمینان، آگاه به احادیثِ بسیار و حجت بوده است<ref>ر. ک، موسوی عاملی سید عبدالحسین شرف الدین، ترجمه محمد جعفر امامی، انتشارات شرکت چاپ و نشر بین الملل، چاپ ششم، ص 172</ref>. | |||
==آثـار== | == آثـار == | ||
ابن‌ندیم دو کتاب به | [[ابن ندیم|ابن‌ندیم]] دو کتاب به نام‌های المناسک و المسائل فی الفقه به ابونعیم نسبت داده است. اثر دیگر ابونعیم کتاب الصلوة اوست که در طی سده‌ها متداول بوده است. همچنین سخاوی از اثری با عنوان تاریخ، تألیف ابونعیم نام برده و از آن نقل کرده است. ابن‌ندیم کتابی که در تفسیر نگاشته شده است را نیز به ابونعیم نسبت داده است<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/article/225090/%D8%A7%D8%A8%D9%88%D9%86%D8%B9%DB%8C%D9%85 ابونعیم، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی].</ref>. | ||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
[[رده: مذاهب | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۹
| دکینیه | |
|---|---|
 | |
| نام | دکینیه |
| تاریخ شکل گیری | 2 ق، ۲ ش، ۶۲۳ م |
| مبدأ شکل گیری | کوفه |
| موسس | فضل‌بن‌دکین |
دکینیه شاخه‌ای از فرقه زیدیه و از یاران فضل‌بن‌دکین بودند. کنیه وی ابونعیم، حافظ، محدث و اهل کوفه بود و از بزرگان شیوخ بخاری به‌شمار می‌رفت. مذهبش امامی بود و طایفه دکینیه به او منسوب‌اند[۱][۲].
شرح حال
ابونعیم فضل‌بن‌دکین یا فضل‌بن‌عمرو بن‌حماد، از موالی آل طلحة‌بن‌عبدالله و از محدثین بزرگ قرن دوم و سوم هجری قمری بود. وی در سال 130 هجری قمری متولد و با لقب شیخ‌الاسلام نیز شناخته شده و به‌واسطه شغل خویش که فروش مُلَأ (نوعی لباس) در کوفه بوده است، به مُلایی معروف شده است. ابونعیم گرایشات شیعی داشته، ولی در تراجم اهل سنت به‌طور کامل توثیق شده است. وی در سال 219 هجری‌قمری از دنیا می‌رود[۳][۴][۵][۶].
نظر اهل سنت درباره فضل بن دکین
وی استاد بخاری، در صحیح بوده است. ذهبی نوشته: فضل‌بن‌دکین حافظ و حجت بوده و تنها عیبش تشیع است. نویسندگان صحاح سته به احادیث او استدلال کرده‌اند، بخاری بدون واسطه و مسلم با واسطه از او حدیث نقل کرده‌اند. ابن‌سعد گفته است که او فردی موثق، مورد اطمینان، آگاه به احادیثِ بسیار و حجت بوده است[۷].
آثـار
ابن‌ندیم دو کتاب به نام‌های المناسک و المسائل فی الفقه به ابونعیم نسبت داده است. اثر دیگر ابونعیم کتاب الصلوة اوست که در طی سده‌ها متداول بوده است. همچنین سخاوی از اثری با عنوان تاریخ، تألیف ابونعیم نام برده و از آن نقل کرده است. ابن‌ندیم کتابی که در تفسیر نگاشته شده است را نیز به ابونعیم نسبت داده است[۸].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 198
- ↑ خوارزمی محمد بن احمد بن یوسف، مفاتیح العلوم، طبع لیدن سال 1895 میلادی، ص 21
- ↑ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج 12، ص 346
- ↑ ذهبی محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج8، صفحات 448 تا 457
- ↑ عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج9، ص42
- ↑ ذهبی محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج3، ص350
- ↑ ر. ک، موسوی عاملی سید عبدالحسین شرف الدین، ترجمه محمد جعفر امامی، انتشارات شرکت چاپ و نشر بین الملل، چاپ ششم، ص 172
- ↑ ابونعیم، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
