معاذیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''معاذیه‏''' از فرق «[[مرجئه]]» پیروان یحیى بن معاذ رازى بودند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =معاذیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل‌ گیری =
| موسس =یحیی بن معاذ رازی
| عقیده = خدای متعال به جهت جود، فضل و رحمتی که دارد، گناه‌کار را عذاب نمی‌کند، مگر که آن گناه مستوجب کفر شود.
}}
 
'''معاذیه‏''' از فرق «[[مرجئه]]» پیروان یحیی‌بن‌معاذ رازی بودند.


==شرح حال موسس==
==شرح حال موسس==
یحیی بن معاذ از جمله زاهدان [[صوفی]] مسلک و از روسای طریقت ایرانی در [[قرن سوم هجری قمری]] بود.
یحیی‌بن‌معاذ از زاهدان [[صوفی]] مسلک و از روسای طریقت ایرانی در قرن سوم هجری قمری بود. او از مردم [[ری]] بود که در [[بلخ]] می‌زیست و در [[نیشابور]] درگذشت.
وی از مردم ری و عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به [[بغداد]] مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده برایش منبری آماده کردند تا به مواعظش گوش دهند. از ابن معاذ  جملات و اشارات زیبایی به یادگار مانده است. از جمله می گفت: «سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است.»


او در بلخ زیست و در نیشابور درگذشت.
وی عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به [[بغداد]]، مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده برایش منبری آماده کردند تا به مواعظش گوش دهند. از ابن معاذ جملات و اشاراتی به یادگار مانده است. از جمله می‌گفت: «سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است».  


==عقاید==
== عقاید ==
معاذیه معتقد بودند که خداى متعال به جهت جود و فضل و رحمتى یه دارد، کسى را نسبت به گناهش عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب [[کفر]] شود. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 145</ref>. <ref>ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۱۶۵.ابونعیم اصفهانی،احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج۱۰، ص۵۱</ref>.<ref>ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۳۷۱.</ref><ref>ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۳، ص۲۶۰</ref>. <ref>زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۱۷۲.</ref>  
معاذیه معتقد بودند که خدای متعال به جهت جود،  فضل و رحمتی که دارد، گناه کار را عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب [[کفر]] شود<ref>مشکور، محمد جواد، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref><ref>مقدسی، مطهر بن طاهر، ''البدء و التاريخ''، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 145.</ref><ref>ابن خلکان، احمد بن محمد، ''وفیات الاعیان''، ج ۶، ص ۱۶۵، ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج ۱۰، ص ۵۱.</ref><ref>ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج ۱، ص۳۷۱.</ref><ref>ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج ۳، ص ۲۶۰.</ref><ref>زرکلی، خیرالدین، ''الاعلام''، ج ۸، ص ۱۷۲.</ref>.


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{فرق و مذاهب}}


[[رده: کلام اسلامی]]
[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۹

معاذیه
موسسیحیی بن معاذ رازی
عقیدهخدای متعال به جهت جود، فضل و رحمتی که دارد، گناه‌کار را عذاب نمی‌کند، مگر که آن گناه مستوجب کفر شود.

معاذیه‏ از فرق «مرجئه» پیروان یحیی‌بن‌معاذ رازی بودند.

شرح حال موسس

یحیی‌بن‌معاذ از زاهدان صوفی مسلک و از روسای طریقت ایرانی در قرن سوم هجری قمری بود. او از مردم ری بود که در بلخ می‌زیست و در نیشابور درگذشت.

وی عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به بغداد، مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده برایش منبری آماده کردند تا به مواعظش گوش دهند. از ابن معاذ جملات و اشاراتی به یادگار مانده است. از جمله می‌گفت: «سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است».

عقاید

معاذیه معتقد بودند که خدای متعال به جهت جود، فضل و رحمتی که دارد، گناه کار را عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب کفر شود[۱][۲][۳][۴][۵][۶].

پانویس

  1. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  2. مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 145.
  3. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج ۶، ص ۱۶۵، ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج ۱۰، ص ۵۱.
  4. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج ۱، ص۳۷۱.
  5. ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج ۳، ص ۲۶۰.
  6. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج ۸، ص ۱۷۲.