افزودن پیوند

    زارگیریه: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    جز (جایگزینی متن - 'می کرد' به 'می‌کرد')
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    '''زارگیریه‏''' طایفه‏ اى از [[شیعه]] هستند که در [[بندر عباس]] و اطراف آن سکنى دارند.
    {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
    | عنوان =زارگیریه
    | تصویر =
    | توضیح تصویر =
    | نام =زارگیریه
    | نام رایج =
    | تاریخ شکل گیری =
    | قرن شکل گیری =
    | مبدأ شکل گیری =آفریقا و سواحل آن
    | موسس =
    | عقیده = بهره‌گیری از ابزار  جادو‌گری برای رسیدن به اهداف.
    }}


    ==تاریخچه==
    '''زارگیریه‏''' طایفه‌ای از [[شیعه]] هستند که در بندر عباس و اطراف آن ساکن‌اند.
    اصالت زارگیریه به  آفریقا و سواحل آن باز می‌گرددد و هنوز عده ‏اى از آنان به زبان سواحلى سخن مى ‏گویند.


    ==آداب و رسوم==
    == تاریخچه ==
    اعمال زارگیران به نوعی به جادوگری شباهت دارد.آن ها به شیخ خود «بابا» مى‏ گویند. بابا با چند تن از همراهان خود، ارواح خبیثه را با «زار» گرفتن از تن شخص مجنون خارج مى‌کند. زارگیران گرد هم جمع می‌شوند و با نواختن دُهُلى به نام «لایبا» و زدن خیزران بر بدن شخص جن زده، شیطان یا جن یا روح خبیث را از تن او بیرون مى ‏کنند. حین انجام مراسم، شخص بابا از خود بیخود مى ‏شود و در ضمن این اعمال، گیاهان مخصوصى در کنار شخص جن‏ زده دود مى شود تا بوى آن به مشام وى برسد. ممکن است کسى که «زار» در تن او جاى گرفته، توسط آن روح به وى وحى شود و به غیب گویى بپردازد. گاهى زنى جادوگر متصدى بیرون آوردن «زار» از تن بیمار مى‏ شود. از جمله مراسم بیرون آوردن «زار»، قربانى کردن مرغ است.
    اصالت زارگیریه به [[آفریقا]] و سواحل آن باز می‌گردد و هنوز عده‌‏ای از آنان، به زبان سواحلی سخن می‌گویند.


    ==پراکندگی جغرافیایی==
    == پراکندگی جغرافیایی ==
    زارگیران در بلاد آفریقا فراوان اند و البته در کشور عمان نیز حضور دارند و جمع کلمه زار در زبان ایشان «زران» است که در زبان سومالى این کلمه تبدیل به سار شده است.
    زارگیران در بلاد آفریقا فراوان‌اند و البته در کشور عمان نیز حضور دارند و جمع کلمه زار در زبان ایشان «زران» است که در زبان سومالی این کلمه تبدیل به سار شده است.


    ==آثار مربوطه==
    == آداب و رسوم ==
    درباره این طایفه، کتابى به نام «اهل هوى» به زبان فارسى منتشر شده است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ  دوم، ص 209 با ویرایش و اصلاحات  در عبارات.</ref> <ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج 10، ص 329- 331.
    اعمال زارگیران به نوعی به جادوگری شباهت دارد. آنها به شیخ خود «بابا» می‏‌گویند. بابا با چند تن از همراهان خود، ارواح خبیثه را با «زار» گرفتن از تن شخص مجنون خارج می‌کند. زارگیران گرد هم جمع می‌شوند و با نواختن دُهُلی به نام «لایبا» و زدن خیزران بر بدن شخص جن‌زده، شیطان یا جن یا روح خبیث را از تن او بیرون می‌‏کنند. حین انجام مراسم، شخص بابا از خود بیخود می‌‏شود و در ضمن این اعمال، گیاهان مخصوصی در کنار شخص جن‏‌زده دود می‌شود تا بوی آن به مشام وی برسد. ممکن است کسی که «زار» در تن او جای گرفته، توسط آن روح به وی وحی شود و به غیب‌گویی بپردازد. گاهی زنی جادوگر متصدی بیرون آوردن «زار» از تن بیمار می‏‌شود. از جمله مراسم بیرون آوردن «زار»، قربانی کردن مرغ است.
    </ref>


    ==پانویس==
    == آثار مربوطه ==
     
    درباره این طایفه، کتابی به نام «اهل هوی» به زبان فارسی منتشر شده است<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 209 با ویرایش و اصلاحات در عبارات.</ref><ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج 10، ص 329- 331.
    زعفرانیه‏ از فرق نجّاریه و پیروان شخصی به نام زعفرانی بودند.
    </ref>.
       
       
    ==شرح حال==
    == پانویس ==
    بنا بر نقل برخی از منابع، زعفرانی ظاهرا از مردم ری بوده که در قرن سوم هجری قمری زندگی می‌کرد. وی معاصر حسین بن نجار بود. سمعانی در کتاب انساب نام وی را می آورد، اما فرقه ای را به او نسبت نمی‌دهد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 210 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>
    {{پانویس}}
     
    ==خصوصیات اخلاقی==
    زعفرانی بنده شهرت بود و میل داشت که در تمام دنیا مشهور شود به همین جهت شخصی را به مزدوری گرفت و به مکه فرستاد تا در موسم حج او را دشنام دهد و لعنت کند تا از این راه حواس حاجیان را به خود جلب کرده و به شهرت برسد.
    برخی از پیروان زعفرانیه خوردن انگور و کشمش را برای خود منع و حرام کردند و مى‏‌گفتند: چون زعفرانى انگور بسیار دوست مى ‏داشت، از این رو چیزى را که او خیلى دوست داشت بر خود روا نمى‏ داریم. م<ref>شکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 210 با ویرایش و اصلاح و جابجای عبارات.</ref>
                 
    ==اعتقادات==
    عبدالقاهر بغدادی در باره این شخص می گوید که وی همواره سخنان متناقضی بیان می‌کرد. می‌گفت که کلام خداى متعال غیر اوست و هر چیزى که غیر خداى متعال باشد مخلوق است. اما در موضعی دیگر می‌گفت که سگ شرف دارد بر کسی که بگوید سخن خدا مخلوق است.
    عزّ الدین ابن اثیر، در کتاب «اللباب فى تهذیب الانساب» آورده است  که زعفرانى معتقد بود که  قرآن «محدث» و کلام او غیر از اوست  و هر چیزی که غیر از او باشد، «مخلوق» است. اما  در نقلی دیگر مى‏‌گفت: هرکسی قائل به خلق قرآن باشد، کافر است و این دو سخن متناقض است.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 210 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق،  به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثرى، قاهره،  سال 1948 میلادی، ص 126- 127</ref> <ref>بغدادی ابو منصور بن طاهر، الملل و النحل، تحقیق دکتر نادر البیرنصرى، بیروت،  سال 1970میلادی، ص 143</ref>
    <ref>حسنی رازی مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، به اهتمام عباس اقبال آشتیانى، تهران،  سال 1313هجری شمسی، ص 62</ref>
                 
    ==پانویس==


    [[رده: کلام ]]
    {{فرق و مذاهب}}
    [[رده: مذاهب کلامی ]]


    <references />
    [[رده:فرق و مذاهب]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۴

    زارگیریه
    نامزارگیریه
    عقیدهبهره‌گیری از ابزار جادو‌گری برای رسیدن به اهداف.

    زارگیریه‏ طایفه‌ای از شیعه هستند که در بندر عباس و اطراف آن ساکن‌اند.

    تاریخچه

    اصالت زارگیریه به آفریقا و سواحل آن باز می‌گردد و هنوز عده‌‏ای از آنان، به زبان سواحلی سخن می‌گویند.

    پراکندگی جغرافیایی

    زارگیران در بلاد آفریقا فراوان‌اند و البته در کشور عمان نیز حضور دارند و جمع کلمه زار در زبان ایشان «زران» است که در زبان سومالی این کلمه تبدیل به سار شده است.

    آداب و رسوم

    اعمال زارگیران به نوعی به جادوگری شباهت دارد. آنها به شیخ خود «بابا» می‏‌گویند. بابا با چند تن از همراهان خود، ارواح خبیثه را با «زار» گرفتن از تن شخص مجنون خارج می‌کند. زارگیران گرد هم جمع می‌شوند و با نواختن دُهُلی به نام «لایبا» و زدن خیزران بر بدن شخص جن‌زده، شیطان یا جن یا روح خبیث را از تن او بیرون می‌‏کنند. حین انجام مراسم، شخص بابا از خود بیخود می‌‏شود و در ضمن این اعمال، گیاهان مخصوصی در کنار شخص جن‏‌زده دود می‌شود تا بوی آن به مشام وی برسد. ممکن است کسی که «زار» در تن او جای گرفته، توسط آن روح به وی وحی شود و به غیب‌گویی بپردازد. گاهی زنی جادوگر متصدی بیرون آوردن «زار» از تن بیمار می‏‌شود. از جمله مراسم بیرون آوردن «زار»، قربانی کردن مرغ است.

    آثار مربوطه

    درباره این طایفه، کتابی به نام «اهل هوی» به زبان فارسی منتشر شده است[۱][۲].

    پانویس

    1. ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 209 با ویرایش و اصلاحات در عبارات.
    2. ↑ دائرة المعارف الاسلامیه، ج 10، ص 329- 331.
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=زارگیریه&oldid=217637»