الهامیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''الهامیه''' از فرق [[صوفیه]] اند که اکنون اثری از آنها وجود ندارد. البته محمد جواد مشکور از این فرقه با عنوان یکی از فرق کلامی نام برده ولی درباره آن هیچ توضیحی نداده است<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 67</ref>.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =الهامیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =الهامیه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =
| عقیده =صوفی گری و عدم اعتقاد به آموختن و خواندن و پرداختن به شعر و بذله‌خوانی
}}
'''الهامیه''' از فرق [[صوفیه]]<nowiki/>‌‌اند که اکنون اثری از آنها وجود ندارد. البته در برخی از منابع فرقه‌شناسی، از الهامیه با عنوان یکی از فرقه‌های کلامی نام برده شده، ولی درباره آن هیچ توضیحی داده نشده است<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 67</ref>.


==تاریخچه==
== تاریخچه ==
متاسفانه به دلیل عدم توجه و اهتمام گذشتگان اطلاعات زیادی از احوالات این گونه فرق در دسترس نیست و شاید بتوان دلایل این امر را در موارد زیر خلاصه کرد:<br>
به نظر می‌رسد که به دلیل عدم توجه و اهتمام فرقه‌نگاران، اطلاعات زیادی از احوال این‌گونه فرقه‌ها در دسترس نیست و شاید بتوان دلایل این امر را در موارد زیر خلاصه کرد:


1. این گروهک‌ها جمعیت اندکی را تشکیل می داده‌اند و چون عقاید فاسدی داشته اند، عده ی کمی در اطراف ایشان جمع می‌شدند.  
1. این گروهک‌ها جمعیت اندکی را تشکیل می‌داده‌اند و چون عقاید فاسدی داشته‌اند، عده کمی در اطراف ایشان جمع می‌شدند.
<br>
2. به دلیل باطل بودن اصل صوفی‌گری که راهشان از مکتب [[اهل بیت|اهل‌بیت]] و آموزه‌های [[اسلام]] جداست، گروهک‌های زیادی از [[صوفیه]] تشکیل شدند و هریک به دنبال روشی رفته‌اند و کثرت این گروهک‌ها مانع از جمع‌آوری اطلاعات درباره ایشان شده است. اما بزرگانی چون [[مقدس اردبیلی]]، به دلیل آگاهی‌بخشی و حفظ شیعیان از دام صوفی‌گری، اطلاعاتی را درباره ایشان نقل کرده‌اند. ایشان در باره فرقه الهامیه می‌نویسد: این طایفه از آموختن علم رو گردانند و عمر خود را به آموختن شعر و بذله‌خوانی و ترنمات و نغمات و مطربی و غنا و سرود صرف می‌کنند و بیشتر شعرهایی را یاد می‌گیرند که معنای ملحدانه از آن بیرون می‌آید. معتقدند که هر آنچه را که تمام عالمان در طول عمر خود از مسیر یاد‌گیری و تعلیم و مطالعه به دست می‌آورند، ما در یک دم و زمان بسیار کوتاه به آن آگاه می‌شویم<ref>مقدس اردبیلی، حدیقة الشیعه، نشر گلی، ص 548</ref>. این طایفه نیز مانند سایر فرقه‌های صوفیه، چون راهی جدای از طریقه حق برگزیده‌اند؛ از نظر شرع مقدس هم دچار انحرافات بسیاری شده‌اند.
2. به دلیل باطل بودن اصل صوفی گری که راهشان از مکتب اهل‌بیت و آموزه های اسلام جدا است، گروهک‌های زیادی از صوفیه تشکیل شدند و هریک به دنبال روشی رفته اند و کثرت این گروهک‌ها مانع از جمع آوری اطلاعات درباره‌ ایشان شده است. اما بزرگانی چون مرحوم مقدس اردبیلی، به دلیل آگاهی بخشی و حفظ شیعیان از دام صوفی گری، اطلاعاتی را درباره ی ایشان نقل کرده‌اند. ایشان در رابطه با فرقه‌ی الهامیه می‌نویسد: این طایفه از آموختن علم رو گردانند و عمر خود را به آموختن شعر و بذله خوانی و ترنمات و نغمات و مطربی و غنا و سرود صرف می‌کنند و بیشتر شعرهایی را یاد می‌گیرند که معنای ملحدانه از آن بیرون می‌آید. معتقدند که هر چه آن چه را که تمام عالمان در طول عمر خود از مسیر یاد گیری و تعلیم و مطالعه به دست می آورند، ما در یک دم و زمان بسیار کوتاه به آن آگاه می‌شویم<ref>مقدس اردبیلی، حدیقه الشیعه، نشر گلی، ص 548</ref>. این طایفه نیز مانند سایر فرقه‌های صوفیه، چون راهی جدای از طریقه ی حق برگزیده اند؛ از نظر شرع مقدس هم دچار انحرافات بسیاری شده‌اند.
== آراء و عقاید ==
در برخی از منابع به خلاصه‌ای از عقاید الهامیه اشاره شده است. نوشته‌اند که الهامیه یکی از فرقه‌های متصوفه مبطله است و پیروان آن همرأی [[قرامطه]] و [[دهریه]]<nowiki/>‌اند که اعتقادی به خواندن و نیز آموختن [[قرآن]] و علوم دینی ندارند و از آن اعراض می‌کنند و ظواهر را حجاب راه باطن می‌دانند و به اشعار و ادبیات علاقه دارند<ref>ر. ک. لغت نامه دهخدا، ذیل نام الهامیه</ref>. همچنین به حلال و حرام هیچ اعتقادی ندارند<ref>مقدس اردبیلی، حدیقه الشیعه، نشر گلی، ص 548</ref>.  


==آراء و عقاید==
== پانویس ==  
در برخی از منابع به خلاصه‌ای از عقاید الهامیه اشاره شده است. نوشته‌اند که الهامیه یکی از فرقه‌های متصوفه مبطله است و پیروان آن هم رای [[قرامطه]] و [[دهریه]] اند که اعتقادی به خواندن و نیز آموختن قرآن و علوم دینی ندارند و از آن اعراض می‌کنند و ظواهر را حجاب راه باطن می‌دانند و به اشعار و ادبیات علاقه دارند<ref>ر. ک. لغت نامه ی دهخدا، ذیل نام الهامیه همچنین به حلال و حرام هیچ اعتقادی ندارند؛ مقدس اردبیلی، حدیقه الشیعه، نشر گلی، ص 548.</ref>.
{{پانویس}}


==پانویس==
{{فرق و مذاهب}}


<references />
[[رده:فرق و مذاهب]]
 
[[رده: فرق و مذاهب]]
[[رده: کلام ]]
[[رده: مذاهب کلامی ]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۵

الهامیه
نامالهامیه
عقیدهصوفی گری و عدم اعتقاد به آموختن و خواندن و پرداختن به شعر و بذله‌خوانی

الهامیه از فرق صوفیه‌‌اند که اکنون اثری از آنها وجود ندارد. البته در برخی از منابع فرقه‌شناسی، از الهامیه با عنوان یکی از فرقه‌های کلامی نام برده شده، ولی درباره آن هیچ توضیحی داده نشده است[۱].

تاریخچه

به نظر می‌رسد که به دلیل عدم توجه و اهتمام فرقه‌نگاران، اطلاعات زیادی از احوال این‌گونه فرقه‌ها در دسترس نیست و شاید بتوان دلایل این امر را در موارد زیر خلاصه کرد:

1. این گروهک‌ها جمعیت اندکی را تشکیل می‌داده‌اند و چون عقاید فاسدی داشته‌اند، عده کمی در اطراف ایشان جمع می‌شدند. 2. به دلیل باطل بودن اصل صوفی‌گری که راهشان از مکتب اهل‌بیت و آموزه‌های اسلام جداست، گروهک‌های زیادی از صوفیه تشکیل شدند و هریک به دنبال روشی رفته‌اند و کثرت این گروهک‌ها مانع از جمع‌آوری اطلاعات درباره ایشان شده است. اما بزرگانی چون مقدس اردبیلی، به دلیل آگاهی‌بخشی و حفظ شیعیان از دام صوفی‌گری، اطلاعاتی را درباره ایشان نقل کرده‌اند. ایشان در باره فرقه الهامیه می‌نویسد: این طایفه از آموختن علم رو گردانند و عمر خود را به آموختن شعر و بذله‌خوانی و ترنمات و نغمات و مطربی و غنا و سرود صرف می‌کنند و بیشتر شعرهایی را یاد می‌گیرند که معنای ملحدانه از آن بیرون می‌آید. معتقدند که هر آنچه را که تمام عالمان در طول عمر خود از مسیر یاد‌گیری و تعلیم و مطالعه به دست می‌آورند، ما در یک دم و زمان بسیار کوتاه به آن آگاه می‌شویم[۲]. این طایفه نیز مانند سایر فرقه‌های صوفیه، چون راهی جدای از طریقه حق برگزیده‌اند؛ از نظر شرع مقدس هم دچار انحرافات بسیاری شده‌اند.

آراء و عقاید

در برخی از منابع به خلاصه‌ای از عقاید الهامیه اشاره شده است. نوشته‌اند که الهامیه یکی از فرقه‌های متصوفه مبطله است و پیروان آن همرأی قرامطه و دهریه‌اند که اعتقادی به خواندن و نیز آموختن قرآن و علوم دینی ندارند و از آن اعراض می‌کنند و ظواهر را حجاب راه باطن می‌دانند و به اشعار و ادبیات علاقه دارند[۳]. همچنین به حلال و حرام هیچ اعتقادی ندارند[۴].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 67
  2. مقدس اردبیلی، حدیقة الشیعه، نشر گلی، ص 548
  3. ر. ک. لغت نامه دهخدا، ذیل نام الهامیه
  4. مقدس اردبیلی، حدیقه الشیعه، نشر گلی، ص 548