افزودن پیوند

    بریلویه: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۵۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="wikiInfo">[[پرونده:پرچم کشور تونس.jpg|جایگزین=پرچم کشور تونس|بندانگشتی|پرچم کشور تونس]][[پرونده:شیعه.jpg|بندانگشتی|شیعه در تونس|پیوند=Special:FilePath/شیعه.jpg]]
    {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    | عنوان =بریلویه
    !نام مکتب
    | تصویر = مسجد و آرامگاه حاج علی.jpg
    !بریلویه
    | توضیح تصویر =  
    |-
    | نام = بریلویه
    |جمعیت طرفدار
    | نام رایج =
    |
    | تاریخ شکل گیری =
    |-
    | قرن شکل گیری = قرن سیزدهم هجری قمری و قرن نوزدهم میلادی
    |}
    | مبدأ شکل گیری =هندوستان(پاکستان فعلی)
    </div>
    | موسس = احمد رضا خان بریلوی
    | عقیده = دارای عقاید صوفیان و نزدیک به عقاید امامیه 
    }}
    '''بریلوی‌ها''' [[سنی]] [[حنفی]] هستند که از طریقت صوفی [[قادریه|قادری]] پیروی می‌کنند. مؤسس این جریان، شخصی به نام [[احمد رضا خان بریلوی]] (1856-1921م) است. احمد رضا خان فعالیت خود را از اواخر قرن سیزدهم و اوائل قرن چهاردم در [[هندوستان]] (پاکستان فعلی) شروع کرد<ref>[https://www.alwahabiyah.com/fa/mainstreamingview/13764/%d8%a8%d8%b1%db%8c%d9%84%d9%88%db%8c%d9%87-%da%86%d9%87-%da%a9%d8%b3%d8%a7%d9%86%db%8c-%d9%87%d8%b3%d8%aa%d9%86%d8%af-%d9%88-%d8%a2%db%8c%d8%a7-%d8%af%d8%b1%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d8%b1%db%8c%d9%84%d9%88%db%8c-%d9%88%d8%ac%d9%88%d8%af-%d8%af%d8%a7%d8%b1%d8%af/#_ftn1 برگرفته از سایت: alwahabiyah.com]</ref>.بنابر نظر عزیز احمد، این سلسله فراگیرترین طریقه در شبه قاره هند درعصر جدید است<ref>[http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=969 برگرفته از سایت: takfir.ir]</ref>.


    '''[[بریلویه]]''' عنوان مقاله ای است به زبان فارسی که در [[پژوهشگاه مطالعات تقریبی]]، در موضوع [[جریان شناسی جهان اسلام]] به نگارش در آمده است.
    == وجه تسمیه ==
    بریلی شهری در شمال هند در ایالت اوتارپرادش و در شرق دهلی، و زادگاه و مدفن احمدرضا خان بریلوی (1272ـ 1340ق) صاحب مکتب [[بریلویه]] است. گفتنی است که‌ این شهر را «بانس بریلی» گویند تا با شهر «رای بریلی» (Rae Bareilly) بخشی از شهر الله‌آباد و زادگاه سید احمد بریلوی (سید احمد عرفان، یا سید احمد شهید، یا احمد رای بریلوی، یا سید احمد بارلی) اشتباه نگردد؛ [72] سید احمد بریلوی غیر از احمدرضا خان[73] بریلوی است.
    <ref>[http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=969 برگرفته از سایت: takfir.ir]</ref>
    عده‌ای نوشته‌اند که احمدرضا خان تحت تأثیر عبدالحق محدث دهلوی بوده است. احمدرضا خان در سال 1340 ق از دنیا رفت. پیروان او مدارس دینی زیادی در سراسر شبه قاره تأسیس کرده‌اند، و بنابر اظهار نظر بعضی فقط در پاکستان 124 مدرسه تا سال 1972 دائر نموده‌اند و سازمان‌هایی هم چون [[جمیعة العلمای پاکستان]] و [[منهاج القرآن]] را در پاکستان ایجاد کرده‌اند. از سازمان‌های دیگر آنان، [[رضای مصطفی]] و [[انصارالاسلام]] است.


    =معرفی بریلویه=
    == پراکندگی جمعیت بریلویه ==  
    بریلوی ها سنی حنفی هستند که از طریقت صوفی قادری پیروی می کنند. مؤسس این جریان، شخصی به نام احمد رضا خان بریلوی (1856-1921م) است. احمد رضا خان فعالیت خود را از اواخر قرن سیزدهم و اوائل قرن چهاردم در هندوستان (پاکستان فعلی) شروع کرد.<ref>https://www.alwahabiyah.com/fa/mainstreamingview/13764/%d8%a8%d8%b1%db%8c%d9%84%d9%88%db%8c%d9%87-%da%86%d9%87-%da%a9%d8%b3%d8%a7%d9%86%db%8c-%d9%87%d8%b3%d8%aa%d9%86%d8%af-%d9%88-%d8%a2%db%8c%d8%a7-%d8%af%d8%b1%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d8%b1%db%8c%d9%84%d9%88%db%8c-%d9%88%d8%ac%d9%88%d8%af-%d8%af%d8%a7%d8%b1%d8%af/#_ftn1</ref>
    یکی از جریان‌های مذهبی موجود در استان سیستان و بلوچستان «بریلویه» است جمعیت بریلویی‌ها در کشور ایران نسبت به دیوبندیه بسیار کمتر است. بریلوی‌های استان سیستان و بلوچستان بیشتر در منطقه زاهدان؛ چابهار و سراوان هستند. جمعیت بریلوی‌ها اگر‌چه در ایران در اقلیت است ولی در کشور پاکستان جمعیت بسیار زیادی دارند، تا جایی که حدود 70 درصد اهل‌سنت پاکستان، بریلوی هستند.  
    بنابر نظر عزیز احمد، این سلسله فراگیرترین طریقه در شبه قاره هند درعصر جدید است.<ref>http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=969</ref>


    =وجه تسمیه=
    == بزرگان بریلویه ==
    بریلی شهری در شمال هند در ایالت اوتارپرادش و در شرق دهلی، و زادگاه و مدفن احمد رضا خان بریلوی (1272ـ 1340ق) صاحب مکتب بریلویه است. گفتنی است که این شهر را «بانس بریلی»[71] گویند تا با شهر «رای بریلی» (Rae Bareilly) بخشی از شهر الله آباد و زادگاه سید احمد بریلوی (سید احمد عرفان، یا سید احمد شهید، یا احمد رای بریلوی، یا سید احمد بارلی) اشتباه نگردد؛[72] سید احمد بریلوی غیر از احمد رضا خان[73] بریلوی است.
    از بزرگان بریلویه می‌توان از [[نعیم الدین مراد آبادی|نعیم‌الدین مراد آبادی]] (1300ـ 1367ق) نام برد که موسس [[مدرسه الجامعة النعیمیة]] است که شاگردان این مدرسه به [[نعیمیون]] معروفند. او کتابی به نام اطیب البیان تألیف نموده که ردّی بر کتاب تقویة الایمان [[شاه اسماعیل دهلوی]] است. کتاب دیگر وی با نام الکلمة العلیا درباره علم غیب پیامبر(صلّی‌الله علیه وآله) است.
    <ref>http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=969</ref>
     
    =پراکندگی جمعیت بریلویه=
    یکی از جریان های مذهبی موجود در استان سیستان و بلوچستان «بریلویه» است جمعیت بریلویی ها در کشور ایران نسبت به دیوبندیه بسیار کمتر است. بریلوی های استان سیستان و بلوچستان بیشتر در منطقه زاهدان؛ چابهار و سراوان هستند. جمعیت بریلوی ها اگر چه در ایران در اقلیت است ولی در کشور پاکستان جمعیت بسیار زیادی دارند، تا جایی که حدود 70 درصد اهل سنت پاکستان، بریلوی هستند.
     
     
    =بزرگان بریلویه=
     
    از بزرگان بریلویه می توان از  
    [[نعیم الدین مراد آبادی]] (1300ـ 1367ق) نام برد که موسس [[مدرسه الجامعة النعیمیة]] است که شاگردان این مدرسه به [[نعیمیون]] معروفند. او کتابی به نام اطیب البیان تألیف نموده که ردّی بر کتاب تقویة الایمان [[شاه اسماعیل دهلوی]] است. کتاب دیگر وی با نام الکلمة العلیا درباره علم غیب پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) است.


    از دیگر بزرگان بریلویه [[أمجد علی]] (1367ق) است که بعد از شاگردی نزد بریلوی، کتب زیادی در تأیید وی نوشت، و کتاب فقهی بهار شریعت وی، کتاب درسی بریلویه است.
    از دیگر بزرگان بریلویه [[أمجد علی]] (1367ق) است که بعد از شاگردی نزد بریلوی، کتب زیادی در تأیید وی نوشت، و کتاب فقهی بهار شریعت وی، کتاب درسی بریلویه است.
    خط ۳۳: خط ۲۸:
    [[دیدار علی]] (م1935م) یکی دیگر از بزرگان بریلویه است که به قول بعضی، شهر لاهور را از عقاید مسموم وهابیت و دیوبندیه حفظ کرد.
    [[دیدار علی]] (م1935م) یکی دیگر از بزرگان بریلویه است که به قول بعضی، شهر لاهور را از عقاید مسموم وهابیت و دیوبندیه حفظ کرد.


    از مفتیان بزرگ بریلویه [[احمد یار بدیوانی]] (1906ـ 1971م) است که [[مدرسه جامعة الغوثیة النعیمیة]] را تأسیس کرده و کتب زیادی در ردّ وهابیان و در تأیید بریلویه نوشته که از مهم ترین آنها کتاب جاء الحق است.
    از مفتیان بزرگ بریلویه [[احمد یار بدیوانی]] (1906ـ 1971م) است که [[مدرسه جامعة الغوثیة النعیمیة]] را تأسیس کرده و کتب زیادی در ردّ وهابیان و در تأیید بریلویه نوشته که از مهم‌ترین آنها کتاب جاء الحق است.
     
    ز میان مهم ترین بزرگان سلسله قادریه در هند، می توان از [[محمد میر]] (957ـ1045ق) یاد کرد که به «میان میر» مشهور است و بسیار مورد توجه بریلویه است، و در واقع بریلویان پیرو اویند. میان میر  معتقد به «وحدت وجودی» است و سخت تحت تأثیر ابن عربی است، این طریقه قادریه نسبت به غیر مسلمانان با سعه صدر بیشتری برخورد می نمایند.[74] وی در بانس بریلی متولد شد. نزد پدر و سید احمد زینی دحلان شافعی در مکه، که بسیار مخالف وهابیت بود، درس خواند و طریقه خود را از سید آل رسول حسینی مارهروی (1296ق) اخذ کرد و بعد از اتمام دروس به تدریس و تألیف روی آورد. او شدیداً با وهابیان، دیوبندیه و ندویان مخالف بود و سریع دیگران را تکفیر می کرد، و به قول ندوی حدود صد رساله در ردّ و تکفیر آنان نوشت که نام یکی از آنها «فتاوی الحرمین برجف ندوة المین» است که در ردّ ندوة العلماء نوشته شده است.[75] کتابی نیز در ردّ دیوبندیه به نام حسام الحرمین علی منحر اهل الکفر و المین نوشته و آنان را کافر دانسته است. همچنان که از نام کتاب ها پیدا است، او کتب خود را برای علمای مکه و مدینه فرستاده و از آن توثیقات و تأیید هایی برای مطالب خود به دست می آورد. وی کثیر التألیف است و بعضی تا پانصد، و برخی نیز تا هزار کتاب و رساله برای وی نام برده اند.
     
    از مهم ترین کتب او الفتاوی الرضویة، مجموعه فتاوای وی است که در هشت جلد به چاپ رسیده است.[76] احمد رضا خان هم چنین با نوگرایی سر سید احمد خان مخالف بود و برخلاف شاه عبدالعزیز هند را دارالاسلام می دانست نه دارالحرب؛ لذا با اتحاد با هندوها برای مبارزه با انگلیس مخالف بود؛ عملی که از سوی علمای دیوبند و جمعیت علمای هند پیگیری می شد. از با انگلیسیان رفتاری خصومت آمیز داشت، ولی در هیچ دسته ای برای مبارزه با انگلیس، نه در حزب کنگره و نه در مسلم لیگ وارد نشد. عده ای نوشته اند که او تحت تأثیر عبدالحق محدث دهلوی بوده است. احمد رضا خان در سال 1340 ق از دنیا رفت. پیروان مدارس دینی زیادی در سراسر شبه قاره تأسیس کرده اند، و بنابر اظهار نظر بعضی فقط در پاکستان 124 مدرسه تا سال 1972 دائر نموده اند و سازمان هایی هم چون جمیعة العلمای پاکستان[77] و منهاج القرآن را در پاکستان ایجاد کرده اند. از سازمان های دیگر آنان، رضای مصطفی و انصار الاسلام است.[78]
     
     
    =عقاید بریلویه=
     
    1ـ وحدت وجود
     
    احمد رضا بریلوی با تأثیر پذیری از تفکر قادریه هند در این زمینه می نویسد: در مرتبه وجود غیر از ذات حق وجودی نیست و تمام خلائق عکس و سایه آن وجودند.[80]
     
    2ـ صفات الهی
     
    در باب صفات خداوند و رابطه آنها با ذات، براساس فکر ماتریدی مشی می نماید. کتاب المعتقد المنتقد که تعلیقات احمد رضا خان بریلوی را در حاشیه خود دارد، در این زمینه می نویسد: «ما بر خلاف نجدیون (وهابیت) قائلیم که خداوند متصف به تمام صفات کمال است و امکان اتصاف عجز و کذب بر خدا محال است، و او حیّ، قادر و عالم و... است. [81] و بزرگان صوفیه قائل به عینیت معانی صفات با ذات اند،[82] ولی این منافاتی با این ندارد که علمای اهل سنت گفته اند که صفت عین ذات نیست؛ چرا که منظور آنها این است که مفهوم صفات غیر از مفهوم ذات است.[83] اعتقاد به قضا و قدر الهی از شعب ایمان است.[84] در مسئله حسن و قبح مثل ماتریدیه قائل به حسن و قبح عقلی، و با اشاعره در این زمینه مخالفند.»[85]


    3ـ مقام پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم)
    ز میان مهم‌ترین بزرگان سلسله قادریه در هند، می‌توان از [[محمد میر]] (957ـ1045ق) یاد کرد که به «میان میر» مشهور است و بسیار مورد توجه بریلویه است، و در واقع بریلویان پیرو اویند. او به قول ندوی حدود صد رساله در ردّ و تکفیر آنان نوشت. از مهم‌ترین کتب او الفتاوی الرضویة، مجموعه فتاوای وی است که در هشت جلد به چاپ رسیده است.


    بریلویه با رویکردی صوفیانه مقام پیامبر را بسیار بلند می دانند و قائل اند نور پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) قبل از تمام خلائق خلق شده و او علم غیب به تمام چیز ها در تمام مکان ها دارد و عملش علم ماکان و مایکون است. آنها پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) را تنها موجود مرتبه ایجاد می دانند که تمام خلائق عکس و سایه آن اند و ملائکه شررهای نور اویند. پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) مظهر صفات الهی و محیی ارواح است، و از او، جن و انس و عرش و کرسی به وجود آمده است. حق تصرف در کون را دارد و همه عالم به خاطر وجود او به وجود آمده است.[86] استغاثه و استعانت از پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) و بلکه تمام اولیای الهی جایز است؛ چرا که پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) دافع بلاء، و معطی عطاء است، و عبدالقادر گیلانی غوئی است که با استغاثه به آن مشکلات انسان حل می شود.[87]
    == عقاید بریلویه ==
    مفتی محمد عبدالقیوم قادری بریلوی (از علمای بزرگ پاکستان) عقاید بریلوی‌ها را در کتاب «عقاید اهل‌سنت و جماعت» آورده است. برخی از عقاید بریلوی بر اساس این کتاب به این شرح است:<ref>[https://www.alwahabiyah.com/fa/mainstreamingview/13764/%d8%a8%d8%b1%db%8c%d9%84%d9%88%db%8c%d9%87-%da%86%d9%87-%da%a9%d8%b3%d8%a7%d9%86%db%8c-%d9%87%d8%b3%d8%aa%d9%86%d8%af-%d9%88-%d8%a2%db%8c%d8%a7-%d8%af%d8%b1%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d8%b1%db%8c%d9%84%d9%88%db%8c-%d9%88%d8%ac%d9%88%d8%af-%d8%af%d8%a7%d8%b1%d8%af/#_ftn1 برگرفته از سایت: alwahabiyah.com]</ref>


    بنابر نظر بریلویه مردگان در قبر زنده اند و کلام ما را می شنوند، و بنای قبور و نذر برای آنها، طواف حول آنها و بزرگداشت ها و اعیاد جایز است، و هیچ یک از اینها حرام و بدعت نیست.[88] احمد رضا خان بریلوی تعزیه شیعیان، سجده تحیت بر مرشد، و غناء به مزامیر را حرام می داند، و رساله ای در این باره به نام الزبده الزکیة لتحریم سجود التحیة تألیف کرده است.[89]
    # توسل و استغاثه به انبیاء و اولیاء در ادای حاجات دنیویه و اخروی به اجماع اهل‌سنت و جماعت شرعا جایز است.
    # طلب استغاثه به اعتبار اینکه واسطه، سبب و واسطه می‌باشد جایز است. زیرا منافاتی ندارد که خداوند برای اغاثه سبب‌هایی و  
    # وسایلی برای آن قرار دهد.
    # تبرک به آثار صالحین جایز است، بلکه به اتفاق علمای اسلام مستحب است.
    # زیارت قبور پیامبر و صلحا مستحب و باعث تقرب است. حتی زیارت قبور برای زنان به قصد تبرک نیز مستحب است.
    # اگر کسی قصد ذبح برای الله را داشته باشد و گوشت آن را برای فقرا و مساکین صدقه دهد و ثواب آن را به میت اهدا کند این عمل نه تنها جایز بلکه به اتفاق علما و ائمه مستحب می‌باشد.
    # برای اولیای الهی بعد از مرگشان کرامت وجود دارد.
    # می‌توان پیامبر را بعد از مرگ در بیداری دید و از ایشان در رابطه با مسائل سیر و سلوک سؤال کرد.
    # بزرگداشت قدر و منزلت پیامبر و اظهار شادی و بشارت و خوشحالی به مناسبت تولد ایشان از بدعت‌های حسنه است.
    # خداوند دوستانش، بخصوص انبیاء را بر غیب مطلع کرده است.


    بریلوی نیز معتقد بود که در هر زمان چهل نفر از ابدال و اولیای الهی در روی زمین زندگی می کنند تا به وسیله آنان برکات نازل و بلا ها دفع شود.[90]
    اعتقادات اساسی بریلویه که باورهای پیشین برگرفته از آن است عبارتند از:


    آنها ائمه شیعه از حضرت امیر تا امام حسن عسکری (علیهم السلام) را غوث های عالم می داند و برای اولیای الهی کرامات و تصرفات در کون قائل است. در نزد بریلویان اجتهاد جایز نیست، و بریلوی در این زمینه می نویسد: «کسانی که خود را اهل حدیث می دانند و خیال می کنند فقط باید به حدیث عمل کنند، اینان خوب را از بد تشخیص نمی دهند و هنوز دست چپ و راست خود را نمی شناسند، چگونه می توانند اجتهاد کنند، فهم حدیث جز از راه فهم فقهای بزرگ جایز نیست»[91] به خاطر رویکرد حدیثی دیوبندیه، بعضی احمد رضا خان را ناجی فقه حنفی درهند می دانند.[92] بریلویه نسبت به شیعیان بهتر از دیوبندیه برخورد نکرده، چنان که احمد رضا خان بریلوی در این زمینه می نویسد: «رافضی اگر علی را برتر از شیخین می داند بدعت گذار است، و اگر امامتشان را انکار می کند فقها آنان راکافر، و متکلمان آنان را بدعت گذار می دانند، و ما نیز نظر متکلمان را پذیرفته و آن را به احتیاط نزدیک تر می دانیم؛ ولی اگر قائل به بداء یا تحریف قرآن اند، یا ائمه را از تمام انبیاء افضل می دانند، آنان یقیناً کافرند.»[93] در نزد بریلویه هم چون دیوبندیه، صحابه احترام خاصی دارند و آنان حتی نسبت به معاویه حساس اند.
    1ـ وحدت وجود:
    احمد رضا بریلوی با تأثیر پذیری از تفکر قادریه هند، در این زمینه می‌نویسد: در مرتبه وجود غیر از ذات حق وجودی نیست و تمام خلائق عکس و سایه آن وجودند.


    =رابطه وهابیت با بریلویه=
    2ـ صفات الهی:
    در باب صفات خداوند و رابطه آنها با ذات، براساس فکر [[ماتریدی]] مشی می‌نماید. کتاب المعتقد المنتقد که تعلیقات احمد رضا خان بریلوی را در حاشیه خود دارد، در این زمینه می‌نویسد: «ما بر خلاف نجدیون ([[وهابیت]]) قائلیم که خداوند متصف به تمام صفات کمال است و امکان اتصاف عجز و کذب بر خدا محال است، و او حیّ، قادر و عالم و... است. و بزرگان صوفیه قائل به عینیت معانی صفات با ذات اند، ولی این منافاتی با این ندارد که علمای اهل‌سنت گفته‌اند که صفت عین ذات نیست؛ چرا که منظور آنها این است که مفهوم صفات غیر از مفهوم ذات است. اعتقاد به قضا و قدر الهی از شعب ایمان است. در مسئله حسن و قبح مثل ماتریدیه قائل به حسن و قبح عقلی، و با اشاعره در این زمینه مخالفند.»


    وهابیت عربستان مثل بقیه فرق و مذاهب در درون خود معتقدان افراطی و غیر افراطی دارد. دولت عربستان همانند دیگر جهان به گرایش های همفکر و یا نزدیک به خود کمک های معنوی و مادی زیادی می کند و در کل به جریان اهل حدیث اهل سنت رونق می بخشد. در عین حال عده ای از علمای وهابی عربستان به همه فرق دیگر نگاه بدعت گذار و شرک آلود می نمایند. آنان به خاطر مخالفت شدید رهبران بزرگ آنها هم چون ابن تیمیه، ابن قیّم و محمد بن عبدالوهاب با تصوف، کتاب ها و جزوات بسیاری در این باره نوشته اند، و سازمان تبلیغات اسلامی عربستان (وزارة الشئون الاسلامیة و الدعوة و الارشاد) هر ساله جزوات بسیاری در بین حجاج بیت الله الحرام پخش می نماید و از عده ای تمجید و تعریف، و عده ای را نیز تخطئه می نماید. دیوبندیان ـ مخصوصاً گرایش اهل حدیث آنان ـ از نظر فکری بالأخص در این اواخر به آنان نزدیک شده اند، ولی در عین حال به خاطر بعضی اختلافات عقیدتی از طرف وهابیت کتبی در ردّ دیوبندیان نوشته شده و می شود. از جمله این کتاب ها می تواند به کتاب السراج المنیر فی تنبیه جماعة التبلیغ علی أخطائهم نام برد که نویسنده آن، دکتر محمد تقی الدین هلالی، به اشتباهات عقیدتی سازمان تبلیغی جماعت هند پرداخته و مباحث تصوفی که هنوز در بین آنان رایج است ـ هم چون ذکر و توجه به مرشد و... ـ را از خطاهای آنان بیان کرده است. کتاب دیگر القول البلیغ فی التحذیر من جماعة التبلیغ از نویسنده پر کار وهابی، شیخ حمود بن عبدالله تویجری است که شدیداً در کتاب خود به بزرگان دیوبندیه هم چون شیخ رشید احمد گنگوهی، شیخ امداد الله مکی و. .. اعتراض نموده و اعمال صوفیانه آنها را زیر سوال برده است. هم چنین نویسنده کتاب الدیوبندیة، تعریف ها و عقائدها از شیخ محمد زکریا کاندهلوی رهبر معنوی اهل حدیث هندوستان و شاگرد دیوبندیه، به عنوان کسی که روایات موضوعه و ضعیف را قبول دارد و در کتاب هایش اوهام و خرافات را نقل می کند، یاد می نماید. کتاب دیگری که تخصصاً در این موضوع نوشته شده و از نظر اطلاعات در این زمینه کتاب خوبی است، دعوة الامام محمد بن عبدالوهاب فی القارة الهندیة بین مؤیدیها و معاندیها نوشته ابوالمکرم بن عبدالجلیل سلفی است که در آن از شیخ محمد انور شاه کشمیری و شیخ حسین احمد مدنی به عنوان دو مدرس بزرگ دیوبندیه و مخالف سر سخت محمد بن عبدالوهاب یاد می نماید.
    3ـ مقام پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله):
    بریلویه با رویکردی صوفیانه مقام پیامبر را بسیار بلند می‌دانند و قائل اند نور پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) قبل از تمام خلائق خلق شده و او علم غیب به تمام چیز‌ها در تمام مکان‌ها دارد و عملش علم ماکان و مایکون است. آنها پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) را تنها موجود مرتبه ایجاد می‌دانند که تمام خلائق عکس و سایه آن اند و ملائکه شررهای نور اویند. پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) مظهر صفات الهی و محیی ارواح است، و از او، جن و انس و عرش و کرسی به وجود آمده است. حق تصرف در کون را دارد و همه عالم به خاطر وجود او به وجود آمده است. استغاثه و استعانت از پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) و بلکه تمام اولیای الهی جایز است؛ چرا که پیامبر(صلّی‌الله علیه وآله) دافع بلاء، و معطی عطاء است، و عبدالقادر گیلانی غوئی است که با استغاثه به آن مشکلات انسان حل می‌شود.


    وقتی وهابیت نسبت به اهل حدیث فرق دیگر این گونه رفتار می کنند، مخالفت سرسختانه تری با بریلویه دارند و آنان را بخاطر قول به وحدت وجود، توجه به مرشد، افضلیت پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) به نحوی که تصرف در کَون دارد، اعتقاد به تصرف مرشد در کَون غوث بودن ائمه شیعه و عبدالقادر گیلانی و هم چنین به خاطر احترام به قبور وجایز دانستن زیارت قبور و نذر برای آنها، مشرک و بدعت گذار می دانند، که کتاب البریلویة، تاریخ و عقاید از احسان الهی ظهیر نشانه این مخالفت است.
    بنابر نظر بریلویه مردگان در قبر زنده‌اند و کلام ما را می‌شنوند، و بنای قبور و نذر برای آنها، طواف حول آنها و بزرگداشت‌ها و اعیاد جایز است، و هیچ یک از اینها حرام و بدعت نیست. احمد رضا خان بریلوی تعزیه شیعیان، سجده تحیت بر مرشد، و غناء به مزامیر را حرام می‌داند، و رساله‌ای در‌این‌باره به نام الزبده الزکیة لتحریم سجود التحیة تألیف کرده است.


    می توان گفت که اگر چه وهابیت با هر دو فرقه دیوبندیه و بریلویه مخالف است، ولی مخالفتش با بریلویه به خاطر گرایش شدید آنها به تصوف است و آنان را مشرک می داند، در حالی که با دیوبندیه به خاطر تمایل به تصوف مخالف است، ولی آنان را مشرک نمی داند.
    بریلوی نیز معتقد بود که در هر زمان چهل نفر از ابدال و اولیای الهی در روی زمین زندگی می‌کنند تا به وسیله آنان برکات نازل و بلا‌ها دفع شود.


    آنها ائمه شیعه از حضرت امیر تا امام حسن عسکری (علیهم‌السّلام) را غوث‌های عالم می‌داند و برای اولیای الهی کرامات و تصرفات در کون قائل است. در نزد بریلویان اجتهاد جایز نیست، و بریلوی در این زمینه می‌نویسد: «کسانی که خود را اهل حدیث می‌دانند و خیال می‌کنند فقط باید به حدیث عمل کنند، اینان خوب را از بد تشخیص نمی‌دهند و هنوز دست چپ و راست خود را نمی‌شناسند، چگونه می‌توانند اجتهاد کنند، فهم حدیث جز از راه فهم فقهای بزرگ جایز نیست» به خاطر رویکرد حدیثی دیوبندیه، بعضی احمد رضا خان را ناجی فقه حنفی درهند می‌دانند.


    =اختلافات بریلویه با دیوبندیه=
    بریلویه نسبت به شیعیان بهتر از دیوبندیه برخورد نکرده، چنان که احمد رضا خان بریلوی در این زمینه می‌نویسد: «رافضی اگر علی را برتر از شیخین می‌داند بدعت‌گذار است، و اگر امامتشان را انکار می‌کند فقها آنان راکافر، و متکلمان آنان را بدعت‌گذار می‌دانند، و ما نیز نظر متکلمان را پذیرفته و آن را به احتیاط نزدیک‌تر می‌دانیم؛ ولی اگر قائل به بداء یا تحریف قرآن اند، یا ائمه را از تمام انبیاء افضل می‌دانند، آنان یقیناً کافرند.» در نزد بریلویه هم چون دیوبندیه، صحابه احترام خاصی دارند و آنان حتی نسبت به معاویه حساس اند.
    به صورت خلاصه می توان تفاوت بریلویه و دیوبندیه را در این امور دانست:


    دیوبندیه در حوزه توحید و شرک معتقد است که فقط خداوند بر امور غیب تواناست و کسی غیر از خدا این اوصاف را ندارد بنابراین هیچ کس غیر از خداوند علم غیب ندارد حتی پیامبر اکرم نیز عالم به غلم غیب نیست و اگر کسی برای پیامبر یا یکی از اولیای الهی علم غیب معتقد باشد مشرک است. یا با توسعه مفهوم عبادت بسیاری از اعمال عبادی را شرک دانسته است. مثلا ندای غیر الله (درخواست از پیامبر یا ائمه یا شیخ) را شرک می دانند. همچنین شفاعت در دنیا و درخواست از اموات (استغاثه) را نیز شرک می دانند. همچنین تبرک جستن، نذر کردن برای اولیا و... را شرک می دانند. [10] این در حالی است که بریلوی ها از نظر اعتقادی نقطه مقابل دیوبندیه هستند و اموری همچون «شفاعت، استغاثه، علم غیب، تبرک، نذر، و...» را نه تنها شرک نمی دانند بلکه آن را جایز و مستحب می دانند. مفتی محمد عبدالقیوم قادری بریلوی (از علمای بزرگ پاکستان) عقاید بریلوی ها را در کتاب «عقاید اهل سنت و جماعت» آورده است.  برخی از عقاید بریلوی بر اساس این کتاب به این شرح است: 1.توسل و استغاثه به انبیاء و اولیاء در ادای حاجات دنیویه و اخروی به اجماع اهل سنت و جماعت شرعا جایز است.[11]  2. طلب استغاثه به اعتبار اینکه واسطه، سبب و واسطه می باشد جایز است. زیرا منافاتی ندارد که خداوند برای اغاثه سبب هایی و وسایلی برای آن قرار دهد. [12] 3. تبرک به آثار صالحین جایز است، بلکه به اتفاق علمای اسلام مستحب است. [13] 4. زیارت قبور پیامبر و صلحا مستحب و باعث تقرب است. حتی زیارت قبور برای زنان به قصد تبرک نیز مستحب است. [14] 5. اگر کسی قصد ذبح برای الله را داشته باشد و گوشت آن را برای فقرا و مساکین صدقه دهد و ثواب آن را به میت اهدا کند این عمل نه تنها جایز بلکه به اتفاق علما و ائمه مستحب می باشد. [15] 6. برای اولیای الهی بعد از مرگشان کرامت وجود دارد. [16] 7. می توان پیامبر را بعد از مرگ در بیداری دید و از ایشان در رابطه با مسائل سیر و سلوک سؤال کرد. [17] 8. بزرگداشت قدر و منزلت پیامبر و اظهار شادی و بشارت و خوشحالی به مناسبت تولد ایشان از بدعت های حسنه است. [18] 9. خداوند دوستانش، بخصوص انبیاء را بر غیب مطلع کرده است. [19]
    == اختلافات بریلویه با دیوبندیه ==
    به صورت خلاصه می‌توان تفاوت بریلویه و دیوبندیه را در این امور دانست:
    دیوبندیه در حوزه توحید و شرک معتقد است که فقط خداوند بر امور غیب تواناست و کسی غیر از خدا این اوصاف را ندارد بنابراین هیچ کس غیر از خداوند علم غیب ندارد حتی پیامبر اکرم نیز عالم به غلم غیب نیست و اگر کسی برای پیامبر یا یکی از اولیای الهی علم غیب معتقد باشد مشرک است. یا با توسعه مفهوم عبادت، بسیاری از اعمال عبادی را شرک دانسته است. مثلا ندای غیر الله (درخواست از پیامبر یا ائمه یا شیخ) را شرک می‌دانند. همچنین شفاعت در دنیا و درخواست از اموات (استغاثه) را نیز شرک می‌دانند. همچنین تبرک جستن، نذر کردن برای اولیا و... را شرک می‌دانند. این در حالی است که بریلوی‌ها از نظر اعتقادی نقطه مقابل دیوبندیه هستند و اموری همچون «شفاعت، استغاثه، علم غیب، تبرک، نذر، و...» را نه تنها شرک نمی‌دانند بلکه آن را جایز و مستحب می‌دانند.


    این اختلاف اعتقادی باعث شده است که این دو جریان، علیه یکدیگر مواضع سختی بگیرند تا جایی که گاهی نیز یکدیگر را تکفیر کرده اند.[20]  از نظر احمد رضا خان بریلوی، دیوبندیه همان وهابیت است و تفاوت چندانی با وهابیت ندارد.[21]
    این اختلاف اعتقادی باعث شده است که‌این دو جریان، علیه یکدیگر مواضع سختی بگیرند تا جایی که گاهی نیز یکدیگر را تکفیر کرده‌اند. از نظر احمد رضا خان بریلوی، دیوبندیه همان وهابیت است و تفاوت چندانی با وهابیت ندارد.


    علمای دیوبندی نیز نگاه منفی به بریلویه دارند. مولوی محمد عمر سربازی، بریلویه را ساخته انگلیس دانسته و در رابطه با آنها می گوید: «مرام ایشان (بریلویه) ارضای انگلیس و شکار عوام و ترویج بدعات سیئه در امت برای انداختن تفرقه بین این امت مرحومه است. عقائدشان پر از شرکیات و کفریات و بدعات قبیحه هست که از بیان و شمار دوراند».[22]
    علمای [[دیوبندیه|دیوبندی]] نیز نگاه منفی به بریلویه دارند. مولوی محمد عمر سربازی، بریلویه را ساخته انگلیس دانسته و در رابطه با آنها می‌گوید: «مرام ایشان (بریلویه) ارضای انگلیس و شکار عوام و ترویج بدعات سیئه در امت برای انداختن تفرقه بین این امت مرحومه است. عقائدشان پر از شرکیات و کفریات و بدعات قبیحه هست که از بیان و شمار دوراند». [22]


    این اختلاف، هم اکنون بین اهل سنت بریلوی و دیوبندیه وجود دارد و در برخی از مجالس همدیگر را تکفیر می کنند. اهل سنت بریلوی و دیوبندی در استان سیستان و بلوچستان اگر چه از نظر اعتقادی با هم اختلاف دارند و به اعتقادات یکدیگر نقد دارند، ولی در کنار همدیگر زندگی مسالمت آمیزی دارند.
    این اختلاف، هم اکنون بین اهل‌سنت بریلوی و [[دیوبندیه]] وجود دارد و در برخی از مجالس همدیگر را تکفیر می‌کنند. اهل‌سنت بریلوی و دیوبندی در استان سیستان و بلوچستان اگر‌چه از نظر اعتقادی با هم اختلاف دارند و به اعتقادات یکدیگر نقد دارند، ولی در کنار همدیگر زندگی مسالمت‌آمیزی دارند.


    == رابطه وهابیت با بریلویه و دیوبندیه ==


    وهابیت عربستان مثل بقیه فرق و مذاهب در درون خود معتقدان افراطی و غیر افراطی دارد. دولت عربستان همانند دیگر جهان به گرایش‌های همفکر و یا نزدیک به خود کمک‌های معنوی و مادی زیادی می‌کند و در کل به جریان اهل حدیث اهل‌سنت رونق می‌بخشد. در عین حال عده‌ای از علمای وهابی عربستان به همه فرق دیگر نگاه بدعت‌گذار و شرک‌آلود می‌نمایند. آنان به خاطر مخالفت شدید رهبران بزرگ آنها هم چون ابن تیمیه، ابن قیّم و محمد بن عبدالوهاب با تصوف، کتاب‌ها و جزوات بسیاری در‌این‌باره نوشته‌اند، و سازمان تبلیغات اسلامی عربستان (وزارة الشئون الاسلامیة و الدعوة و الارشاد) هر ساله جزوات بسیاری در بین حجاج بیت الله الحرام پخش می‌نماید و از عده‌ای تمجید و تعریف، و عده‌ای را نیز تخطئه می‌نماید.


    وقتی مخالفت سرسختانه‌ای با بریلویه دارند و آنان را بخاطر قول به وحدت وجود، توجه به مرشد، افضلیت پیامبر(صلّی‌الله علیه وآله) به نحوی که تصرف در کَون دارد، اعتقاد به تصرف مرشد در کَون غوث بودن ائمه شیعه و عبدالقادر گیلانی و هم چنین به خاطر احترام به قبور وجایز دانستن زیارت قبور و نذر برای آنها، مشرک و بدعت‌گذار می‌دانند، که کتاب البریلویة، تاریخ و عقاید از احسان الهی ظهیر نشانه‌ این مخالفت است.


    می‌توان گفت که اگر‌چه [[وهابیت]] با هر دو فرقه [[دیوبندیه]] و [[بریلویه]] مخالف است، ولی مخالفتش با بریلویه به خاطر گرایش شدید آنها به تصوف است و آنان را مشرک می‌داند، در حالی که با دیوبندیه به خاطر تمایل به تصوف مخالف است، ولی آنان را مشرک نمی‌داند<ref>[http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=969 برگرفته از سایت: takfir.ir]</ref>.


    خاتمه
    == پانویس ==
    {{پانویس}}


    درپایان می توان این گونه نتیجه گرفت که دیوبندیه مکتبی است که از مکاتب دیگر هم چون اشعریه تأثیراتی پذیرفته و تحت تأثیر کلّی تصوف است، ولی رویکرد اصلی آن حنفی گری است. در قدما ی آنها گرایش به تصوف بیشتر بوده و گرایش امروزین آنها حدیث است؛ اگرچه هنوز می توان در بین آنها کسانی را که به تصوف تمایل بیشتری دارند یافت. هم چنین به خاطر اینکه از قدیم به وسیله انگلیسی ها به حرکت سید احمد بریلوی لقب وهابیت داده اند، در مورد ادامه دهندگان راه آنها ـ هم چون دیوبندیه ـ نیز لقب وهابیت داده اند در مورد ادامه دهندگان راه آنها ـ هم چون دیوبندیه ـ نیز لقب وهابیت به کار رفته است، اما آن وهابیت مطرح در کشور ما نیست، و دیوبندیه لفظ وهابیت را دقیقاً مثل ما بر پیروان محمد بن عبدالوهاب اطلاق می نمایند و رابطه آنها با وهابیت به خاطر گرایش دیوبندیه به تصوف و حنفی گری رابطه صدرصد حسنه نیست، ولی از آنجا که در سال های اخیر رویکرد حدیثی آنها بیشتر شده، به وهابیت نزدیک شده اند، ولی به نظر می رسد که به خاطر دو رویکرد اصحاب حدیثی و حنبلی وهابیت، و اصحاب رأیی و حنفی گری دیوبندیه هیچ گاه این دو گروه با هم متحد نشوند. البته رابطه دیوبندیه و تبلیغی جماعت با سپاه صحابه و مدرسه حقانی پاکستان، که از دل آن رهبران طالبان بیرون آمدند، خود احتیاج به تحقیق دیگر دارد که در حال حاضر در توان این نویسنده و در این مقاله نمی گنجد.
    {{فرق و مذاهب}}


    اما بریلویه فرقه ای صوفی از سلسله قادریه است که درگیر شدن بزرگان آنها وهابیت و دیوبندیه باعث شده که طرف مقابل نیز به نقد آنها بپردازد. از نکات قابل ذکر اینکه هر دو فرقه نسبت به اهل بیت(علیهم السلام) دیدگاه بسیار محترمانه ولی نسبت به شیعیان روش خصمانه ای دارند.
    [[رده:فرق و مذاهب]]
    [[رده:هند]]
    [[رده:پاکستان]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۷

    بریلویه
    مسجد و آرامگاه حاج علی.jpg
    نامبریلویه
    قرن شکل گیریقرن سیزدهم هجری قمری و قرن نوزدهم میلادی
    مبدأ شکل گیریهندوستان(پاکستان فعلی)
    موسساحمد رضا خان بریلوی
    عقیدهدارای عقاید صوفیان و نزدیک به عقاید امامیه

    بریلوی‌ها سنی حنفی هستند که از طریقت صوفی قادری پیروی می‌کنند. مؤسس این جریان، شخصی به نام احمد رضا خان بریلوی (1856-1921م) است. احمد رضا خان فعالیت خود را از اواخر قرن سیزدهم و اوائل قرن چهاردم در هندوستان (پاکستان فعلی) شروع کرد[۱].بنابر نظر عزیز احمد، این سلسله فراگیرترین طریقه در شبه قاره هند درعصر جدید است[۲].

    وجه تسمیه

    بریلی شهری در شمال هند در ایالت اوتارپرادش و در شرق دهلی، و زادگاه و مدفن احمدرضا خان بریلوی (1272ـ 1340ق) صاحب مکتب بریلویه است. گفتنی است که‌ این شهر را «بانس بریلی» گویند تا با شهر «رای بریلی» (Rae Bareilly) بخشی از شهر الله‌آباد و زادگاه سید احمد بریلوی (سید احمد عرفان، یا سید احمد شهید، یا احمد رای بریلوی، یا سید احمد بارلی) اشتباه نگردد؛ [72] سید احمد بریلوی غیر از احمدرضا خان[73] بریلوی است. [۳] عده‌ای نوشته‌اند که احمدرضا خان تحت تأثیر عبدالحق محدث دهلوی بوده است. احمدرضا خان در سال 1340 ق از دنیا رفت. پیروان او مدارس دینی زیادی در سراسر شبه قاره تأسیس کرده‌اند، و بنابر اظهار نظر بعضی فقط در پاکستان 124 مدرسه تا سال 1972 دائر نموده‌اند و سازمان‌هایی هم چون جمیعة العلمای پاکستان و منهاج القرآن را در پاکستان ایجاد کرده‌اند. از سازمان‌های دیگر آنان، رضای مصطفی و انصارالاسلام است.

    پراکندگی جمعیت بریلویه

    یکی از جریان‌های مذهبی موجود در استان سیستان و بلوچستان «بریلویه» است جمعیت بریلویی‌ها در کشور ایران نسبت به دیوبندیه بسیار کمتر است. بریلوی‌های استان سیستان و بلوچستان بیشتر در منطقه زاهدان؛ چابهار و سراوان هستند. جمعیت بریلوی‌ها اگر‌چه در ایران در اقلیت است ولی در کشور پاکستان جمعیت بسیار زیادی دارند، تا جایی که حدود 70 درصد اهل‌سنت پاکستان، بریلوی هستند.

    بزرگان بریلویه

    از بزرگان بریلویه می‌توان از نعیم‌الدین مراد آبادی (1300ـ 1367ق) نام برد که موسس مدرسه الجامعة النعیمیة است که شاگردان این مدرسه به نعیمیون معروفند. او کتابی به نام اطیب البیان تألیف نموده که ردّی بر کتاب تقویة الایمان شاه اسماعیل دهلوی است. کتاب دیگر وی با نام الکلمة العلیا درباره علم غیب پیامبر(صلّی‌الله علیه وآله) است.

    از دیگر بزرگان بریلویه أمجد علی (1367ق) است که بعد از شاگردی نزد بریلوی، کتب زیادی در تأیید وی نوشت، و کتاب فقهی بهار شریعت وی، کتاب درسی بریلویه است.

    دیدار علی (م1935م) یکی دیگر از بزرگان بریلویه است که به قول بعضی، شهر لاهور را از عقاید مسموم وهابیت و دیوبندیه حفظ کرد.

    از مفتیان بزرگ بریلویه احمد یار بدیوانی (1906ـ 1971م) است که مدرسه جامعة الغوثیة النعیمیة را تأسیس کرده و کتب زیادی در ردّ وهابیان و در تأیید بریلویه نوشته که از مهم‌ترین آنها کتاب جاء الحق است.

    ز میان مهم‌ترین بزرگان سلسله قادریه در هند، می‌توان از محمد میر (957ـ1045ق) یاد کرد که به «میان میر» مشهور است و بسیار مورد توجه بریلویه است، و در واقع بریلویان پیرو اویند. او به قول ندوی حدود صد رساله در ردّ و تکفیر آنان نوشت. از مهم‌ترین کتب او الفتاوی الرضویة، مجموعه فتاوای وی است که در هشت جلد به چاپ رسیده است.

    عقاید بریلویه

    مفتی محمد عبدالقیوم قادری بریلوی (از علمای بزرگ پاکستان) عقاید بریلوی‌ها را در کتاب «عقاید اهل‌سنت و جماعت» آورده است. برخی از عقاید بریلوی بر اساس این کتاب به این شرح است:[۴]

    1. توسل و استغاثه به انبیاء و اولیاء در ادای حاجات دنیویه و اخروی به اجماع اهل‌سنت و جماعت شرعا جایز است.
    2. طلب استغاثه به اعتبار اینکه واسطه، سبب و واسطه می‌باشد جایز است. زیرا منافاتی ندارد که خداوند برای اغاثه سبب‌هایی و
    3. وسایلی برای آن قرار دهد.
    4. تبرک به آثار صالحین جایز است، بلکه به اتفاق علمای اسلام مستحب است.
    5. زیارت قبور پیامبر و صلحا مستحب و باعث تقرب است. حتی زیارت قبور برای زنان به قصد تبرک نیز مستحب است.
    6. اگر کسی قصد ذبح برای الله را داشته باشد و گوشت آن را برای فقرا و مساکین صدقه دهد و ثواب آن را به میت اهدا کند این عمل نه تنها جایز بلکه به اتفاق علما و ائمه مستحب می‌باشد.
    7. برای اولیای الهی بعد از مرگشان کرامت وجود دارد.
    8. می‌توان پیامبر را بعد از مرگ در بیداری دید و از ایشان در رابطه با مسائل سیر و سلوک سؤال کرد.
    9. بزرگداشت قدر و منزلت پیامبر و اظهار شادی و بشارت و خوشحالی به مناسبت تولد ایشان از بدعت‌های حسنه است.
    10. خداوند دوستانش، بخصوص انبیاء را بر غیب مطلع کرده است.

    اعتقادات اساسی بریلویه که باورهای پیشین برگرفته از آن است عبارتند از:

    1ـ وحدت وجود: احمد رضا بریلوی با تأثیر پذیری از تفکر قادریه هند، در این زمینه می‌نویسد: در مرتبه وجود غیر از ذات حق وجودی نیست و تمام خلائق عکس و سایه آن وجودند.

    2ـ صفات الهی: در باب صفات خداوند و رابطه آنها با ذات، براساس فکر ماتریدی مشی می‌نماید. کتاب المعتقد المنتقد که تعلیقات احمد رضا خان بریلوی را در حاشیه خود دارد، در این زمینه می‌نویسد: «ما بر خلاف نجدیون (وهابیت) قائلیم که خداوند متصف به تمام صفات کمال است و امکان اتصاف عجز و کذب بر خدا محال است، و او حیّ، قادر و عالم و... است. و بزرگان صوفیه قائل به عینیت معانی صفات با ذات اند، ولی این منافاتی با این ندارد که علمای اهل‌سنت گفته‌اند که صفت عین ذات نیست؛ چرا که منظور آنها این است که مفهوم صفات غیر از مفهوم ذات است. اعتقاد به قضا و قدر الهی از شعب ایمان است. در مسئله حسن و قبح مثل ماتریدیه قائل به حسن و قبح عقلی، و با اشاعره در این زمینه مخالفند.»

    3ـ مقام پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله): بریلویه با رویکردی صوفیانه مقام پیامبر را بسیار بلند می‌دانند و قائل اند نور پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) قبل از تمام خلائق خلق شده و او علم غیب به تمام چیز‌ها در تمام مکان‌ها دارد و عملش علم ماکان و مایکون است. آنها پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) را تنها موجود مرتبه ایجاد می‌دانند که تمام خلائق عکس و سایه آن اند و ملائکه شررهای نور اویند. پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) مظهر صفات الهی و محیی ارواح است، و از او، جن و انس و عرش و کرسی به وجود آمده است. حق تصرف در کون را دارد و همه عالم به خاطر وجود او به وجود آمده است. استغاثه و استعانت از پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) و بلکه تمام اولیای الهی جایز است؛ چرا که پیامبر(صلّی‌الله علیه وآله) دافع بلاء، و معطی عطاء است، و عبدالقادر گیلانی غوئی است که با استغاثه به آن مشکلات انسان حل می‌شود.

    بنابر نظر بریلویه مردگان در قبر زنده‌اند و کلام ما را می‌شنوند، و بنای قبور و نذر برای آنها، طواف حول آنها و بزرگداشت‌ها و اعیاد جایز است، و هیچ یک از اینها حرام و بدعت نیست. احمد رضا خان بریلوی تعزیه شیعیان، سجده تحیت بر مرشد، و غناء به مزامیر را حرام می‌داند، و رساله‌ای در‌این‌باره به نام الزبده الزکیة لتحریم سجود التحیة تألیف کرده است.

    بریلوی نیز معتقد بود که در هر زمان چهل نفر از ابدال و اولیای الهی در روی زمین زندگی می‌کنند تا به وسیله آنان برکات نازل و بلا‌ها دفع شود.

    آنها ائمه شیعه از حضرت امیر تا امام حسن عسکری (علیهم‌السّلام) را غوث‌های عالم می‌داند و برای اولیای الهی کرامات و تصرفات در کون قائل است. در نزد بریلویان اجتهاد جایز نیست، و بریلوی در این زمینه می‌نویسد: «کسانی که خود را اهل حدیث می‌دانند و خیال می‌کنند فقط باید به حدیث عمل کنند، اینان خوب را از بد تشخیص نمی‌دهند و هنوز دست چپ و راست خود را نمی‌شناسند، چگونه می‌توانند اجتهاد کنند، فهم حدیث جز از راه فهم فقهای بزرگ جایز نیست» به خاطر رویکرد حدیثی دیوبندیه، بعضی احمد رضا خان را ناجی فقه حنفی درهند می‌دانند.

    بریلویه نسبت به شیعیان بهتر از دیوبندیه برخورد نکرده، چنان که احمد رضا خان بریلوی در این زمینه می‌نویسد: «رافضی اگر علی را برتر از شیخین می‌داند بدعت‌گذار است، و اگر امامتشان را انکار می‌کند فقها آنان راکافر، و متکلمان آنان را بدعت‌گذار می‌دانند، و ما نیز نظر متکلمان را پذیرفته و آن را به احتیاط نزدیک‌تر می‌دانیم؛ ولی اگر قائل به بداء یا تحریف قرآن اند، یا ائمه را از تمام انبیاء افضل می‌دانند، آنان یقیناً کافرند.» در نزد بریلویه هم چون دیوبندیه، صحابه احترام خاصی دارند و آنان حتی نسبت به معاویه حساس اند.

    اختلافات بریلویه با دیوبندیه

    به صورت خلاصه می‌توان تفاوت بریلویه و دیوبندیه را در این امور دانست: دیوبندیه در حوزه توحید و شرک معتقد است که فقط خداوند بر امور غیب تواناست و کسی غیر از خدا این اوصاف را ندارد بنابراین هیچ کس غیر از خداوند علم غیب ندارد حتی پیامبر اکرم نیز عالم به غلم غیب نیست و اگر کسی برای پیامبر یا یکی از اولیای الهی علم غیب معتقد باشد مشرک است. یا با توسعه مفهوم عبادت، بسیاری از اعمال عبادی را شرک دانسته است. مثلا ندای غیر الله (درخواست از پیامبر یا ائمه یا شیخ) را شرک می‌دانند. همچنین شفاعت در دنیا و درخواست از اموات (استغاثه) را نیز شرک می‌دانند. همچنین تبرک جستن، نذر کردن برای اولیا و... را شرک می‌دانند. این در حالی است که بریلوی‌ها از نظر اعتقادی نقطه مقابل دیوبندیه هستند و اموری همچون «شفاعت، استغاثه، علم غیب، تبرک، نذر، و...» را نه تنها شرک نمی‌دانند بلکه آن را جایز و مستحب می‌دانند.

    این اختلاف اعتقادی باعث شده است که‌این دو جریان، علیه یکدیگر مواضع سختی بگیرند تا جایی که گاهی نیز یکدیگر را تکفیر کرده‌اند. از نظر احمد رضا خان بریلوی، دیوبندیه همان وهابیت است و تفاوت چندانی با وهابیت ندارد.

    علمای دیوبندی نیز نگاه منفی به بریلویه دارند. مولوی محمد عمر سربازی، بریلویه را ساخته انگلیس دانسته و در رابطه با آنها می‌گوید: «مرام ایشان (بریلویه) ارضای انگلیس و شکار عوام و ترویج بدعات سیئه در امت برای انداختن تفرقه بین این امت مرحومه است. عقائدشان پر از شرکیات و کفریات و بدعات قبیحه هست که از بیان و شمار دوراند». [22]

    این اختلاف، هم اکنون بین اهل‌سنت بریلوی و دیوبندیه وجود دارد و در برخی از مجالس همدیگر را تکفیر می‌کنند. اهل‌سنت بریلوی و دیوبندی در استان سیستان و بلوچستان اگر‌چه از نظر اعتقادی با هم اختلاف دارند و به اعتقادات یکدیگر نقد دارند، ولی در کنار همدیگر زندگی مسالمت‌آمیزی دارند.

    رابطه وهابیت با بریلویه و دیوبندیه

    وهابیت عربستان مثل بقیه فرق و مذاهب در درون خود معتقدان افراطی و غیر افراطی دارد. دولت عربستان همانند دیگر جهان به گرایش‌های همفکر و یا نزدیک به خود کمک‌های معنوی و مادی زیادی می‌کند و در کل به جریان اهل حدیث اهل‌سنت رونق می‌بخشد. در عین حال عده‌ای از علمای وهابی عربستان به همه فرق دیگر نگاه بدعت‌گذار و شرک‌آلود می‌نمایند. آنان به خاطر مخالفت شدید رهبران بزرگ آنها هم چون ابن تیمیه، ابن قیّم و محمد بن عبدالوهاب با تصوف، کتاب‌ها و جزوات بسیاری در‌این‌باره نوشته‌اند، و سازمان تبلیغات اسلامی عربستان (وزارة الشئون الاسلامیة و الدعوة و الارشاد) هر ساله جزوات بسیاری در بین حجاج بیت الله الحرام پخش می‌نماید و از عده‌ای تمجید و تعریف، و عده‌ای را نیز تخطئه می‌نماید.

    وقتی مخالفت سرسختانه‌ای با بریلویه دارند و آنان را بخاطر قول به وحدت وجود، توجه به مرشد، افضلیت پیامبر(صلّی‌الله علیه وآله) به نحوی که تصرف در کَون دارد، اعتقاد به تصرف مرشد در کَون غوث بودن ائمه شیعه و عبدالقادر گیلانی و هم چنین به خاطر احترام به قبور وجایز دانستن زیارت قبور و نذر برای آنها، مشرک و بدعت‌گذار می‌دانند، که کتاب البریلویة، تاریخ و عقاید از احسان الهی ظهیر نشانه‌ این مخالفت است.

    می‌توان گفت که اگر‌چه وهابیت با هر دو فرقه دیوبندیه و بریلویه مخالف است، ولی مخالفتش با بریلویه به خاطر گرایش شدید آنها به تصوف است و آنان را مشرک می‌داند، در حالی که با دیوبندیه به خاطر تمایل به تصوف مخالف است، ولی آنان را مشرک نمی‌داند[۵].

    پانویس

    1. ↑ برگرفته از سایت: alwahabiyah.com
    2. ↑ برگرفته از سایت: takfir.ir
    3. ↑ برگرفته از سایت: takfir.ir
    4. ↑ برگرفته از سایت: alwahabiyah.com
    5. ↑ برگرفته از سایت: takfir.ir
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=بریلویه&oldid=215762»