ثقة الاسلامیه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | |||
| عنوان = | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام = | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس = | |||
| عقیده = | |||
}} | |||
'''ثقة الاسلامیه''' از فرق «[[شیخیه]]» و پیرو «حاج میرزا شفیع ثقةالاسلام» تبریزی (در گذشته در سال 1301 ه) هستند. | '''ثقة الاسلامیه''' از فرق «[[شیخیه]]» و پیرو «حاج میرزا شفیع ثقةالاسلام» تبریزی (در گذشته در سال 1301 ه) هستند. | ||
خط ۱۱: | خط ۲۴: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] |
نسخهٔ ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۶
ثقة الاسلامیه | |
---|---|
ثقة الاسلامیه از فرق «شیخیه» و پیرو «حاج میرزا شفیع ثقةالاسلام» تبریزی (در گذشته در سال 1301 ه) هستند.
تاریخچه
وی از شاگردان سیدکاظم رشتی و همدرس حاج محمد کریم خان کرمانی بود. او «رکنرابع» را که چهارمین اصل از اصول عقاید شیخیه کرمان و مطرح کننده آن محمد کریم خان کرمانی است، [۱]انکار کرد و او را لعن نمود.[۲] از این رو، آنان را بهطور مطلق «شیخیه» یا شیخیه ثقةالاسلامیه میگویند. پس از حاج میرزا شفیع ثقةالاسلام، پسرش «میرزاموسی» و پس از او «میرزاعلی» معروف به «ثقةالاسلام دوم» یا شهید که در سال 1330 هجریقمری به جرم مشروطه خواهی به دست روسهای تزاری در تبریز به دار آویخته شد و بعد از وی برادرش «میرزامحمد» به ریاست این طایفه رسید. [۳] [۴]
معنای رکن رابع
رکن رابع یکی از اصول عقایدی شیخیه کرمان است. بر اساس این اعتقاد، در هر دورهای انسان کاملی وجود دارد که واسطه میان انسانها و امام زمان (عج) است. به باور آنان، رکن رابع، احکام شرعی را بدون واسطه از امامزمان دریافت میکند و در اختیار مردم قرار میدهد. [۵] [۶]
پانویس
- ↑ تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری، ج 5، ص 178
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 130 با ویرایش و حذف و اضافات و اصلاح جملات
- ↑ دائرة المعارف تشیع، ج10، ص 191
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269
- ↑ تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری، ج 5، ص 178