خاصه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| عقیده = | | عقیده = | ||
}} | }} | ||
'''خاصّه''' اصطلاحی است برای شیعه در برابر اصطلاح عامّه که شامل [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و جماعت می‌شود<ref>مشکور محمد | '''خاصّه''' اصطلاحی است برای شیعه در برابر اصطلاح عامّه که شامل [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و جماعت می‌شود<ref>مشکور محمد جواد مشکور، ف''رهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 176 با اقتباس.</ref><ref>جواد محدثی، ''فرهنگ غدیر''، قم، انتشارات معروف، سال ۱۳۹۲ ش، ص ۳۷۷.</ref>. | ||
==وجه نام‌گذاری خاصه== | ==وجه نام‌گذاری خاصه== | ||
به گفته برخی از بزرگان، دلیل نامیده شدن «[[مذهب شیعه|شیعه]]» به «خاصه» این است که اولاً شیعیان | به گفته برخی از بزرگان، دلیل نامیده شدن «[[مذهب شیعه|شیعه]]» به «خاصه» این است که اولاً شیعیان خود را سزاوارتر از دیگران به این نام می‌دانند و ثانیاً شیعیان در میان عموم گروه‌های فراوان مسلمان، خاص و محدودند.<ref>سید محسن امین، ''اعیان‌الشیعة''، بیروت، انتشارات دار التعارف للمطبوعات، سال ۱۴۱۸ ق، ج ۱، ص ۲۴.</ref>. | ||
در مباحث مربوط به سند احادیث، اگر راویان حدیث از اهل‌سنت باشند، گفته | ==وجه نام‌گذاری عامه== | ||
دلیل نام‌گذاری [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] به عامه این است که چون در سه قرن اول هجری قمری یعنی دوران زندگی امامان شیعه، اهل‌سنت حاکم بودند و تقریبا همه امکانات حکومتی، قضایی و علمی در اختیار آنان بود، از این‌جهت تعبیر «عامه» درباره آنان به‌کار می‌رفته و حتی این تعبیر در احادیث امامان شیعه نیز دیده شده است.<ref>جواد محدثی، ''همان''. </ref>. مثلا در مقبوله عمر‌بن‌حنظلة از امام صادق (علیه‌السّلام)؛ از این تعبیر استفاده شده است.<ref>شیخ کلینی، ''الکافی''، تهران، انتشارات دار الکتب الاسلامیة، سال 1369 ش، ج ۱، ص ۶۸.</ref>. | |||
و اما در مباحث مربوط به سند احادیث، اگر راویان حدیث از اهل‌سنت باشند، گفته می شود که روایت مذکور از «طرق عامه» به‌دست ما رسیده است و اگر راویان حدیث شیعه باشند، گفته می شود که روایت از «طرق خاصه» به‌دست ما رسیده است.<ref>جواد محدثی، ''همان''، ص۳۷۸. | |||
</ref>. | </ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۰۲
| خاصه | |
|---|---|
 | |
| نام | خاصه |
خاصّه اصطلاحی است برای شیعه در برابر اصطلاح عامّه که شامل اهل‌سنت و جماعت می‌شود[۱][۲].
وجه نام‌گذاری خاصه
به گفته برخی از بزرگان، دلیل نامیده شدن «شیعه» به «خاصه» این است که اولاً شیعیان خود را سزاوارتر از دیگران به این نام می‌دانند و ثانیاً شیعیان در میان عموم گروه‌های فراوان مسلمان، خاص و محدودند.[۳].
وجه نام‌گذاری عامه
دلیل نام‌گذاری اهل‌سنت به عامه این است که چون در سه قرن اول هجری قمری یعنی دوران زندگی امامان شیعه، اهل‌سنت حاکم بودند و تقریبا همه امکانات حکومتی، قضایی و علمی در اختیار آنان بود، از این‌جهت تعبیر «عامه» درباره آنان به‌کار می‌رفته و حتی این تعبیر در احادیث امامان شیعه نیز دیده شده است.[۴]. مثلا در مقبوله عمر‌بن‌حنظلة از امام صادق (علیه‌السّلام)؛ از این تعبیر استفاده شده است.[۵].
و اما در مباحث مربوط به سند احادیث، اگر راویان حدیث از اهل‌سنت باشند، گفته می شود که روایت مذکور از «طرق عامه» به‌دست ما رسیده است و اگر راویان حدیث شیعه باشند، گفته می شود که روایت از «طرق خاصه» به‌دست ما رسیده است.[۶].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 176 با اقتباس.
- ↑ جواد محدثی، فرهنگ غدیر، قم، انتشارات معروف، سال ۱۳۹۲ ش، ص ۳۷۷.
- ↑ سید محسن امین، اعیان‌الشیعة، بیروت، انتشارات دار التعارف للمطبوعات، سال ۱۴۱۸ ق، ج ۱، ص ۲۴.
- ↑ جواد محدثی، همان.
- ↑ شیخ کلینی، الکافی، تهران، انتشارات دار الکتب الاسلامیة، سال 1369 ش، ج ۱، ص ۶۸.
- ↑ جواد محدثی، همان، ص۳۷۸.
