ناجیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۵: خط ۱۵:
==معناشناسی==
==معناشناسی==
ناجیه به معنای گروه یا فرقه‌ای است که در قیامت نجات‌یافته‌اند.
ناجیه به معنای گروه یا فرقه‌ای است که در قیامت نجات‌یافته‌اند.
این تعبیر در حدیث منتسب به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله)]] به‌نام حدیث افتراق به کار رفته است.  
این تعبیر در حدیث، منتسب به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله)]] به‌نام حدیث افتراق معرفی شده است.  


البته توجه کنیم که کلمه ناجی مطابق با قواعد ادبی، صفت مشبهه است نه اسم فاعل. بنابراین، به معنای خلاص‌شونده و رهنده است نه رهاننده و بالعکس منجی به معنای خلاص‏‌کننده و رهاننده می‏‌باشد.
البته باید توجه کنیم که کلمه ناجی مطابق با قواعد ادبی، صفت مشبهه است نه اسم فاعل. بنابراین، به معنای خلاص‌شونده و رهنده است نه رهاننده و بالعکس منجی به معنای خلاص‏‌کننده و رهاننده می‏‌باشد.


و اما بر اساس حدیث مورد اشاره، پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) پیش‌بینی کرده است که امتش پس از او به ۷۳ فرقه تقسیم می‌شود، درحالی‌که فقط یک فرقه از آنها اهل نجات‌اند. به موجب این روایت، هر یک از فرقه‌های مسلمان با ارائه معیارهایی  خودشان را مصداق فرقه ناجیه می‌دانند.<ref>آقانوری، علی، «حدیث افتراق امت؛ نقل‌ها و پیامدها»، در مجله هفت آسمان، شماره ۱۸، تابستان ۱۳۸۲ش،  ص۱۳۳. با ویرایش و دخل و تصرف اندک در عبارت </ref>.
و اما بر اساس حدیث مورد اشاره، پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) پیش‌بینی کرده است که امتش پس از او به ۷۳ فرقه تقسیم می‌شود، درحالی‌که فقط یک فرقه از آنها اهل نجات‌اند. به موجب این روایت، هر یک از فرقه‌های مسلمان با ارائه معیارهایی  خودشان را مصداق فرقه ناجیه می‌دانند.<ref>آقانوری، علی، «حدیث افتراق امت؛ نقل‌ها و پیامدها»، در مجله هفت آسمان، شماره ۱۸، تابستان ۱۳۸۲ش،  ص۱۳۳. با ویرایش و دخل و تصرف اندک در عبارت </ref>. در نتیجه  هر یک از فرقه‌ها و مذاهب خود را ناجی و رستگار و دیگر فرقه‌ها را گمراه می‌‏شمارند.   
 
شیعه [[امامیه]]  نیز بنابر احادیثی که از پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) و [[ائمه|ائمه معصومین (علیهم‌السّلام)]] روایت می‌‏کنند، خود را فرقه ناجیه می‌‏شمارند<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 351</ref> <ref>جزایری سید نعمت الله، الانوار النعمانیة، تبریز، ص 279- 280.</ref>.
در نتیجه  هر یک از فرقه‌ها و مذاهب خود را ناجی و رستگار و دیگر فرقه‌ها را هالک و گمراه می‌‏شمارند.   
شیعه [[امامیه]]  نیز بنابر احادیثی که از پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) و [[ائمه|ائمه معصومین (علیهم‌السّلام)]] روایت می‌‏کنند، خود را فرقه ناجیه می‌‏شمارند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 351</ref> <ref>جزایری سید نعمت الله، الانوار النعمانیة، تبریز، ص 279- 280.</ref>.


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۳

ناجیه
عقیدهپیروان این فرقه معتقدند که در قیامت اهل نجات هستد.

ناجیه‏ یعنی فرقه رستگار و خلاص شونده در اسلام و بلکه در همه ادیان.

معناشناسی

ناجیه به معنای گروه یا فرقه‌ای است که در قیامت نجات‌یافته‌اند. این تعبیر در حدیث، منتسب به پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) به‌نام حدیث افتراق معرفی شده است.

البته باید توجه کنیم که کلمه ناجی مطابق با قواعد ادبی، صفت مشبهه است نه اسم فاعل. بنابراین، به معنای خلاص‌شونده و رهنده است نه رهاننده و بالعکس منجی به معنای خلاص‏‌کننده و رهاننده می‏‌باشد.

و اما بر اساس حدیث مورد اشاره، پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) پیش‌بینی کرده است که امتش پس از او به ۷۳ فرقه تقسیم می‌شود، درحالی‌که فقط یک فرقه از آنها اهل نجات‌اند. به موجب این روایت، هر یک از فرقه‌های مسلمان با ارائه معیارهایی خودشان را مصداق فرقه ناجیه می‌دانند.[۱]. در نتیجه هر یک از فرقه‌ها و مذاهب خود را ناجی و رستگار و دیگر فرقه‌ها را گمراه می‌‏شمارند. شیعه امامیه نیز بنابر احادیثی که از پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) و ائمه معصومین (علیهم‌السّلام) روایت می‌‏کنند، خود را فرقه ناجیه می‌‏شمارند[۲] [۳].

پانویس

  1. آقانوری، علی، «حدیث افتراق امت؛ نقل‌ها و پیامدها»، در مجله هفت آسمان، شماره ۱۸، تابستان ۱۳۸۲ش، ص۱۳۳. با ویرایش و دخل و تصرف اندک در عبارت
  2. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 351
  3. جزایری سید نعمت الله، الانوار النعمانیة، تبریز، ص 279- 280.