فدیکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۰: خط ۲۰:


    ==تاریخچه==
    ==تاریخچه==
    [[عبدالقاهر بغدادى|عبدالقاهر بغدادی]] می‌نویسد: «پس از آن که اعتراضات درباره نجدة بن عامر گسترده شد، وی ابوفدیک را به عنوان جانشین خود انتخاب و خود از این سمت کناره‌گیری می‌کند، ولی پس از مدتی ابوفدیک متوجه می‌شود که اصحاب نجده که به جنگ رفته بودند بازگشته و قصد دارند تا دوباره او را به امارت برگردانند، در نتیجه درصدد قتل نجده برمی‌آید. نجده فرار می‌کند و در خانه شخصی از پیروانش مخفی می‌‌شود. ابوفدیک اعلام می‌‌کند که اگر غلامی از او خبری بیاورد، آزاد می‌‌شود و اگر آزاده‌ای چنین کند، ده هزار درهم دریافت خواهد کرد. کنیزی جایگاه نجده را نشان می‌دهد و ابوفدیک یکی از خوارج به نام راشد طویل را همراه با لشگری نزد او می‌فرستد. او نجده را به قتل می‌رساند و سرش را نزد ابوفدیک می‌آورد. پس از این ماجرا برخی از پیروان ابوفدیک از او فاصله گرفتند و همچنین نجده که با یکی دیگر از سران خوارج به نام ابوعطیه همراه شده بودند، از هم جدا شده و در نتیجه ابوفدیک در برابر لشگریان عبدالملک مروان، به فرماندهی معمّر یا عمر بن عبدالله بن معمّر شکست خورده و کشته می‌شود<ref>احسان بخش صادق، خوارج و علل پیدایش آن، ج2</ref><ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص107</ref>.
    [[عبدالقاهر بغدادى|عبدالقاهر بغدادی]] می‌نویسد: «پس از آن که اعتراضات درباره نجدة بن عامر گسترده شد، وی ابوفدیک را به عنوان جانشین خود انتخاب و خود از این سمت کناره‌گیری می‌کند، ولی پس از مدتی ابوفدیک متوجه می‌شود که اصحاب نجده که به جنگ رفته بودند بازگشته و قصد دارند تا دوباره او را به امارت برگردانند، در نتیجه درصدد قتل نجده برمی‌آید. نجده فرار می‌کند و در خانه شخصی از پیروانش مخفی می‌‌شود. ابوفدیک اعلام می‌‌کند که اگر غلامی از او خبری بیاورد، آزاد می‌‌شود و اگر آزاده‌ای چنین کند، ده هزار درهم دریافت خواهد کرد. کنیزی جایگاه نجده را نشان می‌دهد و ابوفدیک یکی از خوارج به نام راشد طویل را همراه با لشگری نزد او می‌فرستد. او نجده را به قتل می‌رساند و سرش را نزد ابوفدیک می‌آورد. پس از این ماجرا برخی از پیروان ابوفدیک از او فاصله گرفتند و همچنین نجده که با یکی دیگر از سران خوارج به نام ابوعطیه همراه شده بودند، از هم جدا شده و در نتیجه ابوفدیک در برابر لشگریان عبدالملک مروان، به فرماندهی معمّر یا عمر بن عبدالله بن معمّر شکست خورده و کشته می‌شود<ref>صادق احسان بخش، ''خوارج و علل پیدایش آن''، ج 2 </ref><ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''الفرق بین الفرق''، ص 107</ref>.


    ==آرا==
    ==آرا==

    نسخهٔ ‏۱۲ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۲۵

    فدیکیه‏
    موسسابوفدیک عبدالله بن ثور بن سلمه حروری

    فدیکیه‏ از گروه‌های مربوط به فرقه خوارج‌ اند.

    محل سکونت

    در منابع آمده است که فدیکیه در عصر حاضر در بحرین و یمامه سکونت دارند، اما در مناطقی چون بصره، کوفه و جزیره، هیچ فردی از این فرقه دیده نمی‌شود[۱][۲][۳][۴].

    پیشوای گروه

    پیشوای فدیکیه شخصی به نام ابوفدیک عبدالله بن ثور بن سلمه حروری از سران خوارج و ‌از تیره بنی‌سعد بن قیس ثعلبه بود که فرقه فدیکیه منسوب به اوست.

    تاریخچه

    عبدالقاهر بغدادی می‌نویسد: «پس از آن که اعتراضات درباره نجدة بن عامر گسترده شد، وی ابوفدیک را به عنوان جانشین خود انتخاب و خود از این سمت کناره‌گیری می‌کند، ولی پس از مدتی ابوفدیک متوجه می‌شود که اصحاب نجده که به جنگ رفته بودند بازگشته و قصد دارند تا دوباره او را به امارت برگردانند، در نتیجه درصدد قتل نجده برمی‌آید. نجده فرار می‌کند و در خانه شخصی از پیروانش مخفی می‌‌شود. ابوفدیک اعلام می‌‌کند که اگر غلامی از او خبری بیاورد، آزاد می‌‌شود و اگر آزاده‌ای چنین کند، ده هزار درهم دریافت خواهد کرد. کنیزی جایگاه نجده را نشان می‌دهد و ابوفدیک یکی از خوارج به نام راشد طویل را همراه با لشگری نزد او می‌فرستد. او نجده را به قتل می‌رساند و سرش را نزد ابوفدیک می‌آورد. پس از این ماجرا برخی از پیروان ابوفدیک از او فاصله گرفتند و همچنین نجده که با یکی دیگر از سران خوارج به نام ابوعطیه همراه شده بودند، از هم جدا شده و در نتیجه ابوفدیک در برابر لشگریان عبدالملک مروان، به فرماندهی معمّر یا عمر بن عبدالله بن معمّر شکست خورده و کشته می‌شود[۵][۶].

    آرا

    ابوالحسن اشعری می‌نویسد: رای و نظر خاصی را که منسوب به ابوفدیک باشد نیافتیم، جز آن که می‌دانیم او بر نافع و نجده انکار کرد[۷][۸].

    پانویس

    1. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 350.
    2. محمد بن احمد بن عبدالرحمن ملطى، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره، سال 1949 م، ص 180.
    3. نشوان بن سعید الحمیری، الحور العین، تحقیق کمال مصطفى، مصر، سال 1948 م، ص 170.
    4. محمد بن احمد بن عبدالرحمن ملطى، همان، ص 170.
    5. صادق احسان بخش، خوارج و علل پیدایش آن، ج 2
    6. عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، ص 107
    7. اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص182
    8. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 350