محروقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
| مبدأ شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =  
| موسس =  
| عقیده =   
| عقیده = معتقدند که آتش جهنم بدون درنگ آنها را خواهد سوازند و خاکستر خواهد کرد و چیزی از آنها برای ادامه عذاب باقی نخواهد ماند. 
}}
}}


خط ۱۶: خط ۱۶:


== عقاید ==
== عقاید ==
محروقیه‏ معتقدند که آتش [[دوزخ]] به [[کافران]] مهلت بقا نمی‌دهد و آنها را به جهت گناه‌شان خواهد سوازند و خاکستر خواهند شد. پس چیزی از آنها برای ادامه عذاب باقی نمی‌ماند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 292 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملك، دو جلدی، تهران، ج 2 ص 107</ref>.<ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحيح على اصغر حكمت، تهران، ص 13.</ref>
محروقیه‏ معتقدند که آتش [[دوزخ]] به [[کافران]] مهلت بقا نمی‌دهد و آنها را به‌جهت گناه‌شان خواهد سوازند و خاکستر خواهند شد. پس چیزی از آنها برای ادامه عذاب باقی نمی‌ماند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 292 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>دبستان المذاهب، به‌اهتمام رضا زاده ملك، دو جلدی، تهران، ج 2 ص 107</ref>.<ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحيح على اصغر حكمت، تهران، ص 13.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==  
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{فرق و مذاهب}}


[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۱۳

محروقیه
ناممحروقیه
عقیدهمعتقدند که آتش جهنم بدون درنگ آنها را خواهد سوازند و خاکستر خواهد کرد و چیزی از آنها برای ادامه عذاب باقی نخواهد ماند.


محروقیه در برخی از منابع حرقیه نامیده شده است.

عقاید

محروقیه‏ معتقدند که آتش دوزخ به کافران مهلت بقا نمی‌دهد و آنها را به‌جهت گناه‌شان خواهد سوازند و خاکستر خواهند شد. پس چیزی از آنها برای ادامه عذاب باقی نمی‌ماند. [۱] [۲].[۳]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 292 با ویرایش و اصلاح جملات
  2. دبستان المذاهب، به‌اهتمام رضا زاده ملك، دو جلدی، تهران، ج 2 ص 107
  3. غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحيح على اصغر حكمت، تهران، ص 13.