معبدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== آرا و عقاید معبد == | == آرا و عقاید معبد == | ||
معبد درباره گرفتن [[زكات|زکات]] از موالی و بردگان یا بخشیدن آن به ایشان با دیگر «ثعالبه» مخالفت کرد و ثعالبه‌ای که دراین‌باره سخنی نگفته بودند را [[کافر]] شمرد و در مقابل، ثعالبه نیز او را به دلیل این عقیده کافر شمردند. معبد معتقد بود بندگانی که از توانایی مالی برخوردارند، باید زکات بدهند و آنانی که مستمند هستند، مستحق دریافت زکات می‌باشند. او بر این باور بود ثوابی را که خداوند در برابر طاعات به آدمی می‌دهد مربوط به زمان حیات اوست و اگر بمیرد، برای طاعاتی که به نیتش انجام می دهند، پاداشی نخواهد گرفت. وی همچنین می‌گفت اعمال نیابت‌پذیر چون [[حج]] و [[عمره مفرده|عمره]] و ... که برخی به نیت دیگران انجام می‌دهند و یا دعا و استغفاری که برای او و یا درباره دیگران انجام می‌شود، بی‌فایده و بدون منفعت است<ref>مشکور محمد | معبد درباره گرفتن [[زكات|زکات]] از موالی و بردگان یا بخشیدن آن به ایشان با دیگر «ثعالبه» مخالفت کرد و ثعالبه‌ای که دراین‌باره سخنی نگفته بودند را [[کافر]] شمرد و در مقابل، ثعالبه نیز او را به دلیل این عقیده کافر شمردند. معبد معتقد بود بندگانی که از توانایی مالی برخوردارند، باید زکات بدهند و آنانی که مستمند هستند، مستحق دریافت زکات می‌باشند. او بر این باور بود ثوابی را که خداوند در برابر طاعات به آدمی می‌دهد مربوط به زمان حیات اوست و اگر بمیرد، برای طاعاتی که به نیتش انجام می دهند، پاداشی نخواهد گرفت. وی همچنین می‌گفت اعمال نیابت‌پذیر چون [[حج]] و [[عمره مفرده|عمره]] و ... که برخی به نیت دیگران انجام می‌دهند و یا دعا و استغفاری که برای او و یا درباره دیگران انجام می‌شود، بی‌فایده و بدون منفعت است<ref>مشکور محمد جواد، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 414 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref><ref>بغدادی ابومنصور، ''الفرق بين الفرق''، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 60.</ref><ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، ''الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة''، تحقيق يشار قوتلو آى؛ آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 21.</ref><ref>نشوان‌الحمیری ابو‌سعید، الحور‌العين، تحقيق كمال‌مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 172.</ref><ref>اسفرایینی شاهفور‌بن‌طاهر، ''التبصير فى الدين و تمييز الفرقة الناجية عن الفرق الهالكين''، تحقيق شيخ محمد زاهد‌بن‌الحسن‌الكوثرى، قاهره، سال 1940 میلادی، ص 33.</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۲
| معبدیه | |
|---|---|
 | |
| نام | معبدیه |
| نام رایج | معبدیه |
| موسس | معبد |
| عقیده | 1. بندگانی که از توانایی مالی برخورداند، باید زکات بدهند و آنانی که مستمند هستند مستحق دریافت زکات می باشند. 2. ثوابی را که خداوند در برابر طاعات به آدمی می‌دهد مربوط به زمان حیات اوست و اگر بمیرد، برای طاعاتی( اعمال نیابتی) که به نیتش انجام می دهند، حتی اگر در قالب دعا و استغفار هم باشد، پاداشی نخواهد گرفت. |
معبدیه از شاخه‌های فرق «ثعالبه» و از خوارج بودند که پس از ثعلبة‌بن‌مشکان پیرو مردی از خوارج به نام معبد شدند.
آرا و عقاید معبد
معبد درباره گرفتن زکات از موالی و بردگان یا بخشیدن آن به ایشان با دیگر «ثعالبه» مخالفت کرد و ثعالبه‌ای که دراین‌باره سخنی نگفته بودند را کافر شمرد و در مقابل، ثعالبه نیز او را به دلیل این عقیده کافر شمردند. معبد معتقد بود بندگانی که از توانایی مالی برخوردارند، باید زکات بدهند و آنانی که مستمند هستند، مستحق دریافت زکات می‌باشند. او بر این باور بود ثوابی را که خداوند در برابر طاعات به آدمی می‌دهد مربوط به زمان حیات اوست و اگر بمیرد، برای طاعاتی که به نیتش انجام می دهند، پاداشی نخواهد گرفت. وی همچنین می‌گفت اعمال نیابت‌پذیر چون حج و عمره و ... که برخی به نیت دیگران انجام می‌دهند و یا دعا و استغفاری که برای او و یا درباره دیگران انجام می‌شود، بی‌فایده و بدون منفعت است[۱][۲][۳][۴][۵].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 414 با ویرایش و اصلاح جملات.
- ↑ بغدادی ابومنصور، الفرق بين الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 60.
- ↑ عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى؛ آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 21.
- ↑ نشوان‌الحمیری ابو‌سعید، الحور‌العين، تحقيق كمال‌مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 172.
- ↑ اسفرایینی شاهفور‌بن‌طاهر، التبصير فى الدين و تمييز الفرقة الناجية عن الفرق الهالكين، تحقيق شيخ محمد زاهد‌بن‌الحسن‌الكوثرى، قاهره، سال 1940 میلادی، ص 33.
