عجارده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== شرح حال == | == شرح حال == | ||
عبدالکریم عجرد در آغاز پیرو [[عطیه بن اسود حنفى|عطیة بن اسود حنفی]] بود. برخی نوشتهاند وی در ابتدا از یاران [[ابى بیهس|ابی بیهس]] بود و سپس با وی مخالفت کرد و سرانجام به حبس افتاد و در همان حال دو تن از یارانش به نام میمون و شعیب که با یکدیگر در باب «مشیت خداوند» اختلاف کرده بودند، برای حکمیت به او نامه نوشتند | عبدالکریم عجرد در آغاز پیرو [[عطیه بن اسود حنفى|عطیة بن اسود حنفی]] بود. برخی نوشتهاند وی در ابتدا از یاران [[ابى بیهس|ابی بیهس]] بود و سپس با وی مخالفت کرد و سرانجام به حبس افتاد و در همان حال دو تن از یارانش به نام میمون و شعیب که با یکدیگر در باب «مشیت خداوند» اختلاف کرده بودند، برای حکمیت به او نامه نوشتند<ref>محمد جواد مشکور ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 332، با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین.</ref>. | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
فرقه عجارده از فرقه‌ای به نام [[عطویه]] که پیرو عطیه بن اسود الحنفی بودند، جدا شده است<ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة''، بیروت،انتشارات دارالآفاق الجدیدة، سال ۱۹۷۷ م، چ دوم، ص۷۲.</ref>. عبدالکریم شهرستانی وی را از پیروان ابی بیهس از فرقه [[بیهسیه]] بر شمرده است که در ادامه با او مخالفت کرده است | فرقه عجارده از فرقه‌ای به نام [[عطویه]] که پیرو عطیه بن اسود الحنفی بودند، جدا شده است<ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة''، بیروت،انتشارات دارالآفاق الجدیدة، سال ۱۹۷۷ م، چ دوم، ص۷۲.</ref>. عبدالکریم شهرستانی وی را از پیروان ابی بیهس از فرقه [[بیهسیه]] بر شمرده است که در ادامه با او مخالفت کرده است<ref>محمد بن عبدالکریم شهرستانی، ''الملل والنحل''، بیروت، انتشارات دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ ق، ج ۱، ص ۱۲۷.</ref>. این فرقه به عنوان بزرگ‌ترین فرقه از فرق خوارج معرفی شده است، زیرا که عجارده زیر مجموعه خود پیروان مختلفی را در برداشت. | ||
البته علت وجود انشعابات گسترده در خوارج را گاهی می‌توان در تحمیل عقاید شخصی افرادی جستجو کرد که در جوامع آن روز دارای نفوذ فراوانی بوده‌اند و افرادی را با تفکر خود همراه می‌کردند. این مسأله موجب شد که بیش از پانزده فرقه زیر‌مجموعه عجارده قرار گیرند. | البته علت وجود انشعابات گسترده در خوارج را گاهی می‌توان در تحمیل عقاید شخصی افرادی جستجو کرد که در جوامع آن روز دارای نفوذ فراوانی بوده‌اند و افرادی را با تفکر خود همراه می‌کردند. این مسأله موجب شد که بیش از پانزده فرقه زیر‌مجموعه عجارده قرار گیرند. | ||
== انشعابات == | == انشعابات == | ||
[[عبدالکریم شهرستانى|عبدالکریم شهرستانی]] ده فرقه از خوارج را به «عجارده» نسبت میدهد که نام آنها عبارت است از: [[خلفیه]]، [[صلتیه]]، [[حمزیه]]، [[شعیبیه]]، [[میمونیه]]، [[اطرافیه]]، [[جازمیه]]، [[ثعالبه]]، [[شیبانیه]] | [[عبدالکریم شهرستانى|عبدالکریم شهرستانی]] ده فرقه از خوارج را به «عجارده» نسبت میدهد که نام آنها عبارت است از: [[خلفیه]]، [[صلتیه]]، [[حمزیه]]، [[شعیبیه]]، [[میمونیه]]، [[اطرافیه]]، [[جازمیه]]، [[ثعالبه]]، [[شیبانیه]]<ref>محمد جواد مشکور، همان، ص 333 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین.</ref>. | ||
ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی در آثار خود<ref>ابوالحسن اشعری، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، بیروت، انتشارات دار احیاء الثراث العربی، ص ۲۴.</ref><ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''همان''، ص ۱۸.</ref><ref>''همان''، ص۵۴.</ref> چهارده فرقه را که عبارت است از: [[میمونیه]]، [[خلفیه]]، [[حمزیه]]، [[شعیبیه]]، [[خازمیه]]، [[معلومیه]]، [[مجهولیه]]، [[صلتیه]]، [[ثعالبه]]، [[اخنسیه]]، [[معبدیه]]، [[شیبانیه]]، [[رشیدیه]] و [[مکرمیه]] را از انشعابات عجارده بر‌شمرده‌اند. | |||
== عقاید == | == عقاید == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۱۳
| عجارده | |
|---|---|
 | |
| نام | عجارده |
| موسس | عبدالکریم بن عجرد |
| عقیده | دارای تفکر خاص خوارجی و از اصلی‌ترین شاخه‌های این فرقه |
عجارده یا عجردیه از فرقه خوارج و از پیروان عبدالکریم بن عجرد بودند.
شرح حال
عبدالکریم عجرد در آغاز پیرو عطیة بن اسود حنفی بود. برخی نوشتهاند وی در ابتدا از یاران ابی بیهس بود و سپس با وی مخالفت کرد و سرانجام به حبس افتاد و در همان حال دو تن از یارانش به نام میمون و شعیب که با یکدیگر در باب «مشیت خداوند» اختلاف کرده بودند، برای حکمیت به او نامه نوشتند[۱].
تاریخچه
فرقه عجارده از فرقه‌ای به نام عطویه که پیرو عطیه بن اسود الحنفی بودند، جدا شده است[۲]. عبدالکریم شهرستانی وی را از پیروان ابی بیهس از فرقه بیهسیه بر شمرده است که در ادامه با او مخالفت کرده است[۳]. این فرقه به عنوان بزرگ‌ترین فرقه از فرق خوارج معرفی شده است، زیرا که عجارده زیر مجموعه خود پیروان مختلفی را در برداشت. البته علت وجود انشعابات گسترده در خوارج را گاهی می‌توان در تحمیل عقاید شخصی افرادی جستجو کرد که در جوامع آن روز دارای نفوذ فراوانی بوده‌اند و افرادی را با تفکر خود همراه می‌کردند. این مسأله موجب شد که بیش از پانزده فرقه زیر‌مجموعه عجارده قرار گیرند.
انشعابات
عبدالکریم شهرستانی ده فرقه از خوارج را به «عجارده» نسبت میدهد که نام آنها عبارت است از: خلفیه، صلتیه، حمزیه، شعیبیه، میمونیه، اطرافیه، جازمیه، ثعالبه، شیبانیه[۴].
ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی در آثار خود[۵][۶][۷] چهارده فرقه را که عبارت است از: میمونیه، خلفیه، حمزیه، شعیبیه، خازمیه، معلومیه، مجهولیه، صلتیه، ثعالبه، اخنسیه، معبدیه، شیبانیه، رشیدیه و مکرمیه را از انشعابات عجارده بر‌شمرده‌اند.
عقاید
عجارده به عنوان اصلی‌ترین شاخه از فرقه خوارج، از عقاید خاص به خود بر خوردار بوده‌اند[۸][۹]. که به نام برخی از آن اشاره می‌شود:
- تکفیر عثمان؛
- تکفیر امیرالمومنین علی (علیه‌السّلام)؛
- تکفیر اصحاب جمل؛
- تکفیر حکمین (ابوموسی اشعری و عمرو بن عاص)؛
- تکفیر کسانی که به حکم حکمین رضایت دارند؛
- تکفیر مرتکبین گناه به سبب گناه؛
- وجوب قیام و خروج بر پیشوای جائر؛
- این فرقه سوره یوسف را از قرآن نمی‌دانستند و معتقد بودند محتوای این سوره، داستانی عاشقانه است که ارتباطی با قرآن ندارد[۱۰].
همچنین عجارده متفق‌اند که کودکان هرگاه بالغ شدند باید به اسلام خوانده شوند و یا اسلام را توصیف نمایند و قبل از این باید از آنها دوری کرد. عجارده با ازارقه در یک مورد اختلاف دارند به این که ازارقه بردن اموال مخالفان را جایز می‌دانند، ولی عجارده معتقدند که بردن مال هیچ‌یک از آنان جایز نیست مگر این که او را کشته و مال‌شان را غارت کنیم.ref>محمد جواد مشکور، همان.</ref>.
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 332، با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین.
- ↑ عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت،انتشارات دارالآفاق الجدیدة، سال ۱۹۷۷ م، چ دوم، ص۷۲.
- ↑ محمد بن عبدالکریم شهرستانی، الملل والنحل، بیروت، انتشارات دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ ق، ج ۱، ص ۱۲۷.
- ↑ محمد جواد مشکور، همان، ص 333 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین.
- ↑ ابوالحسن اشعری، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، بیروت، انتشارات دار احیاء الثراث العربی، ص ۲۴.
- ↑ عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، همان، ص ۱۸.
- ↑ همان، ص۵۴.
- ↑ همان، ص ۱۸.
- ↑ همان، ص ۵۵.
- ↑ فخررازی، اعتقادالمسلمین والمشرکین، بیروت، انتشارات دارالکتب العلمیة، سال ۱۴۰۲ ق، ص ۴۷.
| گسترش فرق و مذاهب |
|---|
