فدیکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱۴: خط ۱۴:


    ==محل سکونت==
    ==محل سکونت==
    در منابع آمده است که فدیکیه در عصر حاضر در [[بحرین]] و یمامه سکونت دارند، اما در مناطقی چون [[بصره]]، [[کوفه]] و جزیره، هیچ فردی از این فرقه دیده نمی‌شود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 350</ref> <ref>مطلی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص180</ref> <ref>حمیری ابو سعید نشوان، الحور العین، تحقیق کمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 170</ref> <ref>ملطی ابو الحسین محمد بن احمد، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره، سال 1949 میلادی، ص 170</ref>.
    در منابع آمده است که فدیکیه در عصر حاضر در [[بحرین]] و یمامه سکونت دارند، اما در مناطقی چون [[بصره]]، [[کوفه]] و جزیره، هیچ فردی از این فرقه دیده نمی‌شود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 350</ref><ref>مطلی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص180</ref><ref>حمیری ابو سعید نشوان، الحور العین، تحقیق کمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 170</ref><ref>ملطی ابو الحسین محمد بن احمد، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره، سال 1949 میلادی، ص 170</ref>.


    ==پیشوای گروه==
    ==پیشوای گروه==
    خط ۲۰: خط ۲۰:


    ==تاریخچه==
    ==تاریخچه==
    [[عبدالقاهر بغدادى|عبدالقاهر بغدادی]] می‌نویسد: «پس از آن که اعتراضات درباره نجدة بن عامر گسترده شد، وی ابوفدیک را به عنوان جانشین خود انتخاب و خود از این سمت کناره‌گیری می‌کند، ولی پس از مدتی ابوفدیک متوجه می‌شود که اصحاب نجده که به جنگ رفته بودند بازگشته و قصد دارند تا دوباره او را به امارت برگردانند، در نتیجه درصدد قتل نجده برمی‌آید. نجده فرار می‌کند و در خانه شخصی از پیروانش مخفی می‌‌شود. ابوفدیک اعلام می‌‌کند که اگر غلامی از او خبری بیاورد، آزاد می‌‌شود و اگر آزاده‌ای چنین کند، ده هزار درهم دریافت خواهد کرد. کنیزی جایگاه نجده را نشان می‌دهد و ابوفدیک یکی از خوارج به نام راشد طویل را همراه با لشگری نزد او می‌فرستد. او نجده را به قتل می‌رساند و سرش را نزد ابوفدیک می‌آورد. پس از این ماجرا برخی از پیروان ابوفدیک از او فاصله گرفتند و همچنین نجده که با یکی دیگر از سران خوارج به نام ابوعطیه همراه شده بودند، از هم جدا شده و در نتیجه ابوفدیک در برابر لشگریان عبدالملک مروان، به فرماندهی معمّر یا عمر بن عبدالله بن معمّر شکست خورده و کشته می‌شود<ref>احسان بخش صادق، خوارج و علل پیدایش آن، ج2</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص107</ref>.
    [[عبدالقاهر بغدادى|عبدالقاهر بغدادی]] می‌نویسد: «پس از آن که اعتراضات درباره نجدة بن عامر گسترده شد، وی ابوفدیک را به عنوان جانشین خود انتخاب و خود از این سمت کناره‌گیری می‌کند، ولی پس از مدتی ابوفدیک متوجه می‌شود که اصحاب نجده که به جنگ رفته بودند بازگشته و قصد دارند تا دوباره او را به امارت برگردانند، در نتیجه درصدد قتل نجده برمی‌آید. نجده فرار می‌کند و در خانه شخصی از پیروانش مخفی می‌‌شود. ابوفدیک اعلام می‌‌کند که اگر غلامی از او خبری بیاورد، آزاد می‌‌شود و اگر آزاده‌ای چنین کند، ده هزار درهم دریافت خواهد کرد. کنیزی جایگاه نجده را نشان می‌دهد و ابوفدیک یکی از خوارج به نام راشد طویل را همراه با لشگری نزد او می‌فرستد. او نجده را به قتل می‌رساند و سرش را نزد ابوفدیک می‌آورد. پس از این ماجرا برخی از پیروان ابوفدیک از او فاصله گرفتند و همچنین نجده که با یکی دیگر از سران خوارج به نام ابوعطیه همراه شده بودند، از هم جدا شده و در نتیجه ابوفدیک در برابر لشگریان عبدالملک مروان، به فرماندهی معمّر یا عمر بن عبدالله بن معمّر شکست خورده و کشته می‌شود<ref>احسان بخش صادق، خوارج و علل پیدایش آن، ج2</ref><ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص107</ref>.


    ==آراء==
    ==آرا==
    [[ابوالحسن اشعری]] می‌نویسد: رای و نظر خاصی را که منسوب به ابوفدیک باشد نیافتیم، جز آن که می‌دانیم او بر نافع و نجده انکار کرد<ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص182</ref> <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 350</ref>.
    [[ابوالحسن اشعری]] می‌نویسد: رای و نظر خاصی را که منسوب به ابوفدیک باشد نیافتیم، جز آن که می‌دانیم او بر نافع و نجده انکار کرد<ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص182</ref><ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 350</ref>.


    == پانویس ==
    == پانویس ==

    نسخهٔ ‏۱۲ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۳

    فدیکیه‏
    موسسابوفدیک عبدالله بن ثور بن سلمه حروری

    فدیکیه‏ از گروه‌های مربوط به فرقه خوارج‌ اند.

    محل سکونت

    در منابع آمده است که فدیکیه در عصر حاضر در بحرین و یمامه سکونت دارند، اما در مناطقی چون بصره، کوفه و جزیره، هیچ فردی از این فرقه دیده نمی‌شود[۱][۲][۳][۴].

    پیشوای گروه

    پیشوای فدیکیه شخصی به نام ابوفدیک عبدالله بن ثور بن سلمه حروری از سران خوارج و ‌از تیره بنی‌سعد بن قیس ثعلبه بود که فرقه فدیکیه منسوب به اوست.

    تاریخچه

    عبدالقاهر بغدادی می‌نویسد: «پس از آن که اعتراضات درباره نجدة بن عامر گسترده شد، وی ابوفدیک را به عنوان جانشین خود انتخاب و خود از این سمت کناره‌گیری می‌کند، ولی پس از مدتی ابوفدیک متوجه می‌شود که اصحاب نجده که به جنگ رفته بودند بازگشته و قصد دارند تا دوباره او را به امارت برگردانند، در نتیجه درصدد قتل نجده برمی‌آید. نجده فرار می‌کند و در خانه شخصی از پیروانش مخفی می‌‌شود. ابوفدیک اعلام می‌‌کند که اگر غلامی از او خبری بیاورد، آزاد می‌‌شود و اگر آزاده‌ای چنین کند، ده هزار درهم دریافت خواهد کرد. کنیزی جایگاه نجده را نشان می‌دهد و ابوفدیک یکی از خوارج به نام راشد طویل را همراه با لشگری نزد او می‌فرستد. او نجده را به قتل می‌رساند و سرش را نزد ابوفدیک می‌آورد. پس از این ماجرا برخی از پیروان ابوفدیک از او فاصله گرفتند و همچنین نجده که با یکی دیگر از سران خوارج به نام ابوعطیه همراه شده بودند، از هم جدا شده و در نتیجه ابوفدیک در برابر لشگریان عبدالملک مروان، به فرماندهی معمّر یا عمر بن عبدالله بن معمّر شکست خورده و کشته می‌شود[۵][۶].

    آرا

    ابوالحسن اشعری می‌نویسد: رای و نظر خاصی را که منسوب به ابوفدیک باشد نیافتیم، جز آن که می‌دانیم او بر نافع و نجده انکار کرد[۷][۸].

    پانویس

    1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 350
    2. مطلی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص180
    3. حمیری ابو سعید نشوان، الحور العین، تحقیق کمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 170
    4. ملطی ابو الحسین محمد بن احمد، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره، سال 1949 میلادی، ص 170
    5. احسان بخش صادق، خوارج و علل پیدایش آن، ج2
    6. بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص107
    7. اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص182
    8. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 350