قاسطیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| عقیده = مزد اعمال انسان‌ها در دنیا به آنها داده می‌شود. بنابراین، همه انسان‌ها جزای خوبی و بدی را در دنیا خواهند دید. | | عقیده = مزد اعمال انسان‌ها در دنیا به آنها داده می‌شود. بنابراین، همه انسان‌ها جزای خوبی و بدی را در دنیا خواهند دید. | ||
}} | }} | ||
'''قاسطیه''' فرقه‌ای بودند که می‌گفتند مزد اعمال انسان‌ها در همین دنیا به آنها داده می‌شود. بنابراین، همه انسان‌ها جزای خوبی و بدی را در دنیا خواهند دید. همچنین معتقد بودند که نعمت دنیا راحتی و فراغت و بر وفق مراد بودن زندگی است و این جزای نیکوکاران است، اما عذاب دنیا فقر و نامرادی و احتیاج و غم و اندوه و خشکی است و این جزای عمل بدکاران است. در همین دنیا به اعمال انسان رسیدگی می‌شود و در همین دنیا جزا داده می‌شود. پس در [[آخرت]] جایی برای نگرانی نخواهد بود. علاوه معتقد بودند که روزی حلال آن است که از کسب حلال به دست آید و در ملک انسان باشد. بنابراین، مالی که از راه [[حرام]] کسب شود روزی نخواهد بود و بر بندگان واجب است که از ده کوشش یک دهم آن را در طلب [[عبادت]] و امور مربوط به آخرت به کار برند و بقیه کوشش‌ها را در طلب مال دنیا خرج کنند. نکته دیگر اینکه قاسطیه زهد را نکوهش می‌کردند و کسب را فریضه می‌دانستند<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 355 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات</ref><ref>''هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب''، کتابى با مولف ناشناخته، اما مربوط به قرن ششم با تصحیح محمد جواد مشکور، تهران، سال 1341 هجری ش، ص 52.</ref><ref>ابو محمد عثمان بن عبیدالله العراقی، ''الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة''، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 م، ص 51.</ref><ref>محمد طاهر غزالی معروف به نظّام، ''معرفة المذاهب''، با تصحیح على اصغر حکمت، تهران، ص 12. | '''قاسطیه''' فرقه‌ای بودند که می‌گفتند مزد اعمال انسان‌ها در همین دنیا به آنها داده می‌شود. بنابراین، همه انسان‌ها جزای خوبی و بدی را در دنیا خواهند دید. همچنین معتقد بودند که نعمت دنیا راحتی و فراغت و بر وفق مراد بودن زندگی است و این جزای نیکوکاران است، اما عذاب دنیا فقر و نامرادی و احتیاج و غم و اندوه و خشکی است و این جزای عمل بدکاران است. در همین دنیا به اعمال انسان رسیدگی می‌شود و در همین دنیا جزا داده می‌شود. پس در [[آخرت]] جایی برای نگرانی نخواهد بود. علاوه معتقد بودند که روزی حلال آن است که از کسب حلال به دست آید و در ملک انسان باشد. بنابراین، مالی که از راه [[حرام]] کسب شود روزی نخواهد بود و بر بندگان واجب است که از ده کوشش یک دهم آن را در طلب [[عبادت]] و امور مربوط به آخرت به کار برند و بقیه کوشش‌ها را در طلب مال دنیا خرج کنند. نکته دیگر اینکه قاسطیه زهد را نکوهش می‌کردند و کسب را فریضه می‌دانستند<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 355 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات.</ref><ref>''هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب''، کتابى با مولف ناشناخته، اما مربوط به قرن ششم با تصحیح محمد جواد مشکور، تهران، سال 1341 هجری ش، ص 52.</ref><ref>ابو محمد عثمان بن عبیدالله العراقی، ''الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة''، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 م، ص 51.</ref><ref>محمد طاهر غزالی معروف به نظّام، ''معرفة المذاهب''، با تصحیح على اصغر حکمت، تهران، ص 12. | ||
</ref>. | </ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۴۳
| قاسطیه | |
|---|---|
 | |
| عقیده | مزد اعمال انسان‌ها در دنیا به آنها داده می‌شود. بنابراین، همه انسان‌ها جزای خوبی و بدی را در دنیا خواهند دید. |
قاسطیه فرقه‌ای بودند که می‌گفتند مزد اعمال انسان‌ها در همین دنیا به آنها داده می‌شود. بنابراین، همه انسان‌ها جزای خوبی و بدی را در دنیا خواهند دید. همچنین معتقد بودند که نعمت دنیا راحتی و فراغت و بر وفق مراد بودن زندگی است و این جزای نیکوکاران است، اما عذاب دنیا فقر و نامرادی و احتیاج و غم و اندوه و خشکی است و این جزای عمل بدکاران است. در همین دنیا به اعمال انسان رسیدگی می‌شود و در همین دنیا جزا داده می‌شود. پس در آخرت جایی برای نگرانی نخواهد بود. علاوه معتقد بودند که روزی حلال آن است که از کسب حلال به دست آید و در ملک انسان باشد. بنابراین، مالی که از راه حرام کسب شود روزی نخواهد بود و بر بندگان واجب است که از ده کوشش یک دهم آن را در طلب عبادت و امور مربوط به آخرت به کار برند و بقیه کوشش‌ها را در طلب مال دنیا خرج کنند. نکته دیگر اینکه قاسطیه زهد را نکوهش می‌کردند و کسب را فریضه می‌دانستند[۱][۲][۳][۴].
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 355 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات.
- ↑ هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، کتابى با مولف ناشناخته، اما مربوط به قرن ششم با تصحیح محمد جواد مشکور، تهران، سال 1341 هجری ش، ص 52.
- ↑ ابو محمد عثمان بن عبیدالله العراقی، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 م، ص 51.
- ↑ محمد طاهر غزالی معروف به نظّام، معرفة المذاهب، با تصحیح على اصغر حکمت، تهران، ص 12.
| گسترش فرق و مذاهب |
|---|
