بشاریه
| بشّاریه | |
|---|---|
 | |
| نام | بشّاریه |
| قرن شکل گیری | قرن دوم هجری قمری |
| مبدأ شکل گیری | کوفه |
| موسس | بشّار شعیری کوفی |
| عقیده | انحراف در عقیده |
بشّاریه از «غلاة» شیعه و پیرو بشّار شعیری کوفی بودند.
بشار شعیری
ابواسماعیل بشار شعیری کوفی دهقان نیز خوانده می‌شد[۱] و چون کسب و کارش با شعیر (جو) بوده است به همین نام معروف شده است[۲]. او در دوران امام صادق (علیه‌السّلام) اعتقادات باطل را ترویج می‌کرد و حدود سال ۱۸۰هجری قمری درگذشت. او مانند دیگر غلاة آن زمان چون مغیره، ابوالخطاب، سری، بزیع، حمزه بریری و صائد نهدی به گزافه‌گویی پرداخت و از اهل بیت (علیه‌السّلام) در این عقاید باطل هزینه نمود. وی بر مبنای اعتقادات فرقه علیاویه بوده و در بخشی از عقاید غلو‌آمیز نیز معتقد به گزافه‌گوئی‌های ابوالخطاب از سران غلاة بوده است[۳].
عقاید
معتقدند که امام علی (علیه‌السلام) از خدایی بگریخت و در خانواده خاندان علوی هاشمی جای گرفت و محمد (صلی‌الله علیه و آله) بنده و رسول او بود و چهار شخص را که علی (علیه‌السلام) و فاطمه زهرا و حسن بن علی (علیه‌السلام) و حسین (علیه‌السلام) باشند مظهر خدا میدانست. او میگفت که حسن (علیه‌السلام) و حسین (علیه‌السلام) جعلی هستند و در حقیقت علی (علیه‌السلام) است، زیرا او نخستین ایشان بود. آنان منکر پیغمبری محمد (صلی‌الله علیه و آله) بودند و میگفتند که محمد (صلی‌الله علیه و آله) بنده علی (علیه‌السلام) بود و علی (علیه‌السلام) پروردگار است و با «مجسمه» و «علیاویه» در تعطیل و تناسخ هم‌داستان بودند. «علیاویه» می‌گویند چون بشّار شعیری منکر خدایی محمد (صلی‌الله علیه و آله) شد و پیغمبری سلمان را انکار نمود، به صورت مرغی مسخ شد که او را علیاء خوانند و او در دریا است و از این جهت این فرقه را «علیائیه» نیز می‌خوانند.
عقیده امام صادق درباره بشار شعیری
امام جعفر صادق (علیه‌السلام) درباره بشّار فرمود که بشّار شعیری شیطان بن شیطان است که از دریا بیرون آمده تا مردم را بفریبد. سعد بن عبداللّه روایت میکند که ابوعبداللّه جعفر بن محمد (علیه‌السلام) به بشّار گفت که از پیش من دور شو خدا تو را لعنت کند. امیدوارم که سقف هیچ خانه‌ای سایبان تو نشود[۴].
