صلتیه
| صلتیه | |
|---|---|
 | |
| نام | صلتیه |
| موسس | صلت‌بن‌عثمان |
| عقیده | صلت‌بن‌عثمان معتقد بود که هرگاه مردی سخن ما را بپذیرد و مسلمان شود، با وی دوست می‌شویم، ولی از کودکان او بیزاری می‌جوییم، زیرا تا به بلوغ نرسند، شایسته قضاوت نخواهند بود. |
صلتیه پیروان مردی به نام صلت‌بن‌عثمان بودند. برخی او را صلت‌بن ابی‌الصلت خواندهاند.
شرح حال
ابن اثیر در «الّلباب » نام او را عثمان‌بن‌ابی‌الصلت خوانده‌است. میر‌سید‌شریف جرجانی در «شرح‌المواقف» نام او را عثمان‌بن‌ابی‌الصلت و به قولی صلت‌بن‌صامت آورده است.
پیشینه
وی از طایفه «عجارده» بود.
عقاید
صلت‌بن‌عثمان معتقد بود که هرگاه مردی سخن ما را بپذیرد و مسلمان شود، با وی دوست می‌شویم، ولی از کودکان او بیزاری می‌جوییم، زیرا آنها تا به بلوغ نرسند، شایسته قضاوت و پذیرفتن اسلام نخواهند بود.[۱]،[۲]،[۳].
پانویس
- ↑ مشکور، محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد؛ نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 303 با اندک ویرایش
- ↑ بغدادی عبدالقاهر؛ الفرق بین‌الفرق، به اهتمام محمد زاهد‌بن حسن‌الکوثری؛ چاپ قاهره؛ سال 1948 میلادی، ص 58
- ↑ شهرستانی عبدالکریم؛ الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانی؛ با تصحیح سید محمد رضا جلالی نائینی؛ چاپ تهران، سال 1321 هجری شمسی، ص 116.
