حسنیه

از ویکی‌وحدت
حسنیه
نامحسنیه
موسسحسن‌بن‌زید‌بن‌ حسن‌بن‌علی‌بن‌أبی‌طالب
عقیدهحسن مثنی را با انتساب قول به امام حسن امام بعدی می‌شناختند و او را ضامن آل‌محمد می‌دانستند.

حسنیه شاخه‌ای از فرقه زیدیه هستند. این گروه پس از امامت امام علی (‌علیه‌السّلام) و امام حسن (‌علیه‌السّلام)، حسن مثنی را بنابر وصیت امام حسن مجتبی (‌علیه‌السّلام) امام می‌دانستند و او را ضامن آل محمد (صلّی‌الله علیه وآله) می‎‌شناختند.

موسس

موسس این فرقه، شخصی به‌نام حسن‌بن‌زید‌بن‌ حسن‌بن‌علی‌بن‌أبی‌طالب ملقب به داعی‌کبیر است[۱].

شرح‌حال

حسن‌بن‌زید بن‌محمد بن‌اسماعیل بن حسن بن علی‌بن‌ابیطالب معروف به «حالب‌الحجاره»[۲] در سال ۲۵۰ هجری‌قمری، حکومت علویان طبرستان را بنیان نهاد. او از فرزندان امام حسن (علیه‌السّلام) و فقیهی دین‌دار و عالمی بزرگ در زمان خود بود[۳] و در مدینه متولد شد و در شجاعت و تدبیر مُلک همانند نداشت[۴]. در چگونگی و زمان آمدن علویان به طبرستان محل اختلاف است، برخی این واقعه را مربوط به‌زمان متوکل عباسی می‌دانند[۵].

قیام

حسن‌بن‌زید در سال 250 هجری‌قمری مقیم ری بود و به‌دعوت مردم طبرستان به آنجا رفته و با همکاری مردم طبرستان و به‌فرماندهی محمد‌بن‌رستم و جعفر‌بن رستم، قیام کرده و عامل آنجا یعنی سلیمان‌بن‌عبدالله‌بن‌‌طاهر را شکست داد و بعد از جنگ‌های بسیار بر مازندران و گرگان مستولی گشت. او را به جود و سخاوت و تقوای الهی ستوده‌اند[۶][۷][۸].

وفات

حسن‌بن‌زید در سال 270 هجری قمری وفات کرد و برادرش محمد‌بن‌زید جانشین وی گردید[۹][۱۰][۱۱][۱۲].

پانویس

  1. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چاپ اول، ص 157، با ویرایش و اعمال اصلاحات.
  2. ابولفرج اصفهانی،مقاتل الطالبین، ج ۱، ص ۴۰۶.
  3. بهاءالدین محمد‌بن‌حسن ابن اسفندیار، تاریخ طبرستان، با تصحیح عباس اقبال.
  4. . ظهیر‌الدین مرعشی، تاریخ‌ طبرستان، رویان و مازندران با کوشش محمد حسین تسبیحی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی شرق، سال ۱۳۴۵ ش، ص۱۳۰.
  5. ابوالفرج اصفهانی، همان، ۴۰۶.
  6. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 157 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  7. ابن جریر طبری، تاریخ طبری، ج 8، ص 234.
  8. ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج 7، ص 13، 149، 188
  9. محمد جواد مشکور، همان.
  10. ابوالحسن اشعری، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، مصر، سال 1950 ق، ص 83 .
  11. ابن جریر طبری، تاریخ طبری، ج 8، ص 234.
  12. ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج 7، ص 13، 149، 188.