راسبیه

    از ویکی‌وحدت
    راسبیه
    نامراسبیه
    موسسعبدالله‌بن‌وهب راسبی‌الازدی

    راسبیه‏ از شاخه‌های فِرقه خوارج و از پیروان عبدالله‌بن‌وهب راسبی الازدی بودند که در سال 38 هجری قمری در جنگ نهروان کشته شد.

    تاریخچه

    نسب عبدالله‌بن‌وهب راسبی ازدی به بنی‌راسب‌بن‌میدعان بن‌مالک بن‌نصر از قبیله ازد می‌رسد[۱]. وی در زمان حیات پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله) به‌دنیا آمد. ابن‌حجر از او با عبارت «له ادراک» یاد کرده است.[۲] و به علت سجده‌های زیادش ملقب به ذوالثَّفِنات شده بود[۳]. زرکلی او را از پیشوایان اباضیه معرفی نموده و از شجاعت و فصاحت او یاد کرده است.[۴] عبدالله‌بن‌وهب در فتح عراق، سعد‌بن‌ابی‌وقاص را همراهی می‌کرد.[۵] و در جنگ‌های زمان حضرت علی (علیه‌السّلام) همراه حضرت بود، اما پس از ماجرای حکمیت، از حضرت جدا شد [۶][۷]

    سرانجام

    در برخی از منابع نوشته‌اند: عبدالله‌بن‌وهب و گروهش عبدالله‌بن‌خباب ارت را که از صحابه رسول خدا بود در سال 38 هجری قمری کشتند و علاوه، شکم بسیاری از زنان را دریدند و گروهی را از دم تیغ گذرانیدند. حضرت علی (علیه‌السّلام) با چهار هزار نفر از یاران خویش به جنگ وی و همراهانش رفت و عبدالله‌بن‌وهب راسبی و حرقوص‌بن‌زهیر بجلی را به قتل رساند[۸][۹][۱۰].

    پانویس

    1. ابن حجر عسقلانی، الاصابة، ج ۵، ص ۷۸.
    2. همان.
    3. همان.
    4. خیر الدین زرکلی، الأعلام، ج ۴، ص۱۴۳.
    5. جریرطبری، تاریخ طبری، ج ۴، ص ۳۷.
    6. احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج ۲، ص۳۶۰.
    7. ابن حجر عسقلانی، همان.
    8. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چاپ دوم، ص 199.
    9. مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، پاریس، سال 1919 م، ج 5، ص 136.
    10. عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، قاهره، سال 1948م، ص 46- 48.