منجمیه

از ویکی‌وحدت
(تغییرمسیر از منجمیّه)

منجمیّه از شاخه‌های فرقه معروف به هفتاد‌ و‌ سه ملت هستند.

عقاید

منجمیه معتقدند که هفت ستاره و سیّاره پدران و عناصر چهارگانه خاک، باد، آب و آتش مادران‏ هستی‌اند و فرزندان ایشان، موالید ثلاثه معادن، نباتات و حیوان می‌باشند. می‌گویند که افلاک و ستارگان، مصدر حوادثی چون باد و باران، سرما و گرما، فراخی و تنگی، فتنه و آشوب، امن و امان، سلامتی و بیماری، مرگ و زندگی است. کواکب به‌عنوان نقاش صورت‌ها و خراب‏ کننده این هیئت و تمثال اجتماع و افتراق است. یعنی تثلیث، تربیع، تسدیس و اوج و حضیض، ریشه در حرکات کواکب دارد. بروج را بعضی خاکی، بعضی بادی، بعضی آبی، بعضی آتشی، و نیز بعضی مرد و زن می‌دانند. همچنین معتقدند که افلاک و نجوم منشأ طلسم است. صورت‌ها را می‌‏بندد و می‌شکند. منجمیه بر این باورند که فلک در حقیقت لعبت بازی است و مردم بازیچه افلاک‌اند[۱]،[۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 427 با ویرایش و اصلاح و ویرایش جملات.
  2. هفتاد و سه ملت يا اعتقادات مذاهب؛ كتابى بی‌نام مربوط به قرن ششم با تصحيح محمد جواد مشكور؛ تهران، سال 1341 هجری شمسی، ص 43- 44.