غیبیه
| غیبیه | |
|---|---|
 | |
| مبدأ شکل گیری | از شاخه‌های فرقه «نصیریه |
| عقیده | خداوند تجلی کرده و سپس پنهان شده و اکنون زمان غیبت اوست و افزون برآن، غایب خدایی است که همان علی (علیه‌السّلام) باشد. آنان مانند «اسماعیلیه» خداوند را از صفات مجرد میدانستند. |
غیبیه از شاخه‌های فرقه «نصیریه» بودند.
تاریخچه
این طایفه به نام حیدریه نیز خوانده می‌شدند، زیرا پیشوای آنها مردی به نام علی حیدری بود که در قرن نهم هجری قمری زندگی می‌کرد.
عقاید
غیبیه معتقد بودند که خداوند تجلی کرده و سپس پنهان شده و اکنون زمان غیبت اوست و افزون برآن، غایب خدایی است که همان علی (علیه‌السلام) باشد. آنان مانند «اسماعیلیه» خداوند را از صفات مجرد میدانستند.
تقسیمات
غیبیه به دو طایفه «شمالیه (شمسیه)» و «میمیه» تقسیم شده بودند[۱]،[۲].
