بابکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان بابکیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام = بابکیه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری = قرن دوم هجری قمری 
| قرن شکل گیری =قرن دوم هجری قمری
| مبدأ شکل گیری =آذربایجان (ایران)
| موسس = بابک خرم‌دین
| عقیده =غلاة شیعه 
}}
'''بابکیه''' نام فرقه‏‌ای از [[غلات|غُلاة]] شیعه منسوب به [[بابک خرم دین|بابک خُرّم‌دین]] مشهور‌ترین پیشوای خُرّم‌دینان است. بابک در زبان پهلوی «پاپک» خونده می‌شود.


بابكيه فرقه‏ اى از «غلاة» [[شيعه]] هستند كه منسوب به [[بابك خرم دين]] مى‏ باشند كه بزرگ ترين و نامورترين پيشواى خرم دينان بود. وى به زبان پهلوى «بابك» نام داشت كه به عربى او را «بابك» گويند.
== پیشینه بابکیه ==
فرقه بابکیه از پیروان بابک خرّم دین می‌باشند<ref>اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص135</ref><ref> ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص148</ref><ref> اقبال عباس، خاندان نوبختی، ص251</ref><ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فِرَق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص85</ref><ref> شریف یحیی الامین، فرهنگ نامه فرقه‌های اسلامی، ص67</ref><ref> ابن ندیم، الفهرست، ص406و407</ref><ref>دیلمی محمد بن حسن، قواعد عقاید آل محمد فی الرد علی الباطنیة، ص34</ref><ref>حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص147</ref>. اگر‌چه در برخی از کتاب‌ها، بابکیه از غلات شیعه دانسته شده است، اما با بررسی قیام بابکیان در تاریخ، درمی‌یابیم که:


==پیشینه بابکیه==
1. بابکیان گروهی سیاسی بودند که بر ضدّ حکومت شورش کرده بودند.
فرقه بابکیه از پیروان بابک خرّم دین می باشند. <ref>التبصیر فی الدین، شهفور اسفراینی، ص135</ref>  <ref>تلبیس ابلیس، [[ابن جوزی]]، ص148</ref> <ref>[[خاندان نوبختی]]، عباس اقبال، ص251</ref>  <ref>[[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، محمد جواد مشکور، ص85</ref> ف<ref>[[فرهنگ نامه فرقه های اسلامی]]، شریف یحیی الامین، ص67</ref> <ref>الفهرست،[[ابن ندیم]]، ص406و407</ref> <ref>قواعد عقاید آل محمد فی الرد علی الباطنیة، محمد بن حسن دیلمی، ص34</ref>  <ref>موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، عبدالمنعم حفنی، ص147</ref>
از اصل و نسب بابک اطلاع دقیقی در دست نیست. برخی وی را فرزندی نامشروع دانسته اند و برخی دیگر او را از نوادگان [[ابومسلم خراسانی]] معرفی کرده اند. با این حال ابن ندیم می نویسد: «[[جاویدان بن شهرک]] (یا سهرک) که رئیس جاویدانیه (از خرمیه ) بود در راه برگشت از زنجان، در ده بلال آباد در منزل مادر بابک اقامت می کند و در آن جا کاردانی بابک را می پسندد و وی را با اجازه مادرش با خود می برد. پس از مدتی جاویدان از دنیا می رود و همسر او که عاشق بابک شده بود، به پیروان جاویدان می گوید روح وی در بابک حلول کرده و به جای جاویدان، همسر وی می شود. <ref>ابن ندیم، الفهرست، ص 406</ref>


==اصل و نسب بابک==
2. قیام‌شان رنگ و بوی ملی داشت نه مذهبی
ابن ندیم مى ‏نويسد كه پدر بابك از مردم مداين و روغن فروش بود و به آذربايجان رفت و در آن جا دل باخته زنى يك چشم شد و را به زوجيت خود در آورد و بابک از آن زن به دنیا آمد.در يكى از سفرها كه به كوه سبلان رفته بود، شخصی از پشت به او خنجرى زد و بر اثر زخم خنجر درگذشت. پس از مرگ وى مادر بابك به دايگى مى ‏پرداخت تا اين كه بابك ده‏ ساله  و به گاو چرانى مشغول گشت و به خدمت [[شبل بن منقى ازدى]] در آمد و ستوربان او شد واز غلامانش طنبور نواختن آموخت. بابک در ادامه از آن جا به تبريز  رفت و دو سال نزد [[محمد بن رواد ازدى]] بود. سپس نزد مادرش بازگشت در حالی که هجده سال از سن او گذشته بود.ابو المعالى صاحب كتاب «بيان الاديان» مى‏ نويسد: زمانى كه زندگى در اردبيل بر بابك و مادرش تنگ شد، راهى منطقه ديگر شدند و در دهی كه از آن محمد بن رواد الازدى بود ساکن شدند.اهل آن ديه از مزدكيان و خرم دينان بودند و پيشواى ايشان جاويدان بن شهرك بود. وی چون دانست كه بابک طنبور را به خوبی می نوازد بنا بر این، وى را نزد خود نگاه داشت.<ref> محمد جواد مشکور، [[فرهنگ فرق اسلامی]]، [[مشهد]]، انتشارات [[آستان قدس رضوی]]، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 84 با ویرایش و حذف و اضافات لازم در عبارات </ref>


==مبارزات==
3.هیچ ارتباطی با بزرگان شیعه نداشتند و شاید اصلا شیعه را نمی‌شناختند.
بابک خرم دین بعد از رسیدن به زعامت خرّمیان، با [[عباسیان]] مبارزه  و بخش مهمی از از [[آذربایجان]] را تصرف می کند. شروع نهضت بابک در سال 201 هجری قمری بوده است، سال هایی که در اثر مرگ هارون الرشید (193هـ. ق) و نزاع های امین و [[مأمون]] بر سر خلافت و هم چنین قحطی گسترده؛ اقتدار حکومت مرکزی عباسی رو به افول بود. قیام بابک  علاوه بر مذهبی بودن،  صبغه سیاسی و ملی نیز داشت. مأمون در طول سال های حکومت خود، لشگریان بسیاری را به جنگ بابکیه فرستاد اما توفیقی در رویارویی با بابک نداشتند. لشگریان بابک پس از مرگ مأمون در سال 218 هجری قمری، به مناطق مرکزی ایران نظیر [[اصفهان]] و [[ری]] حمله کردند، هرچند که در این امر توفیق نیافتند. پس از مأمون، [[معتصم عباسی]]، [[خیذر بن کاووس]] معروف به افشین را به جنگ خرمیه فرستاد. بابک در سال 220 هجری قمری از اردبیل عقب نشینی کرد و در سال 222 هجری قمری، در [[ارمنستان]] دستگیر شده و توسط افشین به [[سامرا]] فرستاده شد.  


وی در سال 223 هجری قمری کشته و بدنش به دار آویخته شد. <ref>ر.ک. دانشنامه جهان اسلام، ج1، ص77</ref> <ref>ر.ک. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج11، ص 23</ref>
== اصل و نسب بابک ==
از اصل و نسب بابک اطلاع دقیقی در دست نیست. برخی وی را فرزندی نامشروع دانسته‌اند و برخی دیگر او را از نوادگان [[ابومسلم خراسانی|ابومسلم‌ خراسانی]] معرفی کرده‌اند. [[ابن ندیم]] می‌نویسد: «جاویدان بن شهرک (یا سهرک) که رئیس جاویدانیه (از خرمیه) بود، در راه برگشت از زنجان در ده بلال آباد در منزل مادر بابک اقامت می‌کند و در آن‌جا کاردانی بابک را می‌پسندد و وی را با اجازه مادرش با خود می‌برد. پس از مدتی جاویدان از دنیا می‌رود و همسر او که عاشق بابک شده بود، به پیروان جاویدان می‌گوید روح وی در بابک حلول کرده و به جای جاویدان همسر وی می‌شود<ref>ابن ندیم، الفهرست، ص 406</ref>. روایت دیگری نیز نقل شده است که پدر بابک از مردم مداین و روغن‌فروش بود و به [[آذربایجان]] رفت و در آن جا دل‌باخته زنی یک چشم شد و او را به زوجیت خود در آورد و بابک از آن زن به دنیا آمد. وی در یکی از سفرها که به کوه سبلان رفته بود، شخصی از پشت به او خنجری زد و بر اثر زخم خنجر درگذشت. پس از مرگش مادر بابک به دایگی می‌‏پرداخت تا این که بابک ده‏ ساله و به گاو‌چرانی مشغول گشت و به خدمت شبل‌بن‌منقی ازدی درآمد و ستوربان او شد و از غلامانش طنبور نواختن آموخت. بابک در ادامه از آن جا به تبریز رفت و دو سال نزد محمد‌بن‌رواد ازدی بود. سپس نزد مادرش بازگشت در حالیکه هجده سال از سن او گذشته بود. ابوالمعالی صاحب کتاب «بیان الادیان» می‏‌نویسد: زمانی که زندگی بر بابک و مادرش در اردبیل تنگ شد، راهی منطقه دیگر شده و در دهی که از آن محمد‌بن‌رواد الازدی بود ساکن شدند. اهل آن ده از مزدکیان و خرم‌دینان بودند و پیشوای ایشان، جاویدان‌بن‌شهرک بود. وی چون می‌دانست که بابک طنبور را به خوبی می‌نوازد، او را نزد خود نگاه داشت<ref> مشکورمحمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 84 با ویرایش و حذف و اضافات لازم در عبارات </ref>.


==پانویس==
== مبارزات ==
بابک خرم‌دین بعد از رسیدن به زعامت خرّمیان با [[عباسیان]] مبارزه و بخش مهمی از از آذربایجان را تصرف می‌کند. شروع نهضت بابک در سال 201 هجری قمری بوده است، سال‌هایی که در اثر مرگ‌ [[هارون‌الرشید]] (193هـ. ق) و نزاع‌های امین و [[مأمون]] بر سر خلافت و همچنین قحطی گسترده؛ اقتدار حکومت مرکزی عباسی رو به افول بود. قیام بابک علاوه بر مذهبی بودن، صبغه سیاسی و ملی نیز داشت. مأمون در طول سال‌های حکومت خود، لشگریان بسیاری را به جنگ بابکیه فرستاد اما توفیقی در رویارویی با بابک نداشتند. لشکریان بابک پس از مرگ مأمون در سال 218 هجری قمری، به مناطق مرکزی ایران نظیر [[اصفهان]] و [[ری]] حمله کردند، هرچند که در این امر توفیق نیافتند.


[[رده: کلام اسلامی]]
== سر انجام ==
[[رده: فرقه های دینی ]]
بابک خرمدین در سال ۲۰۱ قمری به خون‌خواهی [[ابومسلم خراسانی|ابومسلم‌ خراسانی]] و بر ضد حکومت [[مأمون عباسی|مأمون]] شورش کرد و عدۀ زیادی به او پیوستند. پس از ۲۲ سال نبرد با حکومت در سال ۲۲۳ قمری در جنگ با افشین ایرانی که از سوی [[معتصم عباسی]] مأمور جنگ با بابک شده بود، اسیر و کشته <ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۲۴۵.</ref> و بدنش به دار آویخته شد<ref>ر. ک. دانشنامه جهان اسلام، ج1، ص77</ref> <ref>ر. ک. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج11، ص 23</ref>.
[[رده: مذاهب کلامی ]]
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
 
{{فرق و مذاهب}}
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۰

بابکیه
نامبابکیه
قرن شکل گیریقرن دوم هجری قمری
مبدأ شکل گیریآذربایجان (ایران)
موسسبابک خرم‌دین
عقیدهغلاة شیعه

بابکیه نام فرقه‏‌ای از غُلاة شیعه منسوب به بابک خُرّم‌دین مشهور‌ترین پیشوای خُرّم‌دینان است. بابک در زبان پهلوی «پاپک» خونده می‌شود.

پیشینه بابکیه

فرقه بابکیه از پیروان بابک خرّم دین می‌باشند[۱][۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸]. اگر‌چه در برخی از کتاب‌ها، بابکیه از غلات شیعه دانسته شده است، اما با بررسی قیام بابکیان در تاریخ، درمی‌یابیم که:

1. بابکیان گروهی سیاسی بودند که بر ضدّ حکومت شورش کرده بودند.

2. قیام‌شان رنگ و بوی ملی داشت نه مذهبی

3.هیچ ارتباطی با بزرگان شیعه نداشتند و شاید اصلا شیعه را نمی‌شناختند.

اصل و نسب بابک

از اصل و نسب بابک اطلاع دقیقی در دست نیست. برخی وی را فرزندی نامشروع دانسته‌اند و برخی دیگر او را از نوادگان ابومسلم‌ خراسانی معرفی کرده‌اند. ابن ندیم می‌نویسد: «جاویدان بن شهرک (یا سهرک) که رئیس جاویدانیه (از خرمیه) بود، در راه برگشت از زنجان در ده بلال آباد در منزل مادر بابک اقامت می‌کند و در آن‌جا کاردانی بابک را می‌پسندد و وی را با اجازه مادرش با خود می‌برد. پس از مدتی جاویدان از دنیا می‌رود و همسر او که عاشق بابک شده بود، به پیروان جاویدان می‌گوید روح وی در بابک حلول کرده و به جای جاویدان همسر وی می‌شود[۹]. روایت دیگری نیز نقل شده است که پدر بابک از مردم مداین و روغن‌فروش بود و به آذربایجان رفت و در آن جا دل‌باخته زنی یک چشم شد و او را به زوجیت خود در آورد و بابک از آن زن به دنیا آمد. وی در یکی از سفرها که به کوه سبلان رفته بود، شخصی از پشت به او خنجری زد و بر اثر زخم خنجر درگذشت. پس از مرگش مادر بابک به دایگی می‌‏پرداخت تا این که بابک ده‏ ساله و به گاو‌چرانی مشغول گشت و به خدمت شبل‌بن‌منقی ازدی درآمد و ستوربان او شد و از غلامانش طنبور نواختن آموخت. بابک در ادامه از آن جا به تبریز رفت و دو سال نزد محمد‌بن‌رواد ازدی بود. سپس نزد مادرش بازگشت در حالیکه هجده سال از سن او گذشته بود. ابوالمعالی صاحب کتاب «بیان الادیان» می‏‌نویسد: زمانی که زندگی بر بابک و مادرش در اردبیل تنگ شد، راهی منطقه دیگر شده و در دهی که از آن محمد‌بن‌رواد الازدی بود ساکن شدند. اهل آن ده از مزدکیان و خرم‌دینان بودند و پیشوای ایشان، جاویدان‌بن‌شهرک بود. وی چون می‌دانست که بابک طنبور را به خوبی می‌نوازد، او را نزد خود نگاه داشت[۱۰].

مبارزات

بابک خرم‌دین بعد از رسیدن به زعامت خرّمیان با عباسیان مبارزه و بخش مهمی از از آذربایجان را تصرف می‌کند. شروع نهضت بابک در سال 201 هجری قمری بوده است، سال‌هایی که در اثر مرگ‌ هارون‌الرشید (193هـ. ق) و نزاع‌های امین و مأمون بر سر خلافت و همچنین قحطی گسترده؛ اقتدار حکومت مرکزی عباسی رو به افول بود. قیام بابک علاوه بر مذهبی بودن، صبغه سیاسی و ملی نیز داشت. مأمون در طول سال‌های حکومت خود، لشگریان بسیاری را به جنگ بابکیه فرستاد اما توفیقی در رویارویی با بابک نداشتند. لشکریان بابک پس از مرگ مأمون در سال 218 هجری قمری، به مناطق مرکزی ایران نظیر اصفهان و ری حمله کردند، هرچند که در این امر توفیق نیافتند.

سر انجام

بابک خرمدین در سال ۲۰۱ قمری به خون‌خواهی ابومسلم‌ خراسانی و بر ضد حکومت مأمون شورش کرد و عدۀ زیادی به او پیوستند. پس از ۲۲ سال نبرد با حکومت در سال ۲۲۳ قمری در جنگ با افشین ایرانی که از سوی معتصم عباسی مأمور جنگ با بابک شده بود، اسیر و کشته [۱۱] و بدنش به دار آویخته شد[۱۲] [۱۳].

پانویس

  1. اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص135
  2. ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص148
  3. اقبال عباس، خاندان نوبختی، ص251
  4. مشکور محمد جواد، فرهنگ فِرَق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص85
  5. شریف یحیی الامین، فرهنگ نامه فرقه‌های اسلامی، ص67
  6. ابن ندیم، الفهرست، ص406و407
  7. دیلمی محمد بن حسن، قواعد عقاید آل محمد فی الرد علی الباطنیة، ص34
  8. حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص147
  9. ابن ندیم، الفهرست، ص 406
  10. مشکورمحمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 84 با ویرایش و حذف و اضافات لازم در عبارات
  11. ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۲۴۵.
  12. ر. ک. دانشنامه جهان اسلام، ج1، ص77
  13. ر. ک. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج11، ص 23