حسبیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به '‌علیه‌السلام')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{پانویس رنگی}}
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =حسبیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =حسبیه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =
| عقیده = همه مردم به‌ شکل مساوی در تمام اموال دنیا سهم دارند و شریک‌ند، زیرا حضرت‌آدم ‌علیه‌السلام وقتی از دنیا رفت، تمام جهان را میراث فرزندانش کرد، پس کسی نمی‌تواند مانع تصرف دیگران در مال خود شود.
}}
'''حسبیه'''، شاخه‌ای از فرقه [[جبریه]] است و در شمار هفتاد و سه فرقه‌ اسلامی قرار دارد.


== تاریخچه ==
در متون قدیم، تعداد فرقه‌های‌ اسلامی را هفتاد‌ و‌ سه فرقه می‌شمردند و به آنها اصطلاحاً «هفتاد و سه ملت» یا «هفتاد‌ و‌ سه گروه» می‌گفتند. در این متون، فرقه‌های‌ اسلامی به شش گروه [[رافضه|رافضیه]]، [[خارجیه]]، [[جبریه]]، [[قدریه]]، [[جهمیه]] و [[مرجئه]] تقسیم می‌شد و برای هر گروه دوازده زیرگروه نام برده می‌شد و فرقه حسبیه همراه با فرقه‌های [[مضطریه]]، [[افعالیه]]، [[معیه]]، [[تارکیه]]، [[بحثیه]]، [[متمنیه]]، [[کسلانیه]]، [[حبیبیه]]، [[خوفیه]]، [[فکریه]] و [[حجتیه]] زیر‌شاخه جبر قرار دارد<ref>لغت‌نامه دهخدا: سر واژه هفتاد‌ و‌ دو‌ ملت.</ref>.


حسبیه از جمله فرق زیر شاخه جبریه و در شمار هفتاد و سه فرقه اسلامی قرار دارند.
== عقاید ==
پیروان این فرقه معتقدند که همه مردم به‌ شکل مساوی در تمام اموال دنیا سهم دارند و شریک‌ند، زیرا حضرت‌آدم ‌علیه‌السلام وقتی از دنیا رفت، تمام جهان را میراث فرزندانش کرد. بنابراین، روا نیست کسی مانع تصرف دیگران در مال خود شود، زیرا شراکت دیگران در مالش ثابت است و نمی‌توان او را از حقش باز‌داشت<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 157 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref><ref>العراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقه بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آی، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 71
</ref>.


== پانویس ==
{{پانویس }}


</div>
{{فرق و مذاهب}}
==تاریخچه==
در متون قدیم تعداد فرقه‌های اسلامی را ۷۳ فرقه می‌شمردند و به آن‌ها اصطلاحاً «هفتاد و سه ملت» یا «هفتاد و سه گروه» می‌گفتند. در این متون، فرقه‌های اسلامی به شش گروه رافضیه، خارجیه، [[جبریه]]، قدریه، [[جهمیه]]، مرجیه تقسیم می‌شد و برای هر گروه ۱۲ زیرگروه نام برده می‌شد و فرقه حسبیه همراه با فرق مضطریه، افعالیه، معیه، تارکیه، بحثیه، متمنیه، کسلانیه، حبیبیه، خوفیه، فکریه و حجتیه زیر شاخه جبر قرار دارد.
<ref>لغتنامه دهخدا: سرواژه هفتاد و دو ملت.</ref>


==اعتقادات==
[[رده:فرق و مذاهب]]
این فرقه معتقدند که همه مردم به شکل مساوی در تمام اموال دنیا سهم دارند و شریک اند زیرا حضرت آدم ‌علیه‌السلام وقتی از دنیا رفت تمام جهان را میراث فرزندانش کرد بنا بر این روا نیست کسی مانع از تصرف دیگری در مال خود کند زیرا شراکت دیگری در مالش ثابت است و نمی‌توان او را از حقش باز داشت. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،چاپ دوم، ص  157  با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>العراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقه بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آی، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 71
</ref>
 
==پانویس==
 
[[رده: کلام ]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۸

حسبیه
نامحسبیه
عقیدههمه مردم به‌ شکل مساوی در تمام اموال دنیا سهم دارند و شریک‌ند، زیرا حضرت‌آدم ‌علیه‌السلام وقتی از دنیا رفت، تمام جهان را میراث فرزندانش کرد، پس کسی نمی‌تواند مانع تصرف دیگران در مال خود شود.

حسبیه، شاخه‌ای از فرقه جبریه است و در شمار هفتاد و سه فرقه‌ اسلامی قرار دارد.

تاریخچه

در متون قدیم، تعداد فرقه‌های‌ اسلامی را هفتاد‌ و‌ سه فرقه می‌شمردند و به آنها اصطلاحاً «هفتاد و سه ملت» یا «هفتاد‌ و‌ سه گروه» می‌گفتند. در این متون، فرقه‌های‌ اسلامی به شش گروه رافضیه، خارجیه، جبریه، قدریه، جهمیه و مرجئه تقسیم می‌شد و برای هر گروه دوازده زیرگروه نام برده می‌شد و فرقه حسبیه همراه با فرقه‌های مضطریه، افعالیه، معیه، تارکیه، بحثیه، متمنیه، کسلانیه، حبیبیه، خوفیه، فکریه و حجتیه زیر‌شاخه جبر قرار دارد[۱].

عقاید

پیروان این فرقه معتقدند که همه مردم به‌ شکل مساوی در تمام اموال دنیا سهم دارند و شریک‌ند، زیرا حضرت‌آدم ‌علیه‌السلام وقتی از دنیا رفت، تمام جهان را میراث فرزندانش کرد. بنابراین، روا نیست کسی مانع تصرف دیگران در مال خود شود، زیرا شراکت دیگران در مالش ثابت است و نمی‌توان او را از حقش باز‌داشت[۲][۳].

پانویس

  1. لغت‌نامه دهخدا: سر واژه هفتاد‌ و‌ دو‌ ملت.
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 157 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  3. العراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقه بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آی، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 71