رعینیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «رعينيه‏ از ياران اسماعيل بن عبد الله رعينى بودند. ==تاریخچه== وی منسوب به «ذی...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
رعينيه‏ از ياران اسماعيل بن عبد الله رعينى بودند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =رعینیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =رعینیه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری = 5  ق
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =اسماعیل‌بن‌عبدالله رعینی
| عقیده =عدم اعتقاد به معاد جسمانی
}}


==تاریخچه==
'''رعینیه‏''' از یاران اسماعیل‌بن‌عبدالله رعینی بودند.
وی منسوب به «ذی رُعَین» و از تیره های یمنی بوده است. مرگ وی ظاهراً در سال های آغازین قرن پنجم واقع شده است.<ref>ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص390 و ج3، ص136</ref> <ref>عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج1، ص 643</ref>
 
== تاریخچه ==
وی منسوب به «ذی رُعَین» و از تیره‌های یمنی بوده است. مرگ وی ظاهراً در سال‌های آغازین قرن پنجم واقع شده است<ref>ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص390 و ج3، ص136</ref><ref>عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج1، ص 643</ref>.
    
    
==شرح حال==
== شرح حال ==
اسماعیل بن عبدالله رُعَینی از علمای قرن پنجم هجری در آندلس و معاصر ابن حزم ( متوفای سال 456 هجری قمری بود) است. وی در ابتدا از مسریه محسوب می شد، ولی در ادامه به عقایدی روی آورد که سبب تکفیر و طردش وی از طرف مسایر « مسریه » شد به گونه ای که حتی نوه ها و داماد وی نیز از او تبرّی جستند.این مسئله موجب شد تا اسماعیل بن عبد اله رعینی به زندگی مخفیانه روی آورد و از این جهت او را به عنوانی عابدی زاهد ستایش کردند.
اسماعیل‌بن‌عبدالله رُعَینی از علمای قرن پنجم هجری در [[اندلس|آندلس]] و معاصر [[ابن حزم|ابن‌حزم]] (متوفای سال 456 هجری قمری بود) است. وی در ابتدا از [[مسریه]] محسوب می‌شد، ولی در ادامه به عقایدی روی‌آورد که سبب [[تکفیر]] و طرد وی از طرف سایر مسریه شد. به‌گونه‌ای که حتی نوه‌ها و داماد وی نیز از او تبرّی جستند. این مسأله موجب شد تا اسماعیل‌بن‌عبدالله رعینی به زندگی مخفیانه روی آورد و از این‌جهت او را به‌عنوان عابدی زاهد ستایش کردند<ref>ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص390 و ج3، ص136</ref><ref>عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج1، ص643</ref>.
<ref>ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص390 و ج3، ص136</ref> <ref>عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج1، ص643</ref>
 
== عقاید ==
فرقه رعینیه به [[معاد جسمانی]] (یعنی  اینکه انسان‌ها با اجسام‌شان از گورها برخیزند)، اعتقادی نداشتند، بلکه همانند [[اسماعیلیه]] می‌گفتند فقط ارواح انسان‌ها است که مبعوث می‌شوند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 204 با ویرایش اندک</ref><ref>غزالی محمد، الفرق و التواریخ، نسخه خطی آستان قدس رضوی، ص 184.
</ref>.


==عقاید==
== پانویس ==
فرقه رعینیه معتقد به معاد جسمانی و این که انسان ها با اجسام شان از گورها بر خیزند، اعتقادی نداشتند. بلکه هماننند اسماعیلیه می گفتند  فقط ارواح انسان ها است که مبعوث می شوند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،چاپ دوم، ص 204 با ویرایش اندک</ref> <ref>غزالی محمد، الفرق و التواريخ،  نسخه خطی آستان قدس رضوی،  ص 184.
{{پانویس}}
</ref>


==پانویس==
{{فرق و مذاهب}}


[[رده: کلام ]]
[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده: مذاهب کلامی ]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۹

رعینیه
نامرعینیه
تاریخ شکل گیری5 ق، ۵ ش‌، ۶۲۶ م
موسساسماعیل‌بن‌عبدالله رعینی
عقیدهعدم اعتقاد به معاد جسمانی

رعینیه‏ از یاران اسماعیل‌بن‌عبدالله رعینی بودند.

تاریخچه

وی منسوب به «ذی رُعَین» و از تیره‌های یمنی بوده است. مرگ وی ظاهراً در سال‌های آغازین قرن پنجم واقع شده است[۱][۲].

شرح حال

اسماعیل‌بن‌عبدالله رُعَینی از علمای قرن پنجم هجری در آندلس و معاصر ابن‌حزم (متوفای سال 456 هجری قمری بود) است. وی در ابتدا از مسریه محسوب می‌شد، ولی در ادامه به عقایدی روی‌آورد که سبب تکفیر و طرد وی از طرف سایر مسریه شد. به‌گونه‌ای که حتی نوه‌ها و داماد وی نیز از او تبرّی جستند. این مسأله موجب شد تا اسماعیل‌بن‌عبدالله رعینی به زندگی مخفیانه روی آورد و از این‌جهت او را به‌عنوان عابدی زاهد ستایش کردند[۳][۴].

عقاید

فرقه رعینیه به معاد جسمانی (یعنی اینکه انسان‌ها با اجسام‌شان از گورها برخیزند)، اعتقادی نداشتند، بلکه همانند اسماعیلیه می‌گفتند فقط ارواح انسان‌ها است که مبعوث می‌شوند[۵][۶].

پانویس

  1. ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص390 و ج3، ص136
  2. عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج1، ص 643
  3. ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص390 و ج3، ص136
  4. عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج1، ص643
  5. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 204 با ویرایش اندک
  6. غزالی محمد، الفرق و التواریخ، نسخه خطی آستان قدس رضوی، ص 184.