متمنیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۷: خط ۷:
| تاریخ شکل گیری =  
| تاریخ شکل گیری =  
| قرن شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری = زیرشاخه جبر
| موسس =  
| موسس =  
| عقیده = جبر
| عقیده =   خیر آن چیزی است که نفس را شاد و آرام کند
}}
}}
'''متمنیه‏''' همچون فرقی چون [[حسبیه]]، [[مضطریه]]، [[افعالیه]]، [[معیه]]، [[تارکیه]]، [[بحثیه]]، [[کسلانیه]]، [[حبیبیه]]، [[خوفیه]]، [[فکریه]] و [[حجتیه]] زیر شاخه جبر قرار دارد<ref>لغتنامه دهخدا: سرواژه هفتاد و دو ملت.</ref>. آنها معتقدند که خیر آن چیزی است که نفس را شاد و آرام کند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، چاپ دوم، ص 389 با ویرایش.</ref> <ref>دبستان المذاهب، با اهتمام رضا زاده ملك، دو جلدی، تهران، ج 2، ص 107.</ref> <ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحيح على اصغر حكمت، تهران، ص 11.</ref>.
'''متمنیه‏''' همچون فرقی چون [[حسبیه]]، [[مضطریه]]، [[افعالیه]]، [[معیه]]، [[تارکیه]]، [[بحثیه]]، [[کسلانیه]]، [[حبیبیه]]، [[خوفیه]]، [[فکریه]] و [[حجتیه]] زیر شاخه جبر قرار دارد<ref>لغتنامه دهخدا: سرواژه هفتاد و دو ملت.</ref>.  
آنها معتقدند که خیر آن چیزی است که نفس را شاد و آرام کند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، چاپ دوم، ص 389 با ویرایش.</ref> <ref>دبستان المذاهب، با اهتمام رضا زاده ملك، دو جلدی، تهران، ج 2، ص 107.</ref> <ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحيح على اصغر حكمت، تهران، ص 11.</ref>.
    
    
== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۵

متمنیه‏
مبدأ شکل گیریزیرشاخه جبر
عقیدهخیر آن چیزی است که نفس را شاد و آرام کند

متمنیه‏ همچون فرقی چون حسبیه، مضطریه، افعالیه، معیه، تارکیه، بحثیه، کسلانیه، حبیبیه، خوفیه، فکریه و حجتیه زیر شاخه جبر قرار دارد[۱]. آنها معتقدند که خیر آن چیزی است که نفس را شاد و آرام کند[۲] [۳] [۴].

پانویس

  1. لغتنامه دهخدا: سرواژه هفتاد و دو ملت.
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، چاپ دوم، ص 389 با ویرایش.
  3. دبستان المذاهب، با اهتمام رضا زاده ملك، دو جلدی، تهران، ج 2، ص 107.
  4. غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحيح على اصغر حكمت، تهران، ص 11.