بشیریه (غلاة شیعه): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - ']]↵<references />' به ']]')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''بَشیریه''' از «[[غلاة]]» [[شیعه]] و پیروان محمد بن بشیر کوفی از موالی بنی‌اسد بودند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = بشیریه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام = بشیریه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری = قرن دوم هجری قمری
| مبدأ شکل گیری = کوفه
| موسس = محمد‌بن‌بشیر کوفی
| عقیده = از واقفیه بودند (توقف امامان پس از امام موسی‌بن‌جعفر علیه‌السّلام) 
}}
'''بَشیریه''' از «[[غلاة|غُلاة]]» [[شیعه]] و پیروان محمد‌بن‌بشیر کوفی از موالی بنی‌اسد بودند.


==شرح حال موسس فرقه==
==شرح حال موسس فرقه==
درباره او نوشته‌اند که وی اهل [[کوفه]] و نیرنگ‌باز و شعبده‏‌باز بوده و از گروه «واقفیه» درباره حضرت [[موسی بن جعفر]] (ع) به شمار می‏‌رفت.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104
درباره او نوشته‌اند که وی اهل [[کوفه]] و نیرنگ‌باز و شعبده‏‌باز بوده و از «واقفیه» به‌شمار می‌رفته است. یعنی کسانی که درباره امامان پس از حضرت [[موسی بن جعفر (کاظم)|موسی‌بن‌جعفر]] (علیه‌السّلام) قائل به توقف شدند و امامت آنان را نپذیرفتند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104 با اصلاح عبارات.
</ref>
</ref>.


==جایگاه رجالی==
==جایگاه رجالی==
وی از راویان ضعیف شیعه است و مورد لعن [[امام کاظم]] (علیه‌السّلام) قرار گرفته است زیرا به امام کاظم (علیه‌السّلام) دروغ می‌بست.
وی از راویان ضعیف شیعه است و مورد لعن امام‌کاظم (علیه‌السّلام) قرار گرفته است، زیرا به ایشان دروغ می‌بست<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104
</ref><ref> مامقانی، عبدالله، تلخیص مقباس الهدایة، ص ۲۶۸</ref>.
</ref> <ref> مامقانی، عبدالله، تلخیص مقباس الهدایة، ص ۲۶۸</ref>


==اعتقادات==
==اعتقادات==
کشی نوشته است که محمد بن بشیر معتقد بود حضرت موسی بن جعفر (ع) غایب شده و خود را به اهل نور، نورانی و به اهل ظلمت، ظلمانی نشان می‌دهد. از دیدگاه وی آن حضرت نمرده و به زندان نیفتاده بلکه غایب و [[قائم آل محمد]] است که در حال غیبت محمد بن بشیر را جانشین خود کرده انگشتر خود را به وی داده و آنچه را پیروانش از امر دین و دنیا احتیاج دارند به محمد بن بشیر آموخته است و بعد از وی محمد بن بشیر امام است. همچنین معتقد بود که ظاهر انسان آدم و باطنش ازلی است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104
در منابع آمده است که محمد‌بن‌بشیر معتقد بود حضرت موسی‌بن‌جعفر (علیه‌السّلام) غایب شده و خود را به اهل‌نور، نورانی و به اهل‌ظلمت، ظلمانی نشان می‌دهد. از دیدگاه وی، آن‌حضرت نمرده و به زندان نیفتاده، بلکه غایب و قائم آل‌محمد است که در وقت غیبت، محمد‌بن‌بشیر را جانشین خود کرده انگشتر خود را به وی داده و آنچه را پیروانش از امر دین و دنیا احتیاج دارند به محمد‌بن‌بشیر آموخته است و بعد از وی، محمد‌بن‌بشیر امام است.
</ref> <ref>تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.</ref>
 
همچنین معتقد بود که ظاهر انسان آدم و باطنش ازلی است<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104 </ref><ref>تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.</ref>.


==آثار==
==آثار==
برخی از مداخل نویسان بدون نام بردن از اسم اثر فقط درباره او نوشته‌اند که دارای کتابی نیز بوده است.<ref>تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.</ref>
برخی از مدخل‌نویسان بدون نام بردن از اسم اثر، فقط درباره او نوشته‌اند که وی دارای کتابی نیز بوده است<ref>تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.</ref>.
 
==تذکر لازم==
تذکّر لازم اینکه دو راوی به نام «محمّد‌بن‌بشیر» وجود دارد:


==تذکر==
الف: محمّد‌بن بشیر کوفی، همزمان با موسی بن جعفر (کاظم) (علیه‌السّلام) بوده و شخصی ملعون است و بشیریه پیروان او هستند.
تذکّر مهم: دو راوی به نام «محمّد بن بشیر» وجود دارد:


الف: محمّد بن بشیر کوفی، هم زمان با [[امام کاظم (علیه‌السّلام)]] که ملعون است و بشیریه پیروان او هستند .
ب: [[محمد بن بشیر کوفی|محمّد‌بن بشیر کوفی]] که برادر [[علی بن بشیر کوفی|علی‌بن بشیر کوفی]] است و هر دو ثقه هستند. نجاشی از آنها نام می‌برد و می‌گوید: کتاب نوادر از این شخص ثقه است<ref>نجاشی احمد بن عباس، رجال النجاشی، ص ۳۴۴</ref> و در قم از دنیا رفته است. نکته قابل‌ ذکر این است که رجالیان هیچ نشانه روشنی برای تمییز این دو نفر هم‌نام بیان نکرده‌اند<ref>تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵.</ref>.  


ب: [[محمّد بن بشیر کوفی]] که برادر [[علی بن بشیر کوفی]] است و هر دو ثقه هستند. نجاشی از آنها نام می‌برد و می‌گوید: کتاب نوادر از این شخص ثقه است
==پانویس==
<ref>نجاشی احمد بن عباس، رجال النجاشی، ص ۳۴۴</ref> و در قم وفات یافته است. نکته قابل‌ ذکر این است که رجالیان هیچ نشانه روشنی برای تمییز آن دو نفر مشترک بیان نکرده‌اند. <ref>تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵ .</ref>
{{پانویس}}


==پانویس==
{{فرق و مذاهب}}


[[رده: فرق و مذاهب]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۴

بشیریه
نامبشیریه
قرن شکل گیریقرن دوم هجری قمری
مبدأ شکل گیریکوفه
موسسمحمد‌بن‌بشیر کوفی
عقیدهاز واقفیه بودند (توقف امامان پس از امام موسی‌بن‌جعفر علیه‌السّلام)

بَشیریه از «غُلاة» شیعه و پیروان محمد‌بن‌بشیر کوفی از موالی بنی‌اسد بودند.

شرح حال موسس فرقه

درباره او نوشته‌اند که وی اهل کوفه و نیرنگ‌باز و شعبده‏‌باز بوده و از «واقفیه» به‌شمار می‌رفته است. یعنی کسانی که درباره امامان پس از حضرت موسی‌بن‌جعفر (علیه‌السّلام) قائل به توقف شدند و امامت آنان را نپذیرفتند[۱].

جایگاه رجالی

وی از راویان ضعیف شیعه است و مورد لعن امام‌کاظم (علیه‌السّلام) قرار گرفته است، زیرا به ایشان دروغ می‌بست[۲][۳].

اعتقادات

در منابع آمده است که محمد‌بن‌بشیر معتقد بود حضرت موسی‌بن‌جعفر (علیه‌السّلام) غایب شده و خود را به اهل‌نور، نورانی و به اهل‌ظلمت، ظلمانی نشان می‌دهد. از دیدگاه وی، آن‌حضرت نمرده و به زندان نیفتاده، بلکه غایب و قائم آل‌محمد است که در وقت غیبت، محمد‌بن‌بشیر را جانشین خود کرده انگشتر خود را به وی داده و آنچه را پیروانش از امر دین و دنیا احتیاج دارند به محمد‌بن‌بشیر آموخته است و بعد از وی، محمد‌بن‌بشیر امام است.

همچنین معتقد بود که ظاهر انسان آدم و باطنش ازلی است[۴][۵].

آثار

برخی از مدخل‌نویسان بدون نام بردن از اسم اثر، فقط درباره او نوشته‌اند که وی دارای کتابی نیز بوده است[۶].

تذکر لازم

تذکّر لازم اینکه دو راوی به نام «محمّد‌بن‌بشیر» وجود دارد:

الف: محمّد‌بن بشیر کوفی، همزمان با موسی بن جعفر (کاظم) (علیه‌السّلام) بوده و شخصی ملعون است و بشیریه پیروان او هستند.

ب: محمّد‌بن بشیر کوفی که برادر علی‌بن بشیر کوفی است و هر دو ثقه هستند. نجاشی از آنها نام می‌برد و می‌گوید: کتاب نوادر از این شخص ثقه است[۷] و در قم از دنیا رفته است. نکته قابل‌ ذکر این است که رجالیان هیچ نشانه روشنی برای تمییز این دو نفر هم‌نام بیان نکرده‌اند[۸].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104 با اصلاح عبارات.
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104
  3. مامقانی، عبدالله، تلخیص مقباس الهدایة، ص ۲۶۸
  4. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104
  5. تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.
  6. تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.
  7. نجاشی احمد بن عباس، رجال النجاشی، ص ۳۴۴
  8. تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵.