جبریه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (تمیزکاری) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | |||
| عنوان = جبریه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام = جبریه | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = 1 ق | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس = | |||
| عقیده = بندگان در افعال خود هیچ اراده‌ای ندارند، بلکه کاملا مجبورند. | |||
}} | |||
'''جبریه''' به گروهی از [[مسلمانان]] اطلاق می‌شود که معتقدند بندگان در افعال خود هیچ اراده‌ای ندارند و کاملا مجبورند. | '''جبریه''' به گروهی از [[مسلمانان]] اطلاق می‌شود که معتقدند بندگان در افعال خود هیچ اراده‌ای ندارند و کاملا مجبورند. | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
در آثار [[معتزله]] به چگونگی ظهور جبریه اشاره شده است. [[ابوعلی جبایی]] ریشه جبر را به ایام خلافت [[امویان]] بر می‌گرداند که در آن عصر مسائل مربوط به [[اختیار انسان]] و [[قضا و قدر الهی]] و نیز نقش مشیت الهی در سرنوشت انسان به صورت گسترده در جهان اسلام مطرح شد | در آثار [[معتزله]] به چگونگی ظهور جبریه اشاره شده است. [[ابوعلی جبایی]] ریشه جبر را به ایام خلافت [[امویان]] بر می‌گرداند که در آن عصر مسائل مربوط به [[اختیار انسان]] و [[قضا و قدر الهی]] و نیز نقش مشیت الهی در سرنوشت [[انسان]] به صورت گسترده در [[جهان اسلام]] مطرح شد<ref>قاضی عبدالجبار معتزلی، ''فضل الاعتزال و طبقات المعتزلة''، به کوشش فؤاد سید، تونس، سال ۱۴۰۶ ق، ص۱۴۳.</ref>. بنا به نظر قاضی عبدالجبار معاویه و جانشینان وی جبرگرایی را در [[شام (شامات)|شام]] گسترش دادند و از آن پس، عقیده به جبر مذهب تودۀ مردم شد<ref>''همان''، ص۱۴۴.</ref>. | ||
== دلیل گرایش به جبر == | == دلیل گرایش به جبر == | ||
گرایش به جبر در میان [[مسلمانان]] نمی‌تواند صرفا ریشه در آموزه‌های قرآنی داشته | گرایش به [[جبر و اختیار در لغت و اصطلاح|جبر]] در میان [[مسلمان|مسلمانان]] نمی‌تواند صرفا ریشه در آموزه‌های قرآنی داشته باشد، زیرا که در [[قرآن]] در کنار آیاتی که بیان می‌کند که تنها خداوند فاعل هستی است، آیات دیگری هم وجود دارد که بر اختیار و فاعلیت انسان تاکید دارد. ریشه‌های جبر را باید علاوه بر توحید‌گرایی متعصبانه که ریشه در یک‌سویه‌نگری در باره برخی از آیات قرآن دارد، در عوامل دیگری چون نفوذ فرهنگ و [[دین|ادیان]] ایرانی و تأثیر اعتقادات بازمانده از اعراب جاهلی دید. علاوه بر این، افرادی مثل [[احمد بن حنبل]] معتقدند که اختیار‌گرایی انسان راجع به افعالش، برگرفته از [[مسیحیت]] است. | ||
== تقسیم جبریه == | == تقسیم جبریه == | ||
جبریه به دو گروه جبریه متوسط و جبریه خالص تقسیم می‌شوند. جبریه متوسط کسانی هستند که در افعال مربوط به عباد به گونه‌ای اختیار | جبریه به دو گروه جبریه متوسط و جبریه خالص تقسیم می‌شوند. | ||
* جبریه متوسط کسانی هستند که در افعال مربوط به عباد به گونه‌ای اختیار قائل‌اند و آن را در قالب [[نظریه کسب]] مطرح می‌کنند. این گروه در تقسیم [[فرق و مذاهب اسلامی|فرق اسلامی]] به نام [[اشاعره]] و [[ماتریدیه]] خوانده می‌شوند. | |||
* و اما جبریه خالص در قالب گروهی به نام جهمیه و پیروان جهم بن صفوان ظاهر می‌شوند. در این تفکر، هیچ اراده و قدرتی برای بندگان ترسیم نمی‌شود، بلکه خداوند فاعل تمام افعال خواهد بود.<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 136، با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>. | |||
== فرقه‌های جبر‌گرا == | == فرقه‌های جبر‌گرا == | ||
فرق [[جهمیه|جهمیه]]، [[نجاریه|نجاریه]]، [[ | فرق [[جهمیه|جهمیه]]، [[نجاریه|نجاریه]]، [[کلابیه|کلّابیه]]، [[ضراریه|ضراریه]] و [[بکریه|بکریه]] از «جبریه» اند. <ref> ''همان''.</ref> | ||
== احکام فقهی جبریه == | == احکام فقهی جبریه == | ||
در اینکه جبریه کافرند و احکام کفر بر آنان بار می‌شود یا تنها در صورت پای‌بند بودن به لوازم آیین خود - مانند نسبت ظلم به خداوند دادن در صورت عقاب بندگان و نفی ثواب و عقاب - [[کافر]] و نجس هستند، اختلاف است. بیشتر [[فقها]] قائل به قول دوم می‌باشند. <ref> | در اینکه جبریه کافرند و احکام [[کفر]] بر آنان بار می‌شود یا تنها در صورت پای‌بند بودن به لوازم آیین خود - مانند نسبت ظلم به خداوند دادن در صورت عقاب بندگان و نفی [[ثواب]] و عقاب - [[کافر]] و نجس هستند، اختلاف است. بیشتر [[فقیه|فقها]] قائل به قول دوم می‌باشند.<ref>محمد حسن نجفی، ''جواهرالکلام'' ج 6، ص 54-55.</ref> | ||
</ref> | <ref>سید محسن حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ج 1، ص 387-391.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[ابوعلی جبایی]] | |||
* [[انسان]] | |||
* [[مسیحیت]] | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۰۰
| جبریه | |
|---|---|
 | |
| نام | جبریه |
| عقیده | بندگان در افعال خود هیچ اراده‌ای ندارند، بلکه کاملا مجبورند. |
جبریه به گروهی از مسلمانان اطلاق می‌شود که معتقدند بندگان در افعال خود هیچ اراده‌ای ندارند و کاملا مجبورند.
تاریخچه
در آثار معتزله به چگونگی ظهور جبریه اشاره شده است. ابوعلی جبایی ریشه جبر را به ایام خلافت امویان بر می‌گرداند که در آن عصر مسائل مربوط به اختیار انسان و قضا و قدر الهی و نیز نقش مشیت الهی در سرنوشت انسان به صورت گسترده در جهان اسلام مطرح شد[۱]. بنا به نظر قاضی عبدالجبار معاویه و جانشینان وی جبرگرایی را در شام گسترش دادند و از آن پس، عقیده به جبر مذهب تودۀ مردم شد[۲].
دلیل گرایش به جبر
گرایش به جبر در میان مسلمانان نمی‌تواند صرفا ریشه در آموزه‌های قرآنی داشته باشد، زیرا که در قرآن در کنار آیاتی که بیان می‌کند که تنها خداوند فاعل هستی است، آیات دیگری هم وجود دارد که بر اختیار و فاعلیت انسان تاکید دارد. ریشه‌های جبر را باید علاوه بر توحید‌گرایی متعصبانه که ریشه در یک‌سویه‌نگری در باره برخی از آیات قرآن دارد، در عوامل دیگری چون نفوذ فرهنگ و ادیان ایرانی و تأثیر اعتقادات بازمانده از اعراب جاهلی دید. علاوه بر این، افرادی مثل احمد بن حنبل معتقدند که اختیار‌گرایی انسان راجع به افعالش، برگرفته از مسیحیت است.
تقسیم جبریه
جبریه به دو گروه جبریه متوسط و جبریه خالص تقسیم می‌شوند.
- جبریه متوسط کسانی هستند که در افعال مربوط به عباد به گونه‌ای اختیار قائل‌اند و آن را در قالب نظریه کسب مطرح می‌کنند. این گروه در تقسیم فرق اسلامی به نام اشاعره و ماتریدیه خوانده می‌شوند.
- و اما جبریه خالص در قالب گروهی به نام جهمیه و پیروان جهم بن صفوان ظاهر می‌شوند. در این تفکر، هیچ اراده و قدرتی برای بندگان ترسیم نمی‌شود، بلکه خداوند فاعل تمام افعال خواهد بود.[۳].
فرقه‌های جبر‌گرا
فرق جهمیه، نجاریه، کلّابیه، ضراریه و بکریه از «جبریه» اند. [۴]
احکام فقهی جبریه
در اینکه جبریه کافرند و احکام کفر بر آنان بار می‌شود یا تنها در صورت پای‌بند بودن به لوازم آیین خود - مانند نسبت ظلم به خداوند دادن در صورت عقاب بندگان و نفی ثواب و عقاب - کافر و نجس هستند، اختلاف است. بیشتر فقها قائل به قول دوم می‌باشند.[۵] [۶]
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ قاضی عبدالجبار معتزلی، فضل الاعتزال و طبقات المعتزلة، به کوشش فؤاد سید، تونس، سال ۱۴۰۶ ق، ص۱۴۳.
- ↑ همان، ص۱۴۴.
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 136، با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ همان.
- ↑ محمد حسن نجفی، جواهرالکلام ج 6، ص 54-55.
- ↑ سید محسن حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ج 1، ص 387-391.
