شمریه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
| قرن شکل گیری = | | قرن شکل گیری = | ||
| مبدأ شکل گیری = | | مبدأ شکل گیری = | ||
| موسس =ابوشمر | | موسس = ابوشمر | ||
| عقیده = | | عقیده = {{فهرست جعبه افقی| ایمان مجموعه خصال از معارف همراه با اقرار است|ایمان یعنی معرفت به خداوند و محبت قلبی به او همراه با اظهار خضوع|معتقد به یکی از ادیان الهی، فاسق ملی نیست}} | ||
}} | }} | ||
'''شمریه''' شاخه‌ای از فرقه شش‌گانه [[مرجئه]] و از پیروان شخصی به نام ابوشمر بودند. نام سایر فرقه‌های منشعب از مرجئه عبارت است از: [[رزامیه]]، [[غیلانیه]]، [[تومنیه]]، [[صالحیه]] و [[جهمیه]]<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 263، با ویرایش و جا به جایی و اصلاح عبارات.</ref><ref>'' علی اکبر دهخدا، ''لغت نامه دهخدا''.</ref>. | |||
== عقاید == | |||
این فرقه معتقد بودند که [[ایمان]] یعنی معرفت به [[خدا|خداوند]] و محبت قلبی به او همراه با اظهار خضوع. در این‌صورت اگر پیامبری مبعوث شود، ایمان، معرفت به همۀ آن چیزی است که آن پیامبر از طرف خداوند بیاورد. علاوه، ایمان فقط نام یک خصلت از معارف نیست، بلکه ایمان مجموعۀ خصال از معارف همراه با اقرار است. موسس این فرقه می‌گفت من به کسی که معتقد به یکی از [[دین|ادیان الهی]] است، فاسق ملی نمی‌گویم جز آنکه این اصطلاح را دربارۀ او مقید کرده می‌گویم او در فلان امر فاسق است<ref>محمد جواد مشکور، ''همان'' ''.</ref><ref>اشعری ابوالحسن اشعری، ''مقالات الاسلامیین، و اختلاف المصلین''، مصر، ص 199.</ref><ref>رحیم رضا زاده ملک، ''دبستان مذاهب''، تهران، ج 2، ص 97، 98.</ref>. | |||
=عقاید= | |||
این فرقه معتقد بودند که [[ایمان]] یعنی معرفت به خداوند و محبت قلبی به او همراه با اظهار خضوع. در این‌صورت اگر پیامبری مبعوث شود، ایمان، معرفت به | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۱۱
| شمریه | |
|---|---|
 | |
| نام | شمریه |
| موسس | ابوشمر |
| عقیده |
|
شمریه شاخه‌ای از فرقه شش‌گانه مرجئه و از پیروان شخصی به نام ابوشمر بودند. نام سایر فرقه‌های منشعب از مرجئه عبارت است از: رزامیه، غیلانیه، تومنیه، صالحیه و جهمیه[۱][۲].
عقاید
این فرقه معتقد بودند که ایمان یعنی معرفت به خداوند و محبت قلبی به او همراه با اظهار خضوع. در این‌صورت اگر پیامبری مبعوث شود، ایمان، معرفت به همۀ آن چیزی است که آن پیامبر از طرف خداوند بیاورد. علاوه، ایمان فقط نام یک خصلت از معارف نیست، بلکه ایمان مجموعۀ خصال از معارف همراه با اقرار است. موسس این فرقه می‌گفت من به کسی که معتقد به یکی از ادیان الهی است، فاسق ملی نمی‌گویم جز آنکه این اصطلاح را دربارۀ او مقید کرده می‌گویم او در فلان امر فاسق است[۳][۴][۵].
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 263، با ویرایش و جا به جایی و اصلاح عبارات.
- ↑ علی اکبر دهخدا، لغت نامه دهخدا.
- ↑ محمد جواد مشکور، همان .
- ↑ اشعری ابوالحسن اشعری، مقالات الاسلامیین، و اختلاف المصلین، مصر، ص 199.
- ↑ رحیم رضا زاده ملک، دبستان مذاهب، تهران، ج 2، ص 97، 98.
