بشر مریسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| عقیده = 1. ایمان یعنی تصدیق به دل و زبان.2. قرآن مخلوق است. | | عقیده = 1. ایمان یعنی تصدیق به دل و زبان.2. قرآن مخلوق است. | ||
}} | }} | ||
'''بِشْرِ بن غیاث مَرّیسی''' با کنیه ابوعبدالرحمان ۷۵۵ – ۸۳۴ فقیه حنفی، متکلم | '''بِشْرِ بن غیاث مَرّیسی''' با کنیه ابوعبدالرحمان ۷۵۵ – ۸۳۴ فقیه حنفی، متکلم معتزلی و محدث مصری [[فرقه مرجئه|مرجئی]] . فرقه [[مریسیه]] به‌او متصل می‌شوند. | ||
== شرح حال بشر مریسی == | == شرح حال بشر مریسی == | ||
بشربنغیاث مَریسی با کنیه ابوعبدالرحمان ۷۵۵ – ۸۳۴ فقیه حنفی، متکلم معتزلی و محدث مصری مرجئی است | بشربنغیاث مَریسی با کنیه ابوعبدالرحمان ۷۵۵ – ۸۳۴ فقیه حنفی، متکلم معتزلی و محدث مصری مرجئی است و فرقه مریسیه به او متصل می‌شود. پدر بشربنغیاث یهودی بوده و منسوب به مِرِّیس (و یا مِرِیس) از روستاهای مصر است<ref>دانشنامه جهان اسلام، ج3، ص451</ref><ref>سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج8، ص482</ref><ref>خطیب بغدادی، احمدبن علی، تاریخ بغداد، ج7، ص56</ref>. وی از جمله شخصیت‌های نامدار [[جهمیه|جَهمیه]] و فقیه دوره [[مأمون عباسی]] بوده و علاوه، در تبلیغ و ترویج این فرقه نقش مهمی داشته است<ref>مشکور، محمد جواد، دانشنامه جهان اسلام، ج 11، ص538</ref><ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص41</ref>. مریسی در فقه شاگرد قاضی ابویوسف فقیه مشهور حنفی بوده و از اصحاب رأی شناخته می‌شده است و در مباحث کلامی نیز دست داشته و در این فن دارای آرای خاصی بوده است. گویا نجار متکلم معتزله و مؤسس [[فرقه نجاریه]] شاگرد وی بوده و عقاید او را اتخاذ کرده است و علاوه، مرجئه بغداد نیز پیروان او بوده‌اند. در هر صورت، مجموعه عقاید کلامی وی باعث طرد او از جانب [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] و حتی ابویوسف شده است و سر انجام این شخصیت در سال 218 یا 219 و یا 228 هجری قمری از دنیا رفت<ref>دانشنامه جهان اسلام، ج3، ص451 / سیر اعلام النبلاء، محمد‌بن‌احمد ذهبی، ج8، ص482 / خطیب بغدادی، احمدبن علی، تاریخ بغداد، بیروت، ج7، ص56</ref>. | ||
== عقاید مریسیی == | == عقاید مریسیی == | ||
مریسی در فقه موافق رأی ابویوسف قاضی بود و چون | مریسی در فقه موافق رأی ابویوسف قاضی بود و چون عقیده خود را درباره خلق قرآن بیان نمود، ابویوسف او را از خود طرد کرد. از این جهت «[[صفاتیه]]» او را گمراه به حساب آوردند. وی درباره ایمان می‌گفت که ایمان تصدیق به دل و زبان با هم است<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، ص 409 با ویرایش</ref>. بشر مریسی در این عقیده که خداوند خالق افعال بندگان است و استطاعت همراه با فعل است و قبل از فعل نیست؛ با اندیشه اهل سنت موافق بود و به‌همین جهت معتزله نیز او را تکفیر کردند. وی درباره ایمان علاوه بر تصدیق زبانی، تصدیق قلبی را شرط می‌دانست. شافعی به‌او می‌گفت که نصف تو [[مومن]] و نصف دیگر تو [[کافر]] است. | ||
== جایگاه بشر در بین علما == | == جایگاه بشر در بین علما == | ||
بشر مریسی | بشر مریسی به‌دلیل عقاید خاصش درباره مسایل کلامی و فقهی، از سوی علمای آن روزگار به‌ویژه [[اهل حدیث]] و [[فرقه ظاهریه]] مذمت و [[تکفیر]] شود. همان‌طور که نقل شده است وی از سوی ابویوسف حنفی به‌دلیل خلق قرآن گمراه خوانده و طرد شده است<ref> خطیب بغدادی، احمدبن علی، تاریخ بغداد، بیروت، ج۷، ص۶۱۶۲</ref><ref> اسفراینی، شهفوربن‌طاهر، التبعیر فی الدین و تمییز الفرقة الناجیة عن الفرق الهالکین، ج۱، ص۹۲، چاپ محمد زاهد کوثری، مصر1955</ref><ref>سمعانی عبدالکریم بن‌محمد، الانساب، بیروت، ج۵، ص۲۶۷</ref>. ازین‌رو زمانی که بشر از دنیا رفت، کسی از اهل علم و سنت در تشییع جنازه او شرکت نکرد مگر عُبید شونیزی که صرفاً به‌قصد لعن و نفرین بر جنازه او حاضر شد<ref>خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۷، ص۶۶، بیروت (بی تا).</ref><ref>تمیمی تقی الدین عبدالقادر، الطبقات السنیة فی تراجم الحنفیة، ریاض، نشر عبدالفتاح محمد حلو، ج۲، ص۲۳۶ـ۲۳۷</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۵۱
| بشر مریسی | |
|---|---|
 | |
| نام | بِشْرِ بن غیاث مَرّیسی |
| عقیده | 1. ایمان یعنی تصدیق به دل و زبان.2. قرآن مخلوق است. |
بِشْرِ بن غیاث مَرّیسی با کنیه ابوعبدالرحمان ۷۵۵ – ۸۳۴ فقیه حنفی، متکلم معتزلی و محدث مصری مرجئی . فرقه مریسیه به‌او متصل می‌شوند.
شرح حال بشر مریسی
بشربنغیاث مَریسی با کنیه ابوعبدالرحمان ۷۵۵ – ۸۳۴ فقیه حنفی، متکلم معتزلی و محدث مصری مرجئی است و فرقه مریسیه به او متصل می‌شود. پدر بشربنغیاث یهودی بوده و منسوب به مِرِّیس (و یا مِرِیس) از روستاهای مصر است[۱][۲][۳]. وی از جمله شخصیت‌های نامدار جَهمیه و فقیه دوره مأمون عباسی بوده و علاوه، در تبلیغ و ترویج این فرقه نقش مهمی داشته است[۴][۵]. مریسی در فقه شاگرد قاضی ابویوسف فقیه مشهور حنفی بوده و از اصحاب رأی شناخته می‌شده است و در مباحث کلامی نیز دست داشته و در این فن دارای آرای خاصی بوده است. گویا نجار متکلم معتزله و مؤسس فرقه نجاریه شاگرد وی بوده و عقاید او را اتخاذ کرده است و علاوه، مرجئه بغداد نیز پیروان او بوده‌اند. در هر صورت، مجموعه عقاید کلامی وی باعث طرد او از جانب اهل سنت و حتی ابویوسف شده است و سر انجام این شخصیت در سال 218 یا 219 و یا 228 هجری قمری از دنیا رفت[۶].
عقاید مریسیی
مریسی در فقه موافق رأی ابویوسف قاضی بود و چون عقیده خود را درباره خلق قرآن بیان نمود، ابویوسف او را از خود طرد کرد. از این جهت «صفاتیه» او را گمراه به حساب آوردند. وی درباره ایمان می‌گفت که ایمان تصدیق به دل و زبان با هم است[۷]. بشر مریسی در این عقیده که خداوند خالق افعال بندگان است و استطاعت همراه با فعل است و قبل از فعل نیست؛ با اندیشه اهل سنت موافق بود و به‌همین جهت معتزله نیز او را تکفیر کردند. وی درباره ایمان علاوه بر تصدیق زبانی، تصدیق قلبی را شرط می‌دانست. شافعی به‌او می‌گفت که نصف تو مومن و نصف دیگر تو کافر است.
جایگاه بشر در بین علما
بشر مریسی به‌دلیل عقاید خاصش درباره مسایل کلامی و فقهی، از سوی علمای آن روزگار به‌ویژه اهل حدیث و فرقه ظاهریه مذمت و تکفیر شود. همان‌طور که نقل شده است وی از سوی ابویوسف حنفی به‌دلیل خلق قرآن گمراه خوانده و طرد شده است[۸][۹][۱۰]. ازین‌رو زمانی که بشر از دنیا رفت، کسی از اهل علم و سنت در تشییع جنازه او شرکت نکرد مگر عُبید شونیزی که صرفاً به‌قصد لعن و نفرین بر جنازه او حاضر شد[۱۱][۱۲].
پانویس
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، ج3، ص451
- ↑ سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج8، ص482
- ↑ خطیب بغدادی، احمدبن علی، تاریخ بغداد، ج7، ص56
- ↑ مشکور، محمد جواد، دانشنامه جهان اسلام، ج 11، ص538
- ↑ ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص41
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، ج3، ص451 / سیر اعلام النبلاء، محمد‌بن‌احمد ذهبی، ج8، ص482 / خطیب بغدادی، احمدبن علی، تاریخ بغداد، بیروت، ج7، ص56
- ↑ مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، ص 409 با ویرایش
- ↑ خطیب بغدادی، احمدبن علی، تاریخ بغداد، بیروت، ج۷، ص۶۱۶۲
- ↑ اسفراینی، شهفوربن‌طاهر، التبعیر فی الدین و تمییز الفرقة الناجیة عن الفرق الهالکین، ج۱، ص۹۲، چاپ محمد زاهد کوثری، مصر1955
- ↑ سمعانی عبدالکریم بن‌محمد، الانساب، بیروت، ج۵، ص۲۶۷
- ↑ خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۷، ص۶۶، بیروت (بی تا).
- ↑ تمیمی تقی الدین عبدالقادر، الطبقات السنیة فی تراجم الحنفیة، ریاض، نشر عبدالفتاح محمد حلو، ج۲، ص۲۳۶ـ۲۳۷
