نعمانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «نعمانيه‏ از فرق شيعه و پيرو «ابو جعفر محمد بن نعمان احول» معروف به مؤمن الطا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
نعمانيه‏ از فرق شيعه و پيرو «ابو جعفر محمد بن نعمان احول» معروف به مؤمن الطاق‏اند.وى از چهرهاى معروف شيعه اماميه كوفه و از ياران امام صادق عليه السلام بوده است .
'''نعمانیه‏''' از فرقه‌های [[شیعه|شیعه]] و پیرو «ابوجعفر محمد بن نعمان احول» معروف به [[مؤمن الطاق]]‌‏اند.


==تاریخچه==
== تاریخچه ==
شيخ طوسى او را گاهى از ياران امام جعفر صادق (ع) و گاهی از اصحاب امام موسى كاظم (ع) شمرده است و می گويد که مخالفانش او را شيطان الطاق لقب داده اند.وى در طاق محامل در كوفه دكان داشت و شيخ طوسى و نجاشى از وى كتب بسيارى را روايت كرده‏ اند.
نوشته‌اند که [[مؤمن الطاق]]‌‏  از چهره‌های معروف شیعه [[كوفه]] و از یاران [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیه‌السلام)]] بود. [[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]] گاهی او را از یاران جعفر بن محمد (صادق‌) (علیه‎السلام) و گاهی از اصحاب [[موسی بن جعفر (کاظم)|امام موسی كاظم]] (علیه‎السلام) شمرده است و می‌گوید که مخالفانش به او شیطان‌الطاق لقب داده‌اند. وی در طاق محامل در [[كوفه]] دكان داشت و شیخ طوسی و [[نجاشی]] از وی كتاب‌های بسیاری روایت كرده‏‌اند.
ابو الحسن اشعرى از این فرقه به عنوان شیطانیه نام می برد و می نویسد:آن ها پنداشتند كه خداى عالم در نفس خود جاهل نيست لكن عالم به اشياء است و آن ها را تقدير و اراده مى ‏كند و پيش از آن كه آن ها را تقدير و اراده كند، علم به آنها نداشته است.
[[ابوالحسن اشعری]] از این فرقه به عنوان شیطانیه نام می‌برد و می‌نویسد: آنها پنداشتند كه خداوند در نفس خود جاهل نیست لكن عالم به اشیاء است و آنها را تقدیر و اراده می‌كند و پیش از آن‌كه آنها را تقدیر و اراده كند، علم به آنها نداشته است. [[عبدالقاهر بغدادى|عبدالقاهر بغدادی]] می‏‌نویسد: مؤمن‌الطاق رشته امامت را از علی (علیه‎السلام) به فرزندش موسی بن جعفر (علیه‎السلام) كشانید و از «[[قطعیه]]» بود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 446 با ویرایش و اصلاح عبارت</ref>.
عبد القاهر بغدادى مى‏ نويسد  مؤمن الطاق رشته امامت را از على (ع) به فرزندش موسى بن جعفر (ع) كشانيد و از «قطعيه» بود. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 446 با ویرایش و اصلاح عبارت</ref>
 
                     
==اعتقادات==
==اعتقادات==
مومن الطاق معتقد بود که حركات، همان افعال آفريدگان است، زيرا خداوند به آن ها امر به فعل كرده است و نيز گفتند که معارف همه اضطرارى است.شهرستانى نقل می کند که مؤمن الطاق می گفت که خداوند نورى از نورها به صورت آدمى است.
مومن‌الطاق معتقد بود که حركات همان افعال آفریدگان است، زیرا خداوند به آنها امر به فعل كرده است و نیز گفتند که معارف همه اضطراری است. شهرستانی نقل می‌کند که مؤمن الطاق می‌گفت که خداوند نوری از نورها به صورت آدمی است.


==آثار==
==آثار==
نعمان دارای آثار مختلفی بود او کتاب به نام افعل و لا تفعل نوشته و در آن کتاب می گوید
نعمان دارای آثار مختلفی بود. او کتابی به نام افعل و لا تفعل نوشته است.
فرقه ‏هاى بزرگ عالم به چهار گروه تقسیم می شوند 1. قدریه 2. خوارج3. عامه( سفیان) 4. شیعه  
فرقه‌‏های بزرگ عالم به چهار گروه تقسیم می‌شوند. 1. [[قدریه]]، 2. [[خوارج]]، 3.عامه(سفیان)، 4. [[مذهب شیعه|شیعه]]
نام دیگر کتاب های نعمان از قرار زیر است.
نام دیگر کتاب‌های نعمان از قرار زیر است.
کتاب الاحتجاج فی امامه امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام  
کتاب الاحتجاج فی امامة امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام)
کتاب بر رد خوارج.
کتاب بر رد خوارج.
مناظرات با ابی حنیفه و مرجئه.
مناظرات با [[ابوحنیفه|ابی‌حنیفه]] و [[مرجئه|مرجئة]].
کتاب الامامه.
کتاب الامامة.
کتاب المعرفه.
کتاب المعرفة.
کتاب الرد علی المعتزله فی امامه المفضول.
کتاب الرد علی المعتزلة فی امامه المفضول.
کتاب الجمل فی امر طلحه و الزبیر و عائشه.
کتاب الجمل فی امر طلحه و الزبیر و عائشة.
کتاب اثبات الوصیه.
کتاب اثبات الوصیة<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 446</ref><ref>شهرستانی، عبدالکریم، الملل والنحل، ج1، ص219.
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 446</ref>
</ref><ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين، مصر، صفحات 37- 42- 51.</ref><ref>نجاشى ابو العباس، احمد بن على بن احمد بن العباس، رجال، چاپ بمبئى، سال 1317 هجری قمری، ص 228.</ref><ref>شيخ طوسى، الفهرست، ص 131.</ref><ref>ابن حزم الاندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4، ص 92.</ref><ref>مامقانی شیخ عبدالله، تنقيح المقال فى علم احوال الرجال، 3 جلدی، نجف اشرف، ج 3، ص 160.</ref><ref>اشعری قمی سعدبن عبدالله، المقالات و الفرق، تحقيق محمد جواد مشكور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 227- 229.</ref>.
<ref>شهرستانی، عبدالکریم،الملل والنحل، ج1، ص219.
</ref>


==پانویس==  
==پانویس==
{{پانویس}}


[[رده: کلام اسلامی]]
{{فرق و مذاهب}}
[[رده: فرقه های دینی ]]
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۰

نعمانیه‏ از فرقه‌های شیعه و پیرو «ابوجعفر محمد بن نعمان احول» معروف به مؤمن الطاق‌‏اند.

تاریخچه

نوشته‌اند که مؤمن الطاق‌‏ از چهره‌های معروف شیعه كوفه و از یاران امام صادق (علیه‌السلام) بود. شیخ طوسی گاهی او را از یاران جعفر بن محمد (صادق‌) (علیه‎السلام) و گاهی از اصحاب امام موسی كاظم (علیه‎السلام) شمرده است و می‌گوید که مخالفانش به او شیطان‌الطاق لقب داده‌اند. وی در طاق محامل در كوفه دكان داشت و شیخ طوسی و نجاشی از وی كتاب‌های بسیاری روایت كرده‏‌اند. ابوالحسن اشعری از این فرقه به عنوان شیطانیه نام می‌برد و می‌نویسد: آنها پنداشتند كه خداوند در نفس خود جاهل نیست لكن عالم به اشیاء است و آنها را تقدیر و اراده می‌كند و پیش از آن‌كه آنها را تقدیر و اراده كند، علم به آنها نداشته است. عبدالقاهر بغدادی می‏‌نویسد: مؤمن‌الطاق رشته امامت را از علی (علیه‎السلام) به فرزندش موسی بن جعفر (علیه‎السلام) كشانید و از «قطعیه» بود[۱].

اعتقادات

مومن‌الطاق معتقد بود که حركات همان افعال آفریدگان است، زیرا خداوند به آنها امر به فعل كرده است و نیز گفتند که معارف همه اضطراری است. شهرستانی نقل می‌کند که مؤمن الطاق می‌گفت که خداوند نوری از نورها به صورت آدمی است.

آثار

نعمان دارای آثار مختلفی بود. او کتابی به نام افعل و لا تفعل نوشته است. فرقه‌‏های بزرگ عالم به چهار گروه تقسیم می‌شوند. 1. قدریه، 2. خوارج، 3.عامه(سفیان)، 4. شیعه نام دیگر کتاب‌های نعمان از قرار زیر است. کتاب الاحتجاج فی امامة امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) کتاب بر رد خوارج. مناظرات با ابی‌حنیفه و مرجئة. کتاب الامامة. کتاب المعرفة. کتاب الرد علی المعتزلة فی امامه المفضول. کتاب الجمل فی امر طلحه و الزبیر و عائشة. کتاب اثبات الوصیة[۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 446 با ویرایش و اصلاح عبارت
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 446
  3. شهرستانی، عبدالکریم، الملل والنحل، ج1، ص219.
  4. اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين، مصر، صفحات 37- 42- 51.
  5. نجاشى ابو العباس، احمد بن على بن احمد بن العباس، رجال، چاپ بمبئى، سال 1317 هجری قمری، ص 228.
  6. شيخ طوسى، الفهرست، ص 131.
  7. ابن حزم الاندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4، ص 92.
  8. مامقانی شیخ عبدالله، تنقيح المقال فى علم احوال الرجال، 3 جلدی، نجف اشرف، ج 3، ص 160.
  9. اشعری قمی سعدبن عبدالله، المقالات و الفرق، تحقيق محمد جواد مشكور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 227- 229.