بشیریه (غلاة شیعه): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    بشريه‏ از «[[غلاة]]» [[شيعه]] و پيروان محمد بن بشير كوفى از موالى بنى اسد بودند.
    {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
    | عنوان = بشیریه
    | تصویر =
    | توضیح تصویر =
    | نام = بشیریه
    | نام رایج =
    | تاریخ شکل گیری =
    | قرن شکل گیری = قرن دوم هجری قمری
    | مبدأ شکل گیری = کوفه
    | موسس = محمد‌بن‌بشیر کوفی
    | عقیده = از واقفیه بودند (توقف امامان پس از امام موسی‌بن‌جعفر علیه‌السّلام) 
    }}
    '''بَشیریه''' از «[[غلاة|غُلاة]]» [[شیعه]] و پیروان محمد‌بن‌بشیر کوفی از موالی بنی‌اسد بودند.


    ==شرح حال موسس فرقه==
    ==شرح حال موسس فرقه==
    در باره او نوشته اند که وی اهل [[کوفه]] و نيرنگ باز و شعبده‏ باز بوده و از گروه «واقفه» درباره حضرت [[موسى بن جعفر]] (ع) به شمار مى‏ رفت.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104
    درباره او نوشته‌اند که وی اهل [[کوفه]] و نیرنگ‌باز و شعبده‏‌باز بوده و از «واقفیه» به‌شمار می‌رفته است. یعنی کسانی که درباره امامان پس از حضرت [[موسی بن جعفر (کاظم)|موسی‌بن‌جعفر]] (علیه‌السّلام) قائل به توقف شدند و امامت آنان را نپذیرفتند<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 104 با اصلاح عبارات.
    </ref>
    </ref>.


    ==جایگاه رجالی==
    ==جایگاه رجالی==
    وی از راویان ضعیف شیعه است و مورد لعن [[امام کاظم]] (علیه‌السّلام) قرار گرفته است زیرا به امام کاظم (علیه‌السّلام) دروغ می‌بست.
    وی از راویان ضعیف شیعه است و مورد لعن امام‌کاظم (علیه‌السّلام) قرار گرفته است، زیرا به ایشان دروغ می‌بست<ref>''همان''.
    <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104
    </ref><ref>عبدالله مامقانی، ''تلخیص مقباس الهدایة''، ص ۲۶۸.</ref>.
    </ref> <ref> مامقانی، عبدالله، تلخیص مقباس الهدایة، ص ۲۶۸</ref>


    ==اعتقادات==
    ==اعتقادات==
    كشى نوشته است که محمد بن بشير معتقد بود حضرت موسى بن جعفر (ع) غايب شده و خود را به اهل نور، نورانى و به اهل ظلمت، ظلمانى نشان مى ‏دهد. از دیدگاه وی، آن حضرت نمرده و به زندان نيفتاده، بلكه غايب، و [[قائم آل محمد]] است که در حال غیبت محمد بن بشير را جانشين خود كرده انگشتر خود را به وى داده و آنچه را پيروانش از امر دين و دنيا احتياج دارند، به محمد بن بشير آموخته است و بعد از وى محمد بن بشير امام می باشد. همچنین معتقد بود که ظاهر انسان آدم و باطنش ازلى است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104
    در منابع آمده است که محمد‌بن‌بشیر معتقد بود حضرت موسی‌بن‌جعفر (علیه‌السّلام) غایب شده و خود را به اهل‌نور، نورانی و به اهل‌ظلمت، ظلمانی نشان می‌دهد. از دیدگاه وی، آن‌حضرت نمرده و به زندان نیفتاده، بلکه غایب و قائم آل‌محمد است که در وقت غیبت، محمد‌بن‌بشیر را جانشین خود کرده انگشتر خود را به وی داده و آنچه را پیروانش از امر دین و دنیا احتیاج دارند به محمد‌بن‌بشیر آموخته است و بعد از وی، محمد‌بن‌بشیر امام است.
    </ref> <ref>تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.</ref>
     
    همچنین معتقد بود که ظاهر انسان آدم و باطنش ازلی است<ref> محمد جواد مشکور، ''همان''.</ref><ref>علی تبریزی، ''بهجة الآمال''، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.</ref>.


    ==آثار==
    ==آثار==
    برخی از مداخل نویسان بدون نام بردن از اسم اثر فقط در باره او نوشته اند که دارای کتابی نیز بوده است.<ref>تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.</ref>
    برخی از مدخل‌نویسان بدون نام بردن از اسم اثر، فقط درباره او نوشته‌اند که وی دارای کتابی نیز بوده است<ref>''همان''.</ref>.
     
    ==تذکر لازم==
    تذکّر لازم اینکه دو راوی به نام «محمّد‌بن‌بشیر» وجود دارد:
     
    الف: محمّد‌بن بشیر کوفی، همزمان با موسی بن جعفر (کاظم) (علیه‌السّلام) بوده و شخصی ملعون است و بشیریه پیروان او هستند.
     
    ب: [[محمد بن بشیر کوفی|محمّد‌بن بشیر کوفی]] که برادر [[علی بن بشیر کوفی|علی‌بن بشیر کوفی]] است و هر دو ثقه هستند. نجاشی از آنها نام می‌برد و می‌گوید: کتاب نوادر از این شخص ثقه است<ref> احمد بن عباس نجاشی، ''رجال النجاشی''، ص ۳۴۴.</ref> و در قم از دنیا رفته است. نکته قابل‌ ذکر این است که رجالیان هیچ نشانه روشنی برای تمییز این دو نفر هم‌نام بیان نکرده‌اند<ref>علی تبریزی، ''همان''، ج ۶، ص ۳۱۵.</ref>.


    ==تذکر==
    ==پانویس==
    تذکّر مهم: دو راوی به نام «محمّد بن بشیر» وجود دارد:
    {{پانویس}}
    الف: [[محمّد بن بشیر کوفی]]، از اصحاب [[امام کاظم (علیه‌السّلام)]] که ملعون است و ذکر او گذشت.
    ب: [[محمّد بن بشیر کوفی]] که برادر [[علی بن بشیر کوفی]] است و هر دو ثقه هستند. نجاشی از آن ها نام می‌برد و می‌گوید: کتاب نوادر از این شخص ثقه است
    <ref>نجاشی احمد بن عباس، رجال النجاشی، ص ۳۴۴</ref> و در قم وفات یافته است. نکته قابل‌ ذکر این است که رجالیان هیچ نشانه روشنی برای تمییز آن دو نفر مشترک بیان نکرده‌اند. <ref>تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵ .</ref>


    ==پانویس==
    {{فرق و مذاهب}}


    [[رده: فرق و مذاهب]]
    [[رده:فرق و مذاهب]]
    [[رده: کلام ]]
    [[رده: مذاهب کلامی ]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۱۷

    بشیریه
    نامبشیریه
    موسسمحمد‌بن‌بشیر کوفی
    عقیدهاز واقفیه بودند (توقف امامان پس از امام موسی‌بن‌جعفر علیه‌السّلام)

    بَشیریه از «غُلاة» شیعه و پیروان محمد‌بن‌بشیر کوفی از موالی بنی‌اسد بودند.

    شرح حال موسس فرقه

    درباره او نوشته‌اند که وی اهل کوفه و نیرنگ‌باز و شعبده‏‌باز بوده و از «واقفیه» به‌شمار می‌رفته است. یعنی کسانی که درباره امامان پس از حضرت موسی‌بن‌جعفر (علیه‌السّلام) قائل به توقف شدند و امامت آنان را نپذیرفتند[۱].

    جایگاه رجالی

    وی از راویان ضعیف شیعه است و مورد لعن امام‌کاظم (علیه‌السّلام) قرار گرفته است، زیرا به ایشان دروغ می‌بست[۲][۳].

    اعتقادات

    در منابع آمده است که محمد‌بن‌بشیر معتقد بود حضرت موسی‌بن‌جعفر (علیه‌السّلام) غایب شده و خود را به اهل‌نور، نورانی و به اهل‌ظلمت، ظلمانی نشان می‌دهد. از دیدگاه وی، آن‌حضرت نمرده و به زندان نیفتاده، بلکه غایب و قائم آل‌محمد است که در وقت غیبت، محمد‌بن‌بشیر را جانشین خود کرده انگشتر خود را به وی داده و آنچه را پیروانش از امر دین و دنیا احتیاج دارند به محمد‌بن‌بشیر آموخته است و بعد از وی، محمد‌بن‌بشیر امام است.

    همچنین معتقد بود که ظاهر انسان آدم و باطنش ازلی است[۴][۵].

    آثار

    برخی از مدخل‌نویسان بدون نام بردن از اسم اثر، فقط درباره او نوشته‌اند که وی دارای کتابی نیز بوده است[۶].

    تذکر لازم

    تذکّر لازم اینکه دو راوی به نام «محمّد‌بن‌بشیر» وجود دارد:

    الف: محمّد‌بن بشیر کوفی، همزمان با موسی بن جعفر (کاظم) (علیه‌السّلام) بوده و شخصی ملعون است و بشیریه پیروان او هستند.

    ب: محمّد‌بن بشیر کوفی که برادر علی‌بن بشیر کوفی است و هر دو ثقه هستند. نجاشی از آنها نام می‌برد و می‌گوید: کتاب نوادر از این شخص ثقه است[۷] و در قم از دنیا رفته است. نکته قابل‌ ذکر این است که رجالیان هیچ نشانه روشنی برای تمییز این دو نفر هم‌نام بیان نکرده‌اند[۸].

    پانویس

    1. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 104 با اصلاح عبارات.
    2. همان.
    3. عبدالله مامقانی، تلخیص مقباس الهدایة، ص ۲۶۸.
    4. محمد جواد مشکور، همان.
    5. علی تبریزی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.
    6. همان.
    7. احمد بن عباس نجاشی، رجال النجاشی، ص ۳۴۴.
    8. علی تبریزی، همان، ج ۶، ص ۳۱۵.