افزودن پیوند

    مجبره: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    '''مجبّره''' یا جبریه یا اهل جبر به فرقه هایی گفته می شود که قائل به فاعل مختار نبوده و افعال را از بندگان نفی می کنند؛ مانند [[جهمیه|جَهمیه]]، [[نجاریه]]، [[کلابیه]]، [[اهل حدیث]] و [[اشاعره]]. <ref>البدء و التاریخ، مطهر مقدسی، ج5، ص146 / بیان الادیان، ابوالقاسم بلخی، ص84 / تبصرة العوام، مرتضی رازی، ص48 / المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص349 / النقض، عبدالجلیل رازی، ص306</ref>
    {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
    ایشان، خود علاقه دارند تا اصحاب مخلوق خوانده شوند.<ref>الافصاح فی الامامة، شیخ مفید، ص227</ref>
    | عنوان = مجبّره
    =در کلام شیخ عبدالجلیل رازی=
    | تصویر =
    شیخ عبدالجلیل رازی در النقض می نویسد: «چند لقب، لایق مجبّره است: مجبّره، قَدَریه، مشبّهه، ناصبی، جَهمیه، کلّابیه، صِفاتیه، مباقلیه، خارجی، گبر و اشعری ». <ref>النقض، عبدالجلیل رازی، ص550 </ref>
    | توضیح تصویر =
    =در کلام احمد بن یحیی بن مرتضی=
    | نام =
    بنا به نوشته احمد بن یحیی بن مرتضی، اندیشه مجبّره از [[معاویه|معاویة بن ابی سفیان]] و ملوک بنی مروان حادث شد و سپس فتنه آن، بزرگ گردید. <ref>المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل، احمد بن یحیی بن مرتضی، ص19</ref>
    | نام رایج =
    =در کلام سید مرتضی رازی=
    | تاریخ شکل گیری =
    سید مرتضی رازی می نویسد: «که از قدیم معروف بوده است که الجبر و التشبیه امویان و العدل و التوحید علویان ».
    | قرن شکل گیری =
    آن چه در کتاب تبصرة العوام موجود است چنین است: «اول کسی که جبر آشکار کرد در اسلام، معاویة بن ابی سفیان بود و اساس جبر، او نهاد و از این جاست که امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرماید: التوحید و العدل نبویان و الجبر و التشبیه امویان ».<ref>تبصرة العوام، مرتضی رازی، ص176</ref>
    | مبدأ شکل گیری =
    | موسس =
    | عقیده =  قائل به فاعل مختار نبوده و افعال را از بندگان نفی می‌کنند.
    }}
    '''مجبّره''' یا جبریه یا اهل جبر به فرقه‌هایی گفته می‌شود که قائل به فاعل مختار نبوده و افعال را از بندگان نفی می‌کنند؛ مانند [[جهمیه|جَهمیه]]، [[نجاریه]]، [[کلابیه]]، [[اهل حدیث]] و [[اشاعره]]<ref>البدء و التاریخ، مطهر مقدسی، ج5، ص146 / بیان الادیان، ابوالقاسم بلخی، ص84 / تبصرة العوام، مرتضی رازی، ص48 / المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص349 / النقض، عبدالجلیل رازی، ص306</ref>.


    و نیز ابن سعد از ایوب نقل می کند: «که با حسن بصری (م:110هـ. ق) چند بار در مسئله قدر صحبت کردم که از کلامش منصرف شود، تا این که او را به سلطان [دولت] ترسانیدم، آن وقت گفت در این موضوع دیگر صحبتی نمی کنم ».<ref>لطبقات الکبری، ابن سعد، ج7، ص167
    ایشان، خود علاقه دارند تا اصحاب مخلوق خوانده شوند<ref>الافصاح فی الامامة، شیخ مفید، ص227</ref>.
    </ref><br>
    =منابع=


    [[رده: فرقه های اسلامی]]
    ==در کلام شیخ عبدالجلیل رازی ==
    <references />
    شیخ عبدالجلیل رازی در النقض می‌نویسد: «چند لقب، لایق مجبّره است: مجبّره، قَدَریه، مشبّهه، ناصبی، جَهمیه، کلّابیه، صِفاتیه، مباقلیه، خارجی، گبر و اشعری»<ref>النقض، عبدالجلیل رازی، ص550 </ref>.
     
    == در کلام احمد بن یحیی بن مرتضی==
    بنا به نوشته احمد بن یحیی بن مرتضی، اندیشه مجبّره از [[معاویه|معاویة بن ابی سفیان]] و ملوک بنی مروان حادث شد و سپس فتنه آن، بزرگ گردید<ref>المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل، احمد بن یحیی بن مرتضی، ص19</ref>.
     
    ==در کلام سید مرتضی رازی==
    سید مرتضی رازی می‌نویسد: «که از قدیم معروف بوده است که الجبر و التشبیه امویان و العدل و التوحید علویان».
    آن چه در کتاب تبصرة العوام موجود است چنین است: «اول کسی که جبر آشکار کرد در اسلام، معاویة بن ابی سفیان بود و اساس جبر، او نهاد و از این جاست که امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرماید: التوحید و العدل نبویان و الجبر و التشبیه امویان»<ref>تبصرة العوام، مرتضی رازی، ص176</ref>.
     
    و نیز ابن سعد از ایوب نقل می‌کند: «که با [[حسن بصری]] (م:110هـ. ق) چند بار در مسئله قدر صحبت کردم که از کلامش منصرف شود، تا این که او را به سلطان [دولت] ترسانیدم، آن وقت گفت در این موضوع دیگر صحبتی نمی‌کنم»<ref>لطبقات الکبری، ابن سعد، ج7، ص167</ref>.
     
    ==پانویس==
    {{پانویس}}
     
    {{فرق و مذاهب}}
     
    [[رده:فرق و مذاهب]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۱

    مجبّره
    عقیدهقائل به فاعل مختار نبوده و افعال را از بندگان نفی می‌کنند.

    مجبّره یا جبریه یا اهل جبر به فرقه‌هایی گفته می‌شود که قائل به فاعل مختار نبوده و افعال را از بندگان نفی می‌کنند؛ مانند جَهمیه، نجاریه، کلابیه، اهل حدیث و اشاعره[۱].

    ایشان، خود علاقه دارند تا اصحاب مخلوق خوانده شوند[۲].

    در کلام شیخ عبدالجلیل رازی

    شیخ عبدالجلیل رازی در النقض می‌نویسد: «چند لقب، لایق مجبّره است: مجبّره، قَدَریه، مشبّهه، ناصبی، جَهمیه، کلّابیه، صِفاتیه، مباقلیه، خارجی، گبر و اشعری»[۳].

    در کلام احمد بن یحیی بن مرتضی

    بنا به نوشته احمد بن یحیی بن مرتضی، اندیشه مجبّره از معاویة بن ابی سفیان و ملوک بنی مروان حادث شد و سپس فتنه آن، بزرگ گردید[۴].

    در کلام سید مرتضی رازی

    سید مرتضی رازی می‌نویسد: «که از قدیم معروف بوده است که الجبر و التشبیه امویان و العدل و التوحید علویان». آن چه در کتاب تبصرة العوام موجود است چنین است: «اول کسی که جبر آشکار کرد در اسلام، معاویة بن ابی سفیان بود و اساس جبر، او نهاد و از این جاست که امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرماید: التوحید و العدل نبویان و الجبر و التشبیه امویان»[۵].

    و نیز ابن سعد از ایوب نقل می‌کند: «که با حسن بصری (م:110هـ. ق) چند بار در مسئله قدر صحبت کردم که از کلامش منصرف شود، تا این که او را به سلطان [دولت] ترسانیدم، آن وقت گفت در این موضوع دیگر صحبتی نمی‌کنم»[۶].

    پانویس

    1. ↑ البدء و التاریخ، مطهر مقدسی، ج5، ص146 / بیان الادیان، ابوالقاسم بلخی، ص84 / تبصرة العوام، مرتضی رازی، ص48 / المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص349 / النقض، عبدالجلیل رازی، ص306
    2. ↑ الافصاح فی الامامة، شیخ مفید، ص227
    3. ↑ النقض، عبدالجلیل رازی، ص550
    4. ↑ المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل، احمد بن یحیی بن مرتضی، ص19
    5. ↑ تبصرة العوام، مرتضی رازی، ص176
    6. ↑ لطبقات الکبری، ابن سعد، ج7، ص167
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=مجبره&oldid=219849»