داوودیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
|||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | |||
| عنوان =داوودیه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =داوودیه | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = 3 ق | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = بغداد | |||
| موسس = ابوسلیمان داوود بن علی بن خلف اصفهانی | |||
| عقیده =1. اکتفا به ظاهر قرآن و پرهیز از تاویل و قیاس. 2. دوری از استحسان و تقلید و قائل شدن به اجماع صحابه پیامبر و اجماع همه امت. | |||
}} | |||
'''داوودیه''' اصحاب ابوسلیمان داوود بن علی بن خلف اصفهانی (201- 270 هجری قمری) ملقب به ظاهری یکی از ائمه فقهی [[اجتهاد]] در [[اسلام]] می‌باشند. | |||
== | == شرح حال == | ||
ابوسلیمان داوود بن‌علی در اصل اهل کاشان ولی متولد [[کوفه]] بود و در [[بغداد]] ساکن شده ریاست فقهی سنت و جماعت به وی خاتمه یافت. وی دارای تصانیف بسیاری بود که [[ابن ندیم|محمد بن اسحاق الندیم]] در کتاب «الفهرست» خود طی دو صفحه به تفصیل از آنها یاد کرده است. | |||
از | همچنین [[ابن‌خلکان]] مینویسد: در هر روز چهار صد نفر در محضر او حاضر می‌شدند. | ||
== | == روش فقهی == | ||
او در روش فقهی خود از «[[تأویل|تأویل]]» و «رأی» و «[[قیاس|قیاس]]» اعراض کرده به ظاهر [[قرآن]] اکتفا نمود و درباره «اجماع»، قائل به اجماع [[صحابه|صحابه پیامبر]] و یا «اجماع» همه علمای امت بود و «استحسان و تقلید» را قبول نداشت. | |||
[[ابن حزم|ابن‌حزم اندلسی]] از مروجین مکتب وی بود. ابوسلیمان کتابی در اصول مذهب به نام «الفقه‌الظاهری» در هشت جلد نگارش کرد<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 192، با ویرایش اندک و جابجایی و اصلاح عبارات.</ref>. | |||
== | == درگذشت == | ||
ابو سلیمان در سال 270 هجری قمری در بغداد از دنیا رفت و در مقبره شونیزیه این شهر دفن شد<ref> ''همان''.</ref><ref>محمد بن اسحاق ابن ندیم، ا''لفهرست''، ج ۱، ص ۲۶۷.</ref><ref> قاضی نورالله شوشتری، ''احقاق الحق''، ج ۱، ص ۱۶۷-۱۷۲.</ref><ref>خیرالدین زرکلی، ''الاعلام''، ج ۳، ص ۸.</ref><ref>ابن اثیر، ''اللّباب فی تهذیب الانساب''، ج ۲، ص ۲۹۷.</ref><ref> مرتضی زبیدی، ''تاج العروس''، ج ۷، ص ۱۷۶.</ref><ref>محمد بن احمد ذهبی، ''سیر اعلام النّبلاء''، ج ۱۳، ص ۹۷-۱۰۸.</ref><ref> جعفر سبحانی، ''طبقات الفقهاء''، ج ۳، ص ۲۴۱.</ref><ref>جمعی از نویسندگان، ''دائرة المعارف الاسلامیة''، ج 9، ص 129- 130.</ref><ref>صبحی المحمصانی، ''فلسفة التشریع فی الاسلام''، ص 50- 51.</ref><ref>ابن خلّکان، ''وفیات الاعیان فی انباء ابناء الزمان''، سال 1310 ق، ج 1، ص 175.</ref><ref>احمد بن علی خطیب بغدادی، ''تاریخ بغداد''، مصر، سال 1349 ق، ج 8، ص 369.</ref>. | |||
== پانویس == | |||
[[رده: مذاهب | {{پانویس}} | ||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۳۶
| داوودیه | |
|---|---|
 | |
| نام | داوودیه |
| موسس | ابوسلیمان داوود بن علی بن خلف اصفهانی |
| عقیده | 1. اکتفا به ظاهر قرآن و پرهیز از تاویل و قیاس. 2. دوری از استحسان و تقلید و قائل شدن به اجماع صحابه پیامبر و اجماع همه امت. |
داوودیه اصحاب ابوسلیمان داوود بن علی بن خلف اصفهانی (201- 270 هجری قمری) ملقب به ظاهری یکی از ائمه فقهی اجتهاد در اسلام می‌باشند.
شرح حال
ابوسلیمان داوود بن‌علی در اصل اهل کاشان ولی متولد کوفه بود و در بغداد ساکن شده ریاست فقهی سنت و جماعت به وی خاتمه یافت. وی دارای تصانیف بسیاری بود که محمد بن اسحاق الندیم در کتاب «الفهرست» خود طی دو صفحه به تفصیل از آنها یاد کرده است. همچنین ابن‌خلکان مینویسد: در هر روز چهار صد نفر در محضر او حاضر می‌شدند.
روش فقهی
او در روش فقهی خود از «تأویل» و «رأی» و «قیاس» اعراض کرده به ظاهر قرآن اکتفا نمود و درباره «اجماع»، قائل به اجماع صحابه پیامبر و یا «اجماع» همه علمای امت بود و «استحسان و تقلید» را قبول نداشت. ابن‌حزم اندلسی از مروجین مکتب وی بود. ابوسلیمان کتابی در اصول مذهب به نام «الفقه‌الظاهری» در هشت جلد نگارش کرد[۱].
درگذشت
ابو سلیمان در سال 270 هجری قمری در بغداد از دنیا رفت و در مقبره شونیزیه این شهر دفن شد[۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳].
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 192، با ویرایش اندک و جابجایی و اصلاح عبارات.
- ↑ همان.
- ↑ محمد بن اسحاق ابن ندیم، الفهرست، ج ۱، ص ۲۶۷.
- ↑ قاضی نورالله شوشتری، احقاق الحق، ج ۱، ص ۱۶۷-۱۷۲.
- ↑ خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج ۳، ص ۸.
- ↑ ابن اثیر، اللّباب فی تهذیب الانساب، ج ۲، ص ۲۹۷.
- ↑ مرتضی زبیدی، تاج العروس، ج ۷، ص ۱۷۶.
- ↑ محمد بن احمد ذهبی، سیر اعلام النّبلاء، ج ۱۳، ص ۹۷-۱۰۸.
- ↑ جعفر سبحانی، طبقات الفقهاء، ج ۳، ص ۲۴۱.
- ↑ جمعی از نویسندگان، دائرة المعارف الاسلامیة، ج 9، ص 129- 130.
- ↑ صبحی المحمصانی، فلسفة التشریع فی الاسلام، ص 50- 51.
- ↑ ابن خلّکان، وفیات الاعیان فی انباء ابناء الزمان، سال 1310 ق، ج 1، ص 175.
- ↑ احمد بن علی خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، مصر، سال 1349 ق، ج 8، ص 369.
