قطعیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''قطعیه''' نام دیگری از [[اثنی عشریه|شیعه اثنی عشریه]] است. این گروه بر شهادت [[امام موسى کاظم|امام موسى بن جعفر]] (ع) قطع و یقین کردند. بر خلاف «[[واقفیه|واقفه]]» که منکر [[شهادت]] آن حضرت شدند و در [[امامت]] وى توقف کردند. از این جهت آنان را «قطعیه» نامیدند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = قطعیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری = نام دیگری از [[اثنی عشریه|شیعه اثنی عشریه]]
| موسس =
| عقیده = 
}}
'''قطعیه''' نام دیگری از [[اثنی عشریه|شیعه اثنی عشریه]] است. این گروه بر خلاف [[واقفیه|«واقفیه]]» که منکر [[شهادت]] امام [[موسی بن جعفر (کاظم)|موسی بن جعفر]] (علیه‌السّلام)  شدند و در امامت حضرت توقف کردند، بر شهادت امام (علیه‌السّلام) قطع و یقین کردند و از این جهت آنان را «قطعیه» نامیدند.


==تاریخچه==
==تاریخچه==
همان طور که بیان شد، قطعیه همان شیعه اثنی عشریه بودند. این ادعا را برخی از متکلمین در آثار خویش بیان کرده اند. <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص 83</ref> <ref>اسفرایینی شاهفور، التبصیر فی الدین، ص 39</ref> <ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص 150</ref> <ref>مسعودی علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ص 150</ref> طایفه یاد شده به امامت [[امام رضا|على بن موسى الرضا]] (علیه السلام) و پس از وى به امامت [[ائمه]] دیگر قایل گشتند، یعنى امامت را از [[امام جعفر صادق (ع)]] به پسرش موسى الکاظم (ع) و بعد از او به پسرش امام رضا (ع) و پس از وى به امام‏ محمد تقى (ع) و بعد از آن به پسرش [[امام هادی)|امام على النقى]] (ع) و سپس به حضرت [[امام حسن عسکری)|امام حسن عسکرى]] (ع) و بعد از آن به حضرت [[صاحب الأمر|صاحب الامر]] عج الله تعالی فرجه الشریف رسانیدند و گفتند که هر یک از ایشان، منصوص امام پیشین است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 361 با ویرایش اندک و اصلاح عبارات</ref> <ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، با اهتمام سید صادق بحر العلوم، نجف، ص 80.</ref> <ref>اشعری قمی سعد بن عبدالله، المقالات و الفرق، تحقیق الدکتر محمد جواد مشکور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 236.</ref>
همان‌طور که بیان شد، قطعیه همان شیعه اثنی عشریه بودند. این ادعا را برخی از متکلمین در آثار خویش بیان کرده‌اند<ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص 83</ref> <ref>اسفرایینی شاهفور، التبصیر فی الدین، ص 39</ref> <ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص 150</ref> <ref>مسعودی علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ص 150</ref>.
طایفه یاد شده به امامت [[علی بن موسی (رضا)|علی بن موسی الرضا]] (علیه‌السّلام) و پس از وی به امامت امامان دیگر قائل گشتند، یعنی امامت را از [[جعفر بن محمد (صادق)|جعفر بن محمد (صادق‌) (علیه‌السّلام)]] به پسرش [[موسی بن جعفر (کاظم)|موسی الکاظم (علیه‌السّلام)]] و بعد از او به پسرش [[علی بن موسی (رضا)|امام رضا (علیه‌السّلام)]] و پس از وی به [[محمد بن علی (جواد)|امام‏ محمد تقی (علیه‌السّلام)]] و بعد از آن به پسرش [[علی بن محمد (هادی)|امام علی النقی]] (علیه‌السّلام) و سپس به حضرت [[حسن بن علی (عسکری)|امام حسن عسکری]] (علیه‌السّلام) و سر انجام به حضرت [[حجت بن الحسن (مهدی)|صاحب الامر]] (عجل‌الله تعالی فرجه‌الشّریف) رسانیدند و گفتند که هر یک از ایشان منصوص امام پیشین است<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 361 با ویرایش اندک و اصلاح عبارات</ref> <ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، با اهتمام سید صادق بحر العلوم، نجف، ص 80.</ref> <ref>اشعری قمی سعد بن عبدالله، المقالات و الفرق، تحقیق الدکتر محمد جواد مشکور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 236.</ref>.


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}


[[رده: کلام ]]
{{فرق و مذاهب}}
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۴

قطعیه
مبدأ شکل گیرینام دیگری از شیعه اثنی عشریه

قطعیه نام دیگری از شیعه اثنی عشریه است. این گروه بر خلاف «واقفیه» که منکر شهادت امام موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) شدند و در امامت حضرت توقف کردند، بر شهادت امام (علیه‌السّلام) قطع و یقین کردند و از این جهت آنان را «قطعیه» نامیدند.

تاریخچه

همان‌طور که بیان شد، قطعیه همان شیعه اثنی عشریه بودند. این ادعا را برخی از متکلمین در آثار خویش بیان کرده‌اند[۱] [۲] [۳] [۴]. طایفه یاد شده به امامت علی بن موسی الرضا (علیه‌السّلام) و پس از وی به امامت امامان دیگر قائل گشتند، یعنی امامت را از جعفر بن محمد (صادق‌) (علیه‌السّلام) به پسرش موسی الکاظم (علیه‌السّلام) و بعد از او به پسرش امام رضا (علیه‌السّلام) و پس از وی به امام‏ محمد تقی (علیه‌السّلام) و بعد از آن به پسرش امام علی النقی (علیه‌السّلام) و سپس به حضرت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) و سر انجام به حضرت صاحب الامر (عجل‌الله تعالی فرجه‌الشّریف) رسانیدند و گفتند که هر یک از ایشان منصوص امام پیشین است[۵] [۶] [۷].

پانویس

  1. بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص 83
  2. اسفرایینی شاهفور، التبصیر فی الدین، ص 39
  3. شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص 150
  4. مسعودی علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ص 150
  5. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 361 با ویرایش اندک و اصلاح عبارات
  6. نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، با اهتمام سید صادق بحر العلوم، نجف، ص 80.
  7. اشعری قمی سعد بن عبدالله، المقالات و الفرق، تحقیق الدکتر محمد جواد مشکور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 236.