حبیبیه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
"لا یزال العبد یتقرب الی بالنوافل حتی احبه فاذا احببته کنت له سمعا و بصرا و لسانا و یدا، فبی یسمع و بی یبصر و بی ینطق و بی یبطش و سقط عنه العباده و الارکان." | "لا یزال العبد یتقرب الی بالنوافل حتی احبه فاذا احببته کنت له سمعا و بصرا و لسانا و یدا، فبی یسمع و بی یبصر و بی ینطق و بی یبطش و سقط عنه العباده و الارکان." | ||
یعنی [[خدا|خداوند]] میفرماید: همیشه بنده من بهوسیله نمازهای نافله بهمن نزدیک میشود تا این که او را دوست بدارم، پس هرگاه به او علاقمند شدم، گوش و چشم و زبان و دست او میشوم در آنچه که میشنود و میبیند و سخن میگوید و کاری انجام میدهد. یعنی اینکه گوش او میشوم تا بهوسیله من بشنود، چشم او میشوم تا بهوسیله من ببیند، و زبان او میشوم تا بهوسیله من سخن بگوید، و دست او میشوم تا بهوسیله من کارهایش را انجام دهد و در این هنگام، بار تکلیف از روی دوش او برداشته میشود<ref> | یعنی [[خدا|خداوند]] میفرماید: همیشه بنده من بهوسیله نمازهای نافله بهمن نزدیک میشود تا این که او را دوست بدارم، پس هرگاه به او علاقمند شدم، گوش و چشم و زبان و دست او میشوم در آنچه که میشنود و میبیند و سخن میگوید و کاری انجام میدهد. یعنی اینکه گوش او میشوم تا بهوسیله من بشنود، چشم او میشوم تا بهوسیله من ببیند، و زبان او میشوم تا بهوسیله من سخن بگوید، و دست او میشوم تا بهوسیله من کارهایش را انجام دهد و در این هنگام، بار تکلیف از روی دوش او برداشته میشود<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 150، با ویرایش گسترده و اصلاح و مناسب سازی عبارات.</ref>. | ||
== علت نامگذاری == | == علت نامگذاری == | ||
[[خوارزمی]] مینویسد: ایشان را از آن جهت «حبیبیه» | [[خوارزمی]] مینویسد: ایشان را از آن جهت «حبیبیه» نامیدند، زیرا که خداوند را بهدلیل طمع [[بهشت]] یا ترس از [[جهنم|دوزخ]] [[عبادت]] نمیکنند، بلکه خداوند را از روی عشق و دوستی میپرستند<ref>''همان''.</ref><ref>''هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب''، با تصحیح دکتر محمد جواد مشکور، تهران، سال 1341 ش، ص 27 و 28.</ref><ref>ابو عبدالله محمد بن احمد خوارزمی، ''مفاتیح العلوم''، لندن، ص 20.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۴۱
حبیبیه | |
---|---|
![]() | |
نام | حبیبیه |
عقیده | هر کسی که جامی از شراب محبت حق بنوشد، عبادت از او ساقط خواهد شد. |
حبیبیه، فرقهای است با مشی صوفیگری.
تاریخچه
در کتاب «هفتادوسهملت»، فرقه فوق با نام حبیبیه آمده است. در این کتاب اعتقادات حبیبیه بیان میشود که: من شرب کأس المحبة، سقط عنه العبادة. یعنی هر کسی که جامی از شراب محبت حق بنوشد، عبادت از او ساقط خواهد شد. زیرا که دل و جانش بهدوستی و عشق عالم علوی در جوش و خروش آید و بهنوافل و عبادات بدان حضرت تقرب یابد و چون با سعادت قرین شود، خداوند وی را بهدوستی قبول خواهد کرد و صفاتش به نیکی تغییر خواهد کرد و قوایش مبدل خواهد شد.
استناد حبیبیه به حدیث قدسی در اثبات مدعایشان
چنانکه حدیث قدسی بر این ادعا گواه است:
"لا یزال العبد یتقرب الی بالنوافل حتی احبه فاذا احببته کنت له سمعا و بصرا و لسانا و یدا، فبی یسمع و بی یبصر و بی ینطق و بی یبطش و سقط عنه العباده و الارکان."
یعنی خداوند میفرماید: همیشه بنده من بهوسیله نمازهای نافله بهمن نزدیک میشود تا این که او را دوست بدارم، پس هرگاه به او علاقمند شدم، گوش و چشم و زبان و دست او میشوم در آنچه که میشنود و میبیند و سخن میگوید و کاری انجام میدهد. یعنی اینکه گوش او میشوم تا بهوسیله من بشنود، چشم او میشوم تا بهوسیله من ببیند، و زبان او میشوم تا بهوسیله من سخن بگوید، و دست او میشوم تا بهوسیله من کارهایش را انجام دهد و در این هنگام، بار تکلیف از روی دوش او برداشته میشود[۱].
علت نامگذاری
خوارزمی مینویسد: ایشان را از آن جهت «حبیبیه» نامیدند، زیرا که خداوند را بهدلیل طمع بهشت یا ترس از دوزخ عبادت نمیکنند، بلکه خداوند را از روی عشق و دوستی میپرستند[۲][۳][۴].
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 150، با ویرایش گسترده و اصلاح و مناسب سازی عبارات.
- ↑ همان.
- ↑ هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، با تصحیح دکتر محمد جواد مشکور، تهران، سال 1341 ش، ص 27 و 28.
- ↑ ابو عبدالله محمد بن احمد خوارزمی، مفاتیح العلوم، لندن، ص 20.