یونسیه (پیروان ابومحمد یونس بن عبدالرحمن): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | |||
| عنوان = یونسیه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام = | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = از «[[قطعيه|قطعیه]]» | |||
| موسس = ابومحمد یونس بن عبدالرحمن مولی علی بن یقطین بن موسی مولی بنیاسد | |||
| عقیده = | |||
}} | |||
'''یونسیه''' پیروان ابومحمد یونس بن عبدالرحمن مولی علی بن یقطین بن موسی مولی بنیاسد بودند و از «[[قطعيه|قطعیه]]» به شمار میرفتند. | '''یونسیه''' پیروان ابومحمد یونس بن عبدالرحمن مولی علی بن یقطین بن موسی مولی بنیاسد بودند و از «[[قطعيه|قطعیه]]» به شمار میرفتند. | ||
== شرح حال موسس == | ==شرح حال موسس== | ||
ابومحمدیونس بن عبدالرحمن، از یاران ا[[جعفر بن محمد (صادق)|مام صادق ( | ابومحمدیونس بن عبدالرحمن، از یاران ا[[جعفر بن محمد (صادق)|مام صادق (علیهالسّلام)]] و [[موسی بن جعفر (کاظم)|امام موسی کاظم (علیهالسّلام)]] بود و درباره [[تشبیه خدا]] و عرش او عقاید افراطی داشت. در منابع رجالی نام او را جزء بزرگان شیعه امامیه آوردهاند و همچنین نزد امامان قدر و منزلتی داشته است. او در زمان [[هشام بن عبدالملک]] زاده شده و در بین [[صفا و مروه]] دیداری با [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیهالسّلام)]] داشته است، هر چند از آن حضرت روایتی نقل نکرده ولی از [[موسی بن جعفر (کاظم)|امام کاظم (علیهالسّلام)]] و [[علی بن موسی (رضا)|امام رضا (علیهالسّلام)]] حدیث نقل کرده است. ابومحمد یونس بن عبدالرحمن دارای تصانیفی بوده است. [[کشّى|کشّی]] بیست حدیث در مدح و ده حدیث در ذمّ او نقل کرده است. منابع مربوط به اهلسنت و جماعت، او را از [[مشبهه|مشبّهه]] دانستهاند و گفتهاند که وی درباره تشبیه خداوند و عرش او افراط میکرد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 478</ref><ref>غدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 43- 139.</ref><ref>مامقانی عبدالله، تنقيح المقال فى علم احوال الرجال، 3 جلدی، نجف اشرف، ج 3، ص 338.</ref><ref>کشّی محمدبن عمربن عبدالعزیز، اختيار معرفة الرجال معروف به به رجال کشّی، تحقيق حسن مصطفوى، مشهد، نشر دانشگاه، ص 317.</ref><ref>اشعری قمی سعدبن عبدالله ابی خلف، تحقيق محمد جواد مشكور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 62- 193.</ref><ref>حسینی تفرشی میر مصطفی، نقد الرجال، (رجال تفرشی) تهران، سال 1318 شمسی، ص 381.</ref><ref>سنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، با اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 شمسی، ص 173. | ||
</ref>. | </ref>. | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۷
یونسیه | |
---|---|
موسس | ابومحمد یونس بن عبدالرحمن مولی علی بن یقطین بن موسی مولی بنیاسد |
یونسیه پیروان ابومحمد یونس بن عبدالرحمن مولی علی بن یقطین بن موسی مولی بنیاسد بودند و از «قطعیه» به شمار میرفتند.
شرح حال موسس
ابومحمدیونس بن عبدالرحمن، از یاران امام صادق (علیهالسّلام) و امام موسی کاظم (علیهالسّلام) بود و درباره تشبیه خدا و عرش او عقاید افراطی داشت. در منابع رجالی نام او را جزء بزرگان شیعه امامیه آوردهاند و همچنین نزد امامان قدر و منزلتی داشته است. او در زمان هشام بن عبدالملک زاده شده و در بین صفا و مروه دیداری با امام صادق (علیهالسّلام) داشته است، هر چند از آن حضرت روایتی نقل نکرده ولی از امام کاظم (علیهالسّلام) و امام رضا (علیهالسّلام) حدیث نقل کرده است. ابومحمد یونس بن عبدالرحمن دارای تصانیفی بوده است. کشّی بیست حدیث در مدح و ده حدیث در ذمّ او نقل کرده است. منابع مربوط به اهلسنت و جماعت، او را از مشبّهه دانستهاند و گفتهاند که وی درباره تشبیه خداوند و عرش او افراط میکرد[۱][۲][۳][۴][۵][۶][۷].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 478
- ↑ غدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 43- 139.
- ↑ مامقانی عبدالله، تنقيح المقال فى علم احوال الرجال، 3 جلدی، نجف اشرف، ج 3، ص 338.
- ↑ کشّی محمدبن عمربن عبدالعزیز، اختيار معرفة الرجال معروف به به رجال کشّی، تحقيق حسن مصطفوى، مشهد، نشر دانشگاه، ص 317.
- ↑ اشعری قمی سعدبن عبدالله ابی خلف، تحقيق محمد جواد مشكور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 62- 193.
- ↑ حسینی تفرشی میر مصطفی، نقد الرجال، (رجال تفرشی) تهران، سال 1318 شمسی، ص 381.
- ↑ سنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، با اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 شمسی، ص 173.