داوودیه

داوودیه
داوودیه
نام	داوودیه
تاریخ شکل گیری	3 ق، ۳ ش‌، ۶۲۴ م
مبدأ شکل گیری	بغداد
موسس	ابوسلیمان داوود بن علی بن خلف اصفهانی
عقیده	1. اکتفا به ظاهر قرآن و پرهیز از تاویل و قیاس. 2. دوری از استحسان و تقلید و قائل شدن به اجماع صحابه پیامبر و اجماع همه امت.
	v; t; e;

داوودیه‏ اصحاب ابوسلیمان داوود بن علی بن خلف اصفهانی (201- 270 هجری قمری) ملقب به ظاهری یکی از ائمه فقهی اجتهاد در اسلام می‌باشند.

شرح حال

ابوسلیمان داوود بن‌علی در اصل اهل کاشان ولی متولد کوفه بود و در بغداد ساکن شده ریاست فقهی سنت و جماعت به وی خاتمه یافت. وی دارای تصانیف بسیاری بود که محمد بن اسحاق الندیم در کتاب «الفهرست (کتاب)» خود طی دو صفحه به تفصیل از آنها یاد کرده است. همچنین ابن‌خلکان می‏‌نویسد: در هر روز چهار صد نفر در محضر او حاضر می‌شدند.

روش فقهی

او در روش فقهی خود از «تأویل» و «رأی» و «قیاس» اعراض کرده به ظاهر قرآن اکتفا نمود و درباره «اجماع»، قائل به اجماع صحابه‌پیامبر و یا «اجماع» همه علمای امت بود و «استحسان و تقلید» را قبول نداشت. ابن‌حزم اندلسی از مروجین مکتب وی بود. ابوسلیمان کتابی در اصول مذهب به نام «الفقه‌الظاهری» در هشت جلد نگارش کرد.^[۱]

وفات

ابو سلیمان در سال 270 هجری قمری در بغداد از دنیا رفت و در مقبره شونیزیه این شهر دفن شد.^[۲] ^[۳] ^[۴] ^[۵]^[۶] ^[۷] ^[۸] ^[۹] ^[۱۰] ^[۱۱]^[۱۲]^[۱۳]

پانویس

↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 192 با ویرایش اندک و جابجایی و اصلاح عبارات.
↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 192 با ویرایش اندک و جا بجایی و اصلاح عبارات.
↑ ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ج۱، ص۲۶۷.
↑ شوشتری، قاضی نورالله، احقاق الحق، ج۱، ص۱۶۷-۱۷۲.
↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۸.
↑ ابن اثیر، علی بن محمد، اللّباب، ج۲، ص۲۹۷.
↑ زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۷، ص۱۷۶.
↑ ذهبی محمد بن احمد، سیر اعلام النّبلاء، ج۱۳، ص۹۷-۱۰۸.
↑ سبحانی، جعفر، طبقات الفقهاء، ج۳، ص۲۴۱.
↑ دائرة المعارف الاسلامیه، ج 9، ص 129- 130.
↑ صبحی المحمصانی، فلسفه التشریع فی الاسلام، ص 50- 51.
↑ ابن خلکان، وفیات الاعیان فی انباء ابناء الزمان، دو جلدی، سال 1310 قمری، ج 1، ص 175
↑ الخطیب البغدادی ابوبکر احمد بن علی، تاریخ بغداد، چاپ مصر، سال 1349 هجری قمری، ج 8، ص 369

[1] مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 192 با ویرایش اندک و جابجایی و اصلاح عبارات.

[2] مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 192 با ویرایش اندک و جا بجایی و اصلاح عبارات.

[3] ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ج۱، ص۲۶۷.

[4] شوشتری، قاضی نورالله، احقاق الحق، ج۱، ص۱۶۷-۱۷۲.

[5] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۸.

[6] ابن اثیر، علی بن محمد، اللّباب، ج۲، ص۲۹۷.

[7] زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۷، ص۱۷۶.

[8] ذهبی محمد بن احمد، سیر اعلام النّبلاء، ج۱۳، ص۹۷-۱۰۸.

[9] سبحانی، جعفر، طبقات الفقهاء، ج۳، ص۲۴۱.

[10] دائرة المعارف الاسلامیه، ج 9، ص 129- 130.

[11] صبحی المحمصانی، فلسفه التشریع فی الاسلام، ص 50- 51.

[12] ابن خلکان، وفیات الاعیان فی انباء ابناء الزمان، دو جلدی، سال 1310 قمری، ج 1، ص 175

[13] الخطیب البغدادی ابوبکر احمد بن علی، تاریخ بغداد، چاپ مصر، سال 1349 هجری قمری، ج 8، ص 369

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]