خوفیه
خوفیه | |
---|---|
نام | خوفیه |
احمد بن علی مقریزی این فرقه را یکی از شاخههای دوازده گانه مجبره برمیشمارد[۱]. ولی چیز دیگری درباره آنها نمیگوید. در حالیکه ابنجوزی درباره ایشان میگوید: «خوفیه از جبریه میباشد و ایشان میگویند هر کسی خدا را دوست بدارد دوست او میشود پس نباید از او بترسد، زیرا که دوست از دوست خود نمیترسد»[۲].
شبیه به آن چه از ابن جوزی نقل شد در کتاب هفتاد و سه ملت نیز آمده،[۳] با این تفاوت که این کتاب مجبّره بودن ایشان را مورد اشاره قرار نداده است.
ابن جوزی در کتاب تلبیس ابلیس، جبریه را به دوازده گروه تقسیم میکند که عبارتند از: مضطربه، افعالیه، مفروغیه، نجاریه، مُتَأَنِّیه، کسبیه، سابقیه، حبّیه، خوفیه، فکریه، خسّیه و معیه[۴].
سپس ایشان در این کتاب به معرفی این فرقهها میپردازد. ابن جوزی درباره فرقه خوفیه مینویسد: «ایشان میگویند هرکس خدا را دوست بدارد، نباید از او بترسد چرا که حبیب از حبیب نمی ترسد»[۵].