عمرویه (معتزله): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    '''عمرویه''' از پیروان ابو عثمان عمرو بن عبید بن باب بودند. وی از سران [[معتزله]] و داماد [[واصل بن عطا]] بود.
    {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
    | عنوان = عمرویه
    | تصویر =
    | توضیح تصویر =
    | نام =
    | نام رایج =
    | تاریخ شکل گیری =
    | قرن شکل گیری =
    | مبدأ شکل گیری =
    | موسس = ابو‌عثمان عمرو بن عبید بن باب
    | عقیده = هر دو گروه مخالف در جنگ جمل، از فاسقان هستند و شهادت‌شان مردود است.
    }}
    '''عمرویه''' از پیروان ابو‌عثمان عمرو بن عبید بن باب بودند. وی از سران [[معتزله]] و داماد [[واصل بن عطا|واصل‌بن‌عطا]] بود.


    ==تاریخچه==
    ==تاریخچه==
    ابوعثمان عمرو بن عبید از موالی بنی تمیم و از اسیرانی بود که اصالتش به کابل باز می‌گردد. جدّ او از اسرای کابل بوده و پدرش در زمان حاکمیت [[حجاج بن یوسف|حجاج]] از نگهبانان بود. وی به علم و زهد مشهور و در مسلک و مذهب، هم‌پا و همفکر واصل بن عطا بود و در زمان ترک مجلس درس [[حسن بصری]]، وی نیز همراه عطا شد. اضافه بر این، عمرو بن عبید از دوستان خاص منصور خلیفه عباسی محسوب می‌شد. با این حال هنگامی که خلیفه قصد می‌کرد تا به او جایزه بدهد از گرفتنش امتناع می‌کرد.
    ابوعثمان عمرو بن عبید از موالی بنی‌تمیم و از اسیرانی بود که اصالتش به‌کابل برمی‌گردد. جدّ او از اسرای کابل بوده و پدرش در زمان حاکمیت [[حجاج بن یوسف|حجاج]] از نگهبانان بود. وی به‌علم و زهد مشهور و در مسلک و مذهب، همفکر واصل بن عطا بود و در زمان ترک مجلس درس [[حسن بصری]]، وی نیز همراه عطا شد. علاوه، عمرو بن عبید از دوستان خاص منصور خلیفه عباسی محسوب می‌شد، هرچند هر زمانی که خلیفه قصد می‌کرد تا به‌او جایزه بدهد، از گرفتنش امتناع می‌کرد.
    <ref>https://fa.wikifeqh.ir/%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%B9%D8%AB%D9%85%D8%A7%D9%86_%D8%B9%D9%85%D8%B1%D9%88_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D8%A8%DB%8C%D8%AF_%D8%AA%D9%85%DB%8C%D9%85%DB%8C
    </ref>


    ==عقاید==
    ==عقاید==
    عمرو درباره عقایدی چون قضا و قدر، منزله بین المنزلتین،(مرتبه فسق در میان کفر و ایمان) و نیز رد شهادت دو مرد که یکی از آن‌ها از اصحاب جمل و دیگری از یاران امام علی علیه السلام باشد، با واصل هم فکر و هم عقیده بود و البته سخنی هم اضافه کرد مبنی بر این‌که هر دو گروه مخالف در جنگ جمل از فاسقان هستند و شهادت هر دو نفر مردود است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 338 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>بغدای عبدالقاهر،  الفرق بین الفرق ، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 72- 73.</ref> <ref>یمانی یحیی بن مرتضی،  المنیة و الأمل فى شرح الملل و النحل، تحقیق محمد جواد مشکور، بیروت، ص 144.</ref>ا<ref>بن خیاط، الانتصار فى الرد على ابن الراوندى،  با مقدمه و تعلیقات دکتر هنریک ساموئل نیبرگ سوئدى، مصر، سال 1925 میلادی،  ص 206.</ref> <ref>مسعودی علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج ۳، ص۳۰۵.</ref> <ref>زرکلی، خیرالدین، الأعلام، ج۵، ص۸۱.  
    عمرو درباره عقایدی چون قضا و قدر، منزلة بین‌المنزلتین (مرتبه فسق در میان کفر و ایمان) و نیز رد شهادت دو مرد که یکی از آنها از اصحاب جمل و دیگری از یاران امام علی (علیه‌السّلام) باشد، با واصل همفکر و هم‌عقیده بود و البته سخنی هم اضافه کرد مبنی بر اینکه هر دو گروه مخالف در جنگ جمل از فاسقان هستند و شهادت‌شان مردود است<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 338 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref><ref> عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''الفرق بین الفرق''، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثرى، چاپ قاهره، سال 1948 م، ص 72- 73.</ref><ref>یحیی بن مرتضی یمانی، ''المنیة و الأمل فى شرح الملل و النحل''، تحقیق محمد جواد مشکور، بیروت، ص 144.</ref><ref>ابن خیاط، ا''لانتصار فى الرد على ابن الراوندى''، با مقدمه و تعلیقات دکتر هنریک ساموئل نیبرگ سوئدى، چاپ مصر، سال 1925 م، ص 206.</ref><ref>علی بن الحسین مسعودی، ''مروج الذهب و معادن الجوهر''، ج ۳، ص ۳۰۵.</ref><ref>خیرالدین زرکلی، ''الأعلام''، ج ۵، ص ۸۱.</ref><ref> ابن کثیر، ''البدایة و النهایة''، بیروت، انتشارات احیاء التراث، ج ۱۰، ص۸۴.</ref><ref>ابن خلکان، ''وفیات الاعیان''، ج ۳، ص ۴۶۰.</ref>.
    </ref> <ref>ابن کثیر اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة،  بیروت، نشر احیاء التراث، ج۱۰، ص۸۴.</ref> <ref>ابن خلکان احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج ۳، ص۴۶۰.</ref>  


    ==تفاوت دیدگاه عمرو با واصل==
    == تفاوت دیدگاه عمرو با واصل ==
    عبدالقاهر بغدادی نقل می‌کند که از نگاه عمرو دو گروهی که در جنگ جمل روبروی هم قرار گرفتند فاسق بودند در حالی که واصل فقط یکی از آن دو گروه که نامش را معلوم نمی‌کرد فاسق مى‌دانست. <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق ، ص137</ref> البته در برابر قول بغدادی به بیان حسن بن موسی نوبختی اشاره می‌کنیم که آورده است: عمرو بن عبید در جریان جنگ جمل، حق را به علی (علیه السلام) می‌داد. <ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، ص12</ref>
    عبدالقاهر بغدادی نقل می‌کند که از نگاه عمرو، دو گروهی که در [[جنگ جمل]] روبروی هم قرار گرفتند فاسق بودند، در حالی‌که واصل فقط یکی از آن دو گروه که نامش را معلوم نمی‌کرد فاسق می‌دانست.<ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''همان''، ص137</ref>البته در برابر قول بغدادی به‌بیان حسن‌بن‌موسی نوبختی اشاره می‌کنیم که آورده است: عمرو بن عبید در جریان جنگ جمل، حق را به علی (علیه‌السّلام) می‌داد.<ref>حسن بن موسی نوبختی، ''فرق الشیعة''، ص 12</ref>.


    ==نظر عمرو درباره امامت==
    ==نظر عمرو درباره امامت==
    مسعودی می‌نویسد که عمرو بن عبید همانند هشام بن حکم معتقد بود امامت از طرف خدا و رسولش نسبت به امام علی علیه السلام و فرزندانش منصوص شده است. <ref>مسعودی علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج5، ص 22</ref>
    مسعودی می‌نویسد که عمرو بن عبید همانند هشام بن حکم معتقد بود امامت از طرف خدا و رسولش بر امام علی علیه‌السلام و فرزندانش منصوص شده است.<ref>علی بن حسین مسعودی، ''مروج الذهب و معادن الجوهر''، ج 5، ص 22</ref>.


    ==مرگ==
    ==مرگ==
    عمرو بن عبید سرانجام در تاریخ سال سال ۱۴۴ هجری قمری در سن ۶۴ سالگی درگذشت.
    عمرو بن عبید سرانجام در تاریخ سال سال ۱۴۴ قمری، در سن ۶۴ سالگی درگذشت.


    ==پانویس==  
    ==پانویس==
    {{پانویس}}


    [[رده: فرق و مذاهب]]  
    {{فرق و مذاهب}}
    <references />
     
    [[رده:فرق و مذاهب]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۸ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۴۷

    عمرویه
    موسسابو‌عثمان عمرو بن عبید بن باب
    عقیدههر دو گروه مخالف در جنگ جمل، از فاسقان هستند و شهادت‌شان مردود است.

    عمرویه از پیروان ابو‌عثمان عمرو بن عبید بن باب بودند. وی از سران معتزله و داماد واصل‌بن‌عطا بود.

    تاریخچه

    ابوعثمان عمرو بن عبید از موالی بنی‌تمیم و از اسیرانی بود که اصالتش به‌کابل برمی‌گردد. جدّ او از اسرای کابل بوده و پدرش در زمان حاکمیت حجاج از نگهبانان بود. وی به‌علم و زهد مشهور و در مسلک و مذهب، همفکر واصل بن عطا بود و در زمان ترک مجلس درس حسن بصری، وی نیز همراه عطا شد. علاوه، عمرو بن عبید از دوستان خاص منصور خلیفه عباسی محسوب می‌شد، هرچند هر زمانی که خلیفه قصد می‌کرد تا به‌او جایزه بدهد، از گرفتنش امتناع می‌کرد.

    عقاید

    عمرو درباره عقایدی چون قضا و قدر، منزلة بین‌المنزلتین (مرتبه فسق در میان کفر و ایمان) و نیز رد شهادت دو مرد که یکی از آنها از اصحاب جمل و دیگری از یاران امام علی (علیه‌السّلام) باشد، با واصل همفکر و هم‌عقیده بود و البته سخنی هم اضافه کرد مبنی بر اینکه هر دو گروه مخالف در جنگ جمل از فاسقان هستند و شهادت‌شان مردود است[۱][۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸].

    تفاوت دیدگاه عمرو با واصل

    عبدالقاهر بغدادی نقل می‌کند که از نگاه عمرو، دو گروهی که در جنگ جمل روبروی هم قرار گرفتند فاسق بودند، در حالی‌که واصل فقط یکی از آن دو گروه که نامش را معلوم نمی‌کرد فاسق می‌دانست.[۹]. البته در برابر قول بغدادی به‌بیان حسن‌بن‌موسی نوبختی اشاره می‌کنیم که آورده است: عمرو بن عبید در جریان جنگ جمل، حق را به علی (علیه‌السّلام) می‌داد.[۱۰].

    نظر عمرو درباره امامت

    مسعودی می‌نویسد که عمرو بن عبید همانند هشام بن حکم معتقد بود امامت از طرف خدا و رسولش بر امام علی علیه‌السلام و فرزندانش منصوص شده است.[۱۱].

    مرگ

    عمرو بن عبید سرانجام در تاریخ سال سال ۱۴۴ قمری، در سن ۶۴ سالگی درگذشت.

    پانویس

    1. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 338 با ویرایش و اصلاح جملات.
    2. عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثرى، چاپ قاهره، سال 1948 م، ص 72- 73.
    3. یحیی بن مرتضی یمانی، المنیة و الأمل فى شرح الملل و النحل، تحقیق محمد جواد مشکور، بیروت، ص 144.
    4. ابن خیاط، الانتصار فى الرد على ابن الراوندى، با مقدمه و تعلیقات دکتر هنریک ساموئل نیبرگ سوئدى، چاپ مصر، سال 1925 م، ص 206.
    5. علی بن الحسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج ۳، ص ۳۰۵.
    6. خیرالدین زرکلی، الأعلام، ج ۵، ص ۸۱.
    7. ابن کثیر، البدایة و النهایة، بیروت، انتشارات احیاء التراث، ج ۱۰، ص۸۴.
    8. ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج ۳، ص ۴۶۰.
    9. عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، همان، ص137
    10. حسن بن موسی نوبختی، فرق الشیعة، ص 12
    11. علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج 5، ص 22