جعفریه (پیروان جعفر بن علی تقی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''جعفریه''' پیروان جعفر‌بن‌علی‌تقی فرزند [[ | {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | ||
| عنوان = جعفریه (پیروان جعفر بن علی تقی) | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام = جعفریه | |||
| نام رایج = جعفریه (پیروان جعفر بن علی تقی) | |||
| تاریخ شکل گیری = 3 ق | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری =سامراء | |||
| موسس = جعفر بن علی تقی | |||
| عقیده = منحرف کردن مسیر امامت. | |||
}} | |||
'''جعفریه''' پیروان جعفر‌بن‌علی‌تقی فرزند [[علی بن محمد (هادی)|امام هادی (علیه‌السّلام)]] (ملقب به [[جعفر کذاب]]) بودند. | |||
== شرح حال == | == شرح حال == | ||
جعفر برادر حضرت [[ | جعفر برادر حضرت [[حسن بن علی (عسکری)|امام حسن عسکری (علیه‌السّلام)]] بود که «[[مذهب شیعه|شیعه امامیه]]» او را «[[جعفر‌کذاب|جعفر کذاب]]» می‌خواندند، زیرا وی پس از برادرش امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) ادعای [[امامت]] کرد و منکر داشتن فرزند برای آن حضرت بود. | ||
کنیه وی «ابوعبدالله» و لقبش کرین بود، زیرا صد‌و‌بیست فرزند از وی به‌جا مانده و پسران او را نسبت به جدشان [[علی بن موسی (رضا)|حضرت علی‌بن‌موسی الرضا]] (علیه‌السّلام)، رضویون خوانند. جعفر کذاب در سال 271 هجری قمری در حالیکه 45 سال از عمرش گذشته بود، از دنیا رفت و در خانه پدرش در [[سامراء]] مدفون شد. «جعفر کذاب» مردی دنیا‌دوست و عشرتطلب و طالب مقام بود و برای آنکه به مقام امامت شناخته شود، به اقسام وسایل، تشبث میجست<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 139</ref>. | |||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
جعفر پس از شهادت پدرش ادعای امامت کرده و می‌گفت: | جعفر پس از [[شهید|شهادت]] پدرش ادعای امامت کرده و می‌گفت: «من امام مردم هستم نه برادرم و به‌همین منظور نزد [[خلیفه]] وقت رفت و گفت: «بیست هزار اشرفی برای تو می‌فرستم و از شما خواهش می‌کنم که فرمان دهی تا بر مسند امامت بنشینم و این مقام از برادرم سلب گردد<ref>قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، ج. ۲، ص. ۲۶۱ و باب سیزدهم در فصل پنجم.</ref>.» ولی حضرت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) اجازه هیچ‌گونه خودنمایی را به او نداد تا اینکه پس از شهادت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) و آغاز [[غیبت صغری|غیبت صغرا]]، او بار دیگر فرصت یافت تا ادعای امامت کند و با [[دروغ]] جمعی را به گمراهی بکشاند و از این‌رو، به جعفر کذاب شهرت یافت. | ||
== تشکیل فرقه‌های مختلف == | == تشکیل فرقه‌های مختلف == | ||
هنگامی که | هنگامی که [[علی بن محمد (هادی)|امام علی‌بن‌محمد‌النقی (علیه‌السّلام)]] از دنیا رفت، شیعیان به چند گروه تقسیم شدند، گروه اندکی از [[صحابه|اصحاب]] او به امامت پسرش جعفربنعلی گرائیدند و گفتند که پدرش درباره [[امامت]] او [[وصیت]] کرده است، گروهی گفتند که حسن‌بن‌علی‌العسکری (علیه‌السّلام) درگذشت و پس از او برادرش جعفر بنا به وصیت وی امام است. گروهی دیگر گفتند که امامت از محمد‌بن‌علی (علیه‌السّلام) که عموی جعفر بود، به وی رسید. | ||
فرقه‌ای دیگر به تقلید از «[[فطحیه]]» پرداختند که | |||
اگر امامی از دنیا برود و فرزندی نداشته باشد، امامت به برادرش خواهد رسید | فرقه‌ای دیگر به [[تقلید]] از «[[فطحیه]]» پرداختند که عبدالله‌بن‌بکیر بن‌اعین از آنان بود و معتقد بودند که حسن‌بن‌علی پس از پدرش امام بود و چون درگذشت بعد از وی جعفربنعلی به امامت رسید، چنانکه [[موسی بن جعفر (کاظم)|امام موسی‌بن‌جعفر]] پس از عبدالله جعفر (افطح) امامت داشت، زیرا بنا به خبری که رسیده چون امامی از دنیا برود، امامت به مهم‌ترین پسر وی می‌رسد. گروه دیگر چون منکر فرزند داشتن حضرت امام حسنعسکری بودند، گفتند: | ||
<ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل، ص 151، 152، 153.</ref> <ref>شیخ طوسی، کتاب غیبت، ص 143.</ref> | اگر امامی از دنیا برود و فرزندی نداشته باشد، امامت به برادرش خواهد رسید<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 139</ref><ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، ص 95، 108، 112.</ref><ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل، ص 151، 152، 153.</ref><ref>شیخ طوسی، کتاب غیبت، ص 143.</ref><ref>شیخ صدوق، کمال الدین و اتمام النعمه، ص 63.</ref>. | ||
<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و اتمام النعمه، ص 63.</ref> | |||
== | == خوشحال نشدن امام هادی از تولد جعفر == | ||
امامهادی (علیه‌السّلام) از تولد جعفر خوشحال نشدند و فرمودند که وی موجب گمراهی افراد فراوانی خواهد شد<ref>طوسی، ابی‌جعفر، محمد بن حسن (شیخ طوسی)، کتاب الغیبة، ص ۲۲۶۲۲۷.</ref><ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار ج۵۰، ص۲۳۱.</ref>. | |||
نقل شده است که امام حسنعسکری (علیه‌السّلام) از جعفر کناره‌گیری و از همراهی با وی پرهیز می‌کرد<ref>الهدایة الکبری ص۳۸۱.</ref><ref>المجدی فی انساب‌الطالبیین ص۱۳۲.</ref>. جعفربنعلی در ماجرای [[فارس بن حاتم|فارِس بن حاتم]]، فردی که امام هادی (علیه‌السّلام) او را طرد و [[سب و لعن|لعن]] نموده و فرمان قتل وی را صادر کرده بودند، برخلاف پدر و برادرش، امام حسنعسکری (علیه‌السّلام)، ازفارِس جانب‌داری کرد<ref>النقض علی أبی الحسن علی‌بن احمدبن بشار فی‌الغیبة ص۲۰۰.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[امامت]] | |||
* [[خلیفه]] | |||
* [[وصیت]] | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۱
| جعفریه (پیروان جعفر بن علی تقی) | |
|---|---|
 | |
| نام | جعفریه |
| نام رایج | جعفریه (پیروان جعفر بن علی تقی) |
| تاریخ شکل گیری | 3 ق، ۳ ش، ۶۲۴ م |
| مبدأ شکل گیری | سامراء |
| موسس | جعفر بن علی تقی |
| عقیده | منحرف کردن مسیر امامت. |
جعفریه پیروان جعفر‌بن‌علی‌تقی فرزند امام هادی (علیه‌السّلام) (ملقب به جعفر کذاب) بودند.
شرح حال
جعفر برادر حضرت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) بود که «شیعه امامیه» او را «جعفر کذاب» می‌خواندند، زیرا وی پس از برادرش امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) ادعای امامت کرد و منکر داشتن فرزند برای آن حضرت بود.
کنیه وی «ابوعبدالله» و لقبش کرین بود، زیرا صد‌و‌بیست فرزند از وی به‌جا مانده و پسران او را نسبت به جدشان حضرت علی‌بن‌موسی الرضا (علیه‌السّلام)، رضویون خوانند. جعفر کذاب در سال 271 هجری قمری در حالیکه 45 سال از عمرش گذشته بود، از دنیا رفت و در خانه پدرش در سامراء مدفون شد. «جعفر کذاب» مردی دنیا‌دوست و عشرتطلب و طالب مقام بود و برای آنکه به مقام امامت شناخته شود، به اقسام وسایل، تشبث میجست[۱].
تاریخچه
جعفر پس از شهادت پدرش ادعای امامت کرده و می‌گفت: «من امام مردم هستم نه برادرم و به‌همین منظور نزد خلیفه وقت رفت و گفت: «بیست هزار اشرفی برای تو می‌فرستم و از شما خواهش می‌کنم که فرمان دهی تا بر مسند امامت بنشینم و این مقام از برادرم سلب گردد[۲].» ولی حضرت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) اجازه هیچ‌گونه خودنمایی را به او نداد تا اینکه پس از شهادت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) و آغاز غیبت صغرا، او بار دیگر فرصت یافت تا ادعای امامت کند و با دروغ جمعی را به گمراهی بکشاند و از این‌رو، به جعفر کذاب شهرت یافت.
تشکیل فرقه‌های مختلف
هنگامی که امام علی‌بن‌محمد‌النقی (علیه‌السّلام) از دنیا رفت، شیعیان به چند گروه تقسیم شدند، گروه اندکی از اصحاب او به امامت پسرش جعفربنعلی گرائیدند و گفتند که پدرش درباره امامت او وصیت کرده است، گروهی گفتند که حسن‌بن‌علی‌العسکری (علیه‌السّلام) درگذشت و پس از او برادرش جعفر بنا به وصیت وی امام است. گروهی دیگر گفتند که امامت از محمد‌بن‌علی (علیه‌السّلام) که عموی جعفر بود، به وی رسید.
فرقه‌ای دیگر به تقلید از «فطحیه» پرداختند که عبدالله‌بن‌بکیر بن‌اعین از آنان بود و معتقد بودند که حسن‌بن‌علی پس از پدرش امام بود و چون درگذشت بعد از وی جعفربنعلی به امامت رسید، چنانکه امام موسی‌بن‌جعفر پس از عبدالله جعفر (افطح) امامت داشت، زیرا بنا به خبری که رسیده چون امامی از دنیا برود، امامت به مهم‌ترین پسر وی می‌رسد. گروه دیگر چون منکر فرزند داشتن حضرت امام حسنعسکری بودند، گفتند: اگر امامی از دنیا برود و فرزندی نداشته باشد، امامت به برادرش خواهد رسید[۳][۴][۵][۶][۷].
خوشحال نشدن امام هادی از تولد جعفر
امامهادی (علیه‌السّلام) از تولد جعفر خوشحال نشدند و فرمودند که وی موجب گمراهی افراد فراوانی خواهد شد[۸][۹]. نقل شده است که امام حسنعسکری (علیه‌السّلام) از جعفر کناره‌گیری و از همراهی با وی پرهیز می‌کرد[۱۰][۱۱]. جعفربنعلی در ماجرای فارِس بن حاتم، فردی که امام هادی (علیه‌السّلام) او را طرد و لعن نموده و فرمان قتل وی را صادر کرده بودند، برخلاف پدر و برادرش، امام حسنعسکری (علیه‌السّلام)، ازفارِس جانب‌داری کرد[۱۲].
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 139
- ↑ قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، ج. ۲، ص. ۲۶۱ و باب سیزدهم در فصل پنجم.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 139
- ↑ نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، ص 95، 108، 112.
- ↑ شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل، ص 151، 152، 153.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب غیبت، ص 143.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و اتمام النعمه، ص 63.
- ↑ طوسی، ابی‌جعفر، محمد بن حسن (شیخ طوسی)، کتاب الغیبة، ص ۲۲۶۲۲۷.
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار ج۵۰، ص۲۳۱.
- ↑ الهدایة الکبری ص۳۸۱.
- ↑ المجدی فی انساب‌الطالبیین ص۱۳۲.
- ↑ النقض علی أبی الحسن علی‌بن احمدبن بشار فی‌الغیبة ص۲۰۰.
