واصلیه (صوفیه): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (Javadi صفحهٔ واصلیه (از فرق صوفیه) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به واصلیه (صوفیه) منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
'''واصلیه‏''' از فرق «[[تصوف|صوفیه]]» ‌اند و معتقدند که ما به حق وصل شده‌ایم و سبب وضع تکالیفی چون [[نماز]]، [[روزه]]، [[حج،]] [[زکات]] و سایر احکام به این جهت است که شخص در ابتدا مشغول به انجام آن بشود تا به معرفت برسد (وصل شود) و پس از آن دیگر تکلیفی نخواهد داشت و هیچ چیزی از شرایع [[دین]] بر او واجب نخواهد بود و حتی محرماتی چون شرب [[خمر]]، [[زنا]]، [[لواط]]، خوردن مال مردم و.... بر او حلال خواهد شد و کسی نمی‌تواند اعتراض کند، زیرا او به حق وصل شده، پس هر چه کند نیکو بود. (به قول مولانا: هر چه آن خسرو کند شیرین کند.) <ref>مشکور محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 454 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، با اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 هجری شمسی، ص 131- 132</ref>.<ref>مقدس اردبیلی، حديقه الشيعه، با تصحیح حسن‌زاده صادق، قم، نشر انصاریان، سال 1383 هجری شمسی، ج‏2، صص 766 و 767</ref> البته برخی از نویسندگان نیز علاوه بر بیان مطلب فوق، نوشته‌اند که آیه شریفه: «واعبد ربک حتی یأتیک الیقین» <ref>سوره حجر، آیه</ref> 99 دلیل تمسک واصلیه در چنین رفتاری است. <ref>شیروانی زین‌العابدین، ریاض السیاحه، ص 303</ref>
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = واصلیه‏
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری = از فرق «[[تصوف|صوفیه]]»
| موسس =
| عقیده =  ما به حق وصل شده‌ایم و سبب وضع تکالیفی چون [[نماز]]، [[روزه]]، [[حج،]] [[زکات]] و سایر احکام به این جهت است که شخص در ابتدا مشغول به انجام آن بشود تا به معرفت برسد (وصل شود) و پس از آن دیگر تکلیفی نخواهد داشت.
}}
'''واصلیه‏''' از فرق «[[تصوف|صوفیه]]» ‌اند و معتقدند که ما به حق وصل شده‌ایم و سبب وضع تکالیفی چون [[نماز]]، [[روزه]]، [[حج،]] [[زکات]] و سایر احکام به این جهت است که شخص در ابتدا مشغول به انجام آن بشود تا به معرفت برسد (وصل شود) و پس از آن دیگر تکلیفی نخواهد داشت و هیچ چیزی از شرایع [[دین]] بر او واجب نخواهد بود و حتی محرماتی چون شرب [[خمر]]، [[زنا]]، [[لواط]]، خوردن مال مردم و.... بر او حلال خواهد شد و کسی نمی‌تواند اعتراض کند، زیرا او به حق وصل شده، پس هر چه کند نیکو بود. (به قول مولانا: هر چه آن خسرو کند شیرین کند)<ref>مشکور محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 454 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref><ref>حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، با اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 هجری شمسی، ص 131- 132</ref><ref>مقدس اردبیلی، حديقه الشيعه، با تصحیح حسن‌زاده صادق، قم، نشر انصاریان، سال 1383 هجری شمسی، ج‏2، صص 766 و 767</ref>  


== پانویس ==
البته برخی از نویسندگان علاوه بر بیان مطلب فوق، نوشته‌اند که آیه شریفه: «واعبد ربک حتی یأتیک الیقین»<ref>سوره حجر، آیه</ref> دلیل تمسک واصلیه در چنین رفتاری است<ref>شیروانی زین‌العابدین، ریاض السیاحه، ص 303</ref>.
 
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{فرق و مذاهب}}


[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۳

واصلیه‏
عقیدهما به حق وصل شده‌ایم و سبب وضع تکالیفی چون نماز، روزه، حج، زکات و سایر احکام به این جهت است که شخص در ابتدا مشغول به انجام آن بشود تا به معرفت برسد (وصل شود) و پس از آن دیگر تکلیفی نخواهد داشت.

واصلیه‏ از فرق «صوفیه» ‌اند و معتقدند که ما به حق وصل شده‌ایم و سبب وضع تکالیفی چون نماز، روزه، حج، زکات و سایر احکام به این جهت است که شخص در ابتدا مشغول به انجام آن بشود تا به معرفت برسد (وصل شود) و پس از آن دیگر تکلیفی نخواهد داشت و هیچ چیزی از شرایع دین بر او واجب نخواهد بود و حتی محرماتی چون شرب خمر، زنا، لواط، خوردن مال مردم و.... بر او حلال خواهد شد و کسی نمی‌تواند اعتراض کند، زیرا او به حق وصل شده، پس هر چه کند نیکو بود. (به قول مولانا: هر چه آن خسرو کند شیرین کند)[۱][۲][۳]

البته برخی از نویسندگان علاوه بر بیان مطلب فوق، نوشته‌اند که آیه شریفه: «واعبد ربک حتی یأتیک الیقین»[۴] دلیل تمسک واصلیه در چنین رفتاری است[۵].

پانویس

  1. مشکور محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 454 با ویرایش و اصلاح جملات.
  2. حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، با اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 هجری شمسی، ص 131- 132
  3. مقدس اردبیلی، حديقه الشيعه، با تصحیح حسن‌زاده صادق، قم، نشر انصاریان، سال 1383 هجری شمسی، ج‏2، صص 766 و 767
  4. سوره حجر، آیه
  5. شیروانی زین‌العابدین، ریاض السیاحه، ص 303