عماریه

عمّاریه ‏
موسس	عمّار بن موسی ساباطی
عقیده	رشته امامت را به‌امام جعفر صادق (علیه‌السلام) کشانیده‏ و پس از وی به‌امامت عبداللّه افطح قائل شدند.

عمّاریه ‏ شاخه‌ای از فرقۀ «فطحیه» و از یاران عمّار بن موسی ساباطی بودند.

تاریخچه

این فرقه، رشته امامت را به‌امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) کشانیده‏ و پس از وی به‌امامت عبداللّه افطح قائل شدند که یکی از مهم‌ترین فرزندان امام بود. البته عبدالکریم شهرستانی نامی از این فرقه نبرده است، ولی مقریزی آن را معمریه و منسوب به‌معمر دانسته است.

رهبر فرقه

پیشوای این فرقه شخصی به‌نام عمار بن موسی ساباطی از موالیان و کنیه‌اش ابوالیقظان بود. وی از اصحاب امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) و امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) به‌شمار می‏‌رفت. شیخ طوسی در برخی از تعابیر، او را از اصحاب امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) و بعضی دیگر، از یاران امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) بر شمرده است. وی در اصل کوفی و ساکن مدائن بود. نجاشی می‌نویسد که ابوالفضل عمار بن موسی ساباطی از موالی بود و دو برادر او یعنی قیس و صباح از حضرت امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) روایت می‌‏کردند. کشّی می‌نویسد او از اصحاب حضرت رضا (علیه‌السّلام) بود و فطحی به‌شمار می‌‏رفت. بعضی از محدثان او را ضعیف و فاسدالمذهب دانسته‏‌اند. مقریزی «عماریه» را از شیعیان بنی‌العباس ذکر کرده و ابن حزم می‏‌نویسد که فرقه‏‌ای از شیعیان بنی‌عباس قائل به‌نبوت عمّار نامی ملقب به‌«خدّاش» شدند و اسد بن عبداللّه برادر خالد بن عبداللّه القسری‏ خداش را دستگیر کرده به‌قتل رساند. البته به‌نظر می‌رسد که عماری که نامش در عبارت اخیر آمده غیر از عمار نخستین است که از شیعیان «فطحی» بوده است. .